Recenzja SIGMA ZOOM 18-50mm 1: 2.8 EX DC (D)

Dla dostarczone przez obiektyw SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC D (wersja do aparatów Nikon) Wielkie dzięki Sobol Władimir.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D). Obiektyw pokazany w lustrzanka filmowa Nikona EL2

Nawigacja

1. Przegląd nawigacji
2. Krótko
3. Główne cechy techniczne
4. montaż
5. 'Przycisk blokujący
6. Ostrość
7. Jakość obrazu
8. Przykładowe zdjęcia
9. Alternatywy
10. Moje osobiste doświadczenia z obiektywem
11. Wyniki
12. Komentarze użytkowników
13. Dodaj swoją recenzję lub pytanie dotyczące obiektywu

W recenzji obiektyw SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC D skrócę Sigma 18-50/2.8EX. Ta recenzja pokazuje wersję dla aparatów Seria Nikon DX, w swojej nazwie, napisanej na tubusie obiektywu, ma dodatkowy prefiks 'D' (przy złotym napisie 'EX'). Wersje obiektywów do aparatów Canon, Pentax, Sigma i 4/3 nie mają tego pisma.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

Krótko

Sigma 18-50/2.8 EX to profesjonalny szerokokątny obiektyw zmiennoogniskowy o bardzo wygodnym ustawieniu ogniskowych. Sigma 18-50/2.8 EX - alternatywa dla oryginalnego super obiektywu Nikona 17-55/2.8G.

Proszę zwrócić uwagę, że ta recenzja pokazuje pierwszą wersję obiektywu klasy Sigma 18-50/2.8, zapowiedzianą w 2004 roku, łatwo ją odróżnić od kolejnych modeli. Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO и Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM pod nazwą soczewki, która w tym modelu jest napisana na krawędzi przedniej soczewki. Sigma 18-50/2.8 EX wywodzi się z ery obiektywów, kiedy to w nazwach obiektywów Sigma było zwyczajowo przedrostek „ZOOM”.

Wybór uniwersalnego, szybkiego obiektywu zmiennoogniskowego to bardzo ważny krok w życiu ogromnej liczby fotografów, zwłaszcza tych, którzy muszą fotografować różnorodne sceny. Sigma 18-50/2.8 EX może być budżetowym rozwiązaniem do takich zadań.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

Główne parametry techniczne SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC:

Sigma 18-50/2.8 EX jest bardzo podobna do obiektywu Tamron Asferyczny LD XR DI II SP AF 17-50mm 1:2.8 [IF], ale i tak Sigma 18-50/2.8 EX jest wyraźnie lepsza. Różnica w kątach widzenia między ogniskową 17 mm a 18 mm nie jest odczuwalna. Pragnę również zauważyć, że ogniskowa 50 mm dla tych obiektywów jest dostępna tylko przy ustawianiu ostrości w nieskończoność, podczas gdy skupiając się w kierunku płyty MDF, kąt widzenia wzrasta, a ogniskowa maleje ze względu na efekt „oddychania ostrości”.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

montaż

Sigma 18-50/2.8 EX została wyprodukowana w Japonii. Obiektyw jest przyjemny w dotyku, mocny, ciężki. Wysuwana krawędź korpusu („tułowia”) składa się z jednej sekcji, która jest dość mocna. Pierścień do zmiany ogniskowej ma niewielki luz, co nie wpływa na użyteczność. Ten luz jest najprawdopodobniej konstruktywny, a nie nabyty podczas użytkowania.

Wszystkie części obudowy pokryte są charakterystycznym aksamitem Sigma, który ma tendencję do szybkiego brudzenia się i pocierania.

Konstrukcja i wielkość korpusu wszystkich takich obiektywów Sigma jest taka sama lub bardzo zbliżona. Ułatwia to Sigma kontrolowanie produkcji i obniżanie kosztów komponentów.

Obiektyw ma metal bagnet. Pierścienie zoomu i ostrości są gumowane. Zmiana ogniskowej jest płynna.

Na korpusie znajduje się oznaczenie mocowania bagnetowego oraz oznaczenie do szybkiego montażu kaptura. Obiektyw wykorzystuje plastikową osłonę, która mocowana jest w specjalnych rowkach znajdujących się w pobliżu przedniej soczewki obiektywu. Na czas transportu osłonę przeciwsłoneczną można zamontować w przeciwnym kierunku. W tej pozycji traci się dostęp do pierścienia do ustawiania ostrości na ogniskowej 18 mm. Podczas zmiany ogniskowej osłona przeciwsłoneczna porusza się wraz z przodem obiektywu.

Podczas zmiany ogniskowej tylny obiektyw porusza się pośrodku tubusu obiektywu jak pompka - wciąga i wypycha powietrze. Takie zachowanie tylnej soczewki nazywa się „efekt odkurzacza”, co może zwiększyć ilość kurzu gromadzącego się w aparacie.

Liczba płatków membrana - 7 sztuk. Jednocześnie są lekko zaokrąglone i tworzą nieregularny siedmiokąt na mocno zakrytych przesłonach.

W Sigmie 18-50/2.8 EX kierunek obrotu pierścieni zoomu i ostrości nie pokrywa się z kierunkiem oryginału Nikona 17-55/2.8G.

Jest uważany za najwyższej jakości profesjonalny obiektyw liniowy. Niestety obiektyw nie posiada żadnej ochrony przed kurzem i wilgocią. Również wiele profesjonalnych obiektywów korzysta z klasycznych filtrów dla 77 mm, rzadziej dla 72 i 82 mm. Sigma 18-50/2.8 EX ma filtry o średnicy 67 mm, co nie zawsze jest wygodne.

Osobno chcę zaznaczyć, że pomimo dobrego montażu Sigmy 18-50 / 2.8 EX ogólna niezawodność obiektywu jest znacznie gorsza od oryginalnego metalowego potwora Nikona 17-55/2.8G.

Warto osobno zaznaczyć, że z egzemplarza z recenzji niemal zniknęło złote oznaczenie „EX”, prawdziwa ironia, ponieważ to właśnie ten skrót powinien odpowiadać za najwyższą jakość działania obiektywu. Napis „Sigma DC” też jest mocno wytarty. Obiektyw z testu jest trochę zabujany - czasami błędnie wskazuje wartość ogniskowej w EXIF (najprawdopodobniej jakieś problemy z płytkami wskaźnikowymi i ich szczotkami, najwyraźniej po prostu się zużyły i stały się mniej wrażliwe na położenie pierścienia zmiany ogniskowej). I jeszcze jedno drobiazg – podczas zmiany ogniskowej pierścień do zmiany ogniskowej może ocierać się o pierścień do ustawiania ostrości i obracać się wraz z nim (krytyczne przy manualnym ustawianiu ostrości).

To jest ważne: Na niektórych obiektywach napis „SIGMA DC” jest w całości nadrukowany w kolorze złotym, a na niektórych tylko napis „DC” jest napisany w kolorze złotym. Nie rozdzielam ich na osobne dywersje. Rysunek z różnicami.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

Blokada „BLOKADA”

Rama (bagażnik) Sigmy 18-50/2.8 EX nie zmienia się spontanicznie pod własnym ciężarem (być może dopiero z czasem się to zaczyna). Na korpusie obiektywu znajduje się przełącznik ogniskowej „LOCK” (tzw. „blokada”), który mocno mocuje długość ogniskowa przy wartości 18 mm.

Aby naprawić tułów obiektywu, musisz najpierw ustawić ogniskową na 18 mm. Obok przycisku znajduje się narysowana strzałka, która pokazuje, w którą stronę należy przesunąć przełącznik, aby zablokować obiektyw.

Przełącznik znajduje się w dogodnym miejscu – pod kciukiem lewej ręki, dzięki czemu obiektyw można szybko i wygodnie „wyjąć z blokady” przed wykonaniem zdjęcia.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

Ostrość

To jest ważne: Automatyczne ustawianie ostrości jest dostępne z tym obiektywem tylko podczas używania go na kamerach wbudowany silnik Centrum.

dokładna lista Lustrzanki cyfrowe firmy Nikon z wbudowanym silnikiem ustawiania ostrości, na których ten obiektyw będzie automatycznie ustawiać ostrość:

• D1, D1h, D1x, D2x, D2xs, D2h, D2 godz
• D3, D3x, D3, D4, D4s, D5, D6
• Df
• D50, D70, D70, D80, D90
• D7000, D7100, D7200, D7500
• D100, D200, D300, D300, D500
• D600, D610, D750, D780
• D700, D800,D800E, D810, D810a, D850
• Fujifilm FinePix S1Pro, S2 Pro, S3 Pro, S3 Pro UVIR, S5 Pro, jest profesjonalistą
• Kodaka DCS PRO 14n, DCS Pro SLR/n

dokładna lista Lustrzanki Nikon bez wbudowanego silnika ustawiania ostrości, na których ten obiektyw nie będzie ustawiał ostrości automatycznie:

• D40, D40x, D60
• D3000, D3100, D3200, D3300, D3400, D3500
• D5000, D5100, D5200, D5300, D5500, D5600
• wszystkie cyfrowe aparaty bezlusterkowe Nikon ZDX, Nikona ZFX z adapterem Nikon FTZ/FTZ II

Tylko automatyczne ustawianie ostrości i dźwiękowe potwierdzenie ostrości nie będą działać w tych aparatach, wszystkie inne ważne funkcje, takie jak automatyczny pomiar i automatyczna kontrola przysłony, będą działać dobrze.

Znajdziesz wiele przydatnych informacji na temat typów aparatów i obiektywów Nikon tutaj.

Pierwszy aparat Nikon, który nie miał wbudowany silnik skupić się, stał się Nikon D40, wprowadzony dwa lata później niż obiektyw Sigma 18-50/2.8 EX. Sigmy nie można więc winić za to, że pierwotnie wypuściła swój obiektyw do aparatów Nikon bez wbudowany silnik Centrum. Później Sigma 18-50/2.8 EX została zaktualizowana do wersji z wbudowanym silnikiem ustawiania ostrości - Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM. Przypomnę też, że nawet sam Nikon zdołał wypuścić jeden (tylko jeden) obiektyw do aparatów Seria Nikon DX (tj. do uprawy) bez silnika ostrości, był to stary człowiek Nikona DX AF Nikkor typu rybie oko 10.5mm 1:2.8G ED. Absolutnie wszystkie inne soczewki do kamer Nikona DX mają wbudowany silnik ostrości.

W przypadku użycia w aparacie Nikon D90 z prostym system ogniskowania Multi-CAM 1000 obiektyw działa dobrze. Z dokładnością i wytrwałością skupienia nie miałem szczególnych problemów. Obiektyw dobrze przylega do fotografowanych obiektów, rzadko zmienia ostrość. Liczba chybień ostrości nie jest duża i nie jest systematyczna. Ogólnie rzecz biorąc, zwykle obiektywy bezsilnikowe rzadko mają problemy z autofokusem.

Szybkość automatycznego ustawiania ostrości średnia, wygodne dla większości zadań fotograficznych. Szybkość ogniskowania jest zauważalnie wolniejsza niż Nikona 17-55/2.8G. Przypomnę, że Nikona 17-55/2.8G do tej pory najszybszy oryginalny obiektyw w serii Nikon DX (wykorzystuje duży i mocny pierścieniowy silnik SWM).

Koncentrując się na Sigmie 18-50 / 2.8 EX wewnętrzny - podczas ustawiania ostrości ani przedni, ani tylny obiektyw nie obraca się, a sam obiektyw nie zmienia swoich rozmiarów podczas ustawiania ostrości. Szkoda, ale podczas autofokusa pierścień ostrości obraca się i nie można go dotknąć. W tych obiektywach Nikon pierścień ostrości pozostaje nieruchomy podczas autofokusa (tryby ostrości M/A lub podobne).

W trybie ręcznego ustawiania ostrości pierścień ustawiania ostrości obraca się o około 45 stopni. Ręczne ustawianie ostrości jest raczej niewygodne. Po osiągnięciu skrajnych pozycji pierścień ostrości spoczywa i nie można go dalej obracać.

Minimalna odległość ogniskowania wynosi 28 cm (odległość od czujnika aparatu do obiektu). Przy takiej płycie MDF maksymalny współczynnik powiększenia wynosi 1:5 (dokładnie taki sam współczynnik stosuje Nikona 17-55/2.8G). Fotografowanie małych obiektów jest łatwe, ale prawdziwe makrofotografie nie wchodzą w rachubę.

Sigma 18-50/2.8EX nie ma przełącznika trybu ostrości. Aby przełożyć obiektyw na ręczne ustawianie ostrości w aparatach z silnikiem ustawiając ostrość, użyj dźwigni trybu ostrości znajdującej się w pobliżu mocowania aparatu. Do kamery bez silnika ostrość będzie zawsze dostępna tylko w trybie ręcznego ustawiania ostrości.

Funkcje ostrości:

• Słychać szumy autofokusa.
• Występuje silny efekt „oddychania ostrością” (kąt widzenia zmienia się podczas ustawiania ostrości). Podczas ustawiania ostrości w kierunku płyty MDF zwiększa się kąt widzenia.
• Podczas zmiany ogniskowej ostrość jest nieco słabsza.
• Nieznana kompatybilność z telekonwerterami.
• Sigma 18-50/2.8 EX nie ma ciężko zatrzymać (twardy ogranicznik mechaniczny nieskończoności), który umożliwia dokładne i szybkie ustawienie ostrości obiektywu na nieskończoność w każdych warunkach zewnętrznych.
• Obiektyw posiada skalę odległości ogniskowania z oznaczeniami w metrach i stopach. Skala jest nakładana na pierścień ostrości. Skala jest bardzo skromna, ma oznaczenia tylko dla 5 wartości odległości ogniskowania (w tym „nieskończoność”). Bardziej zaawansowane soczewki zwykle wykorzystują skalę w postaci specjalnego okienka.
• Nie zauważono przesunięcia ostrości (shift-focus).
• Sigma 18-50/2.8 EX nie ma problemów z ustawianiem ostrości w trybie Live View (testowane na Nikon D90 ), ale ustawia ostrość bardzo wolno i niepewnie (bardziej problem z samym trybem Live View z ustawianiem ostrości na kontraście).
• Obiektyw przekazuje wartość odległości ogniskowania do obiektu do aparatu (podobnie do Nikon D., Nikona G).
• Kierunek obrotu pierścienia ostrości nie pasuje do oryginału Nikona 17-55/2.8G.
• Sigma 18-50/2.8 EX to obiektyw innej firmy. Może się zdarzyć, że nie będzie działać poprawnie z niektórymi aparatami Nikon. Szczegóły na ten temat są przeze mnie brane pod uwagę tutaj.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

Jakość obrazu

Generalnie Sigma 18-50/2.8 EX, jak na obiektyw tej klasy i wieku, jest optycznie dobra, ale wciąż jest kilka słabych punktów.

ostrość

• pewna ostrość przy otwartych przysłonach w centrum kadru w całym zakresie ogniskowych
• brak zauważalnego spadku ostrości podczas powiększania
• słaba ostrość krawędzi przy 18mm i F/2.8
• bardzo słaby obraz w rogach kadru przy 18 mm i F/2.8 (to główna wada walory optyczne tego obiektywu)
• dobry/doskonały rozdzielczość w centrum kadru przy przysłoniętych przysłonach (około F/5.6-F/10) w całym zakresie ogniskowych

Zniekształcenie

• ogólny poziom dystorsji jest na poziomie charakterystycznym dla takich soczewek
• Całkiem silny zniekształcenie widoczne tylko przy 18mm
• zniekształcenie praktycznie nieobecne i niewidoczne w zakresie 24-50 mm
• w zakresie szerokokątnym zniekształcenie ma charakter beczkowaty
• charakter zniekształceń jest ujednolicony, łatwo korygowany w edytorze

Winietowanie

• poziom ogólny winietowanie jest na poziomie charakterystycznym dla takich soczewek
• rzucający się w oczy winietowanie obserwowany w całym zakresie ogniskowych i f/2.8
• najsilniejszy winietowanie pojawia się przy 18 mm i f/2.8, skupiając się na MDF
• winietowanie nasila się z naciskiem na MDF
• winietowanie praktycznie znika przy F/4-F/5.6
• winietowanie łatwo naprawić w edytorze, szczególnie podczas fotografowania w formacie RAW

aberracje

• przy F/2.8 zauważalna jest ilość aberracji
• najsilniejszy aberracja chromatyczna zauważalne przy 18mm i F/2.8 na krawędziach i rogach obrazu (pożerają większość detali)
• przy zamykaniu do F/4-F/10 HA trochę zmniejszyć
• poziom ogólny HA nieco gorzej niż podobne obiektywy

Reszta

• wyraźny efekt 14-promieniowej gwiazdy na mocno zakrytych aperturach
• niewielka ilość olśnienia w podświetleniu, lekki spadek kontrastu w świetle bocznym. Odporność na odblaski jest na poziomie charakterystycznym dla takich soczewek.

Należy pamiętać, że ten obiektyw został wypuszczony w czasie, gdy na rynku istniały tylko aparaty Nikon D1, D1h, D1x, D100, D2h, D70 z bardzo niską maksymalną liczbą megapikseli (nie więcej niż 6 MP, interpolowane 10 MP z Nikona D1X nie liczy się). Najprawdopodobniej w tamtym czasie obiektyw Sigma 18-50/2.8 EX nie był przeznaczony do współpracy z aparatami o rozdzielczości 24 MP i więcej. W tym samym czasie Nikona 17-55/2.8G jest jeszcze starszym obiektywem i doskonale współpracuje z nowoczesnymi modelami aparatów.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcia z aparatu Nikon D90. Zdjęcia w poniższej galerii są wyświetlane bez przetwarzania, konwertując oryginalne pliki RAW za pomocą oryginalnego narzędzia Nikon Capture NX-D bez dokonywania dodatkowych korekt.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

Moje doświadczenie

Nagle pojedynczy plik JPEG z Sigmy 18-50/2.8 EX, uzyskany przez bezpośrednią konwersję oryginalnego pliku RAW, waży więcej niż oryginał. Przykład. Widzę to od czasu do czasu, ale bardzo rzadko, a różnice zazwyczaj nie są tak duże. Przyczyn tego zjawiska jest kilka: kompresja RAW, nadmiar detali na zdjęciu, różnica w strukturze RAW i JPEG. Pośrednio wskazuje to na wysoką rozdzielczość obiektywu (jak na takie warunki).

Sigma 18-50/2.8 EX pojawiła się rok później niż oryginał Nikona 17-55/2.8G. Niestety Sigma 18-50/2.8 EX to tylko żałosny pozór super obiektywu. Nikona 17-55/2.8G. Powinienem zauważyć, że chociaż Nikona 17-55/2.8G był pierwszym szybkim uniwersalnym obiektywem zmiennoogniskowym do kadrowanych aparatów i do dziś pozostaje jednym z najlepszych w swoim rodzaju. Pod względem jakości wykonania nie ma sobie równych.

Warto jednak oddać hołd Sigmie 18-50/2.8 EX – to pierwszy taki obiektyw zewnętrznego producenta. Wypuszczając takie rozwiązanie, firmy Tamron, Tokina, Canon, Pentax jeszcze przez kilka lat zwolniły tempo (patrz czas zapowiedzi takiego lub innego podobnego obiektywu w dziale „Alternatywy”).

Wychodzę z założenia, że ​​fotograf powinien mieć jeden dobry, jasny, uniwersalny obiektyw do szerokiego zakresu zadań. W prawdziwym życiu fotografa taki obiektyw często może bardzo pomóc, zwłaszcza na pewnych etapach rozwoju fotografa. Kombi – podstawa, dzięki której można „przetrwać” w niemal każdym zadaniu fotograficznym. Do tej podstawy warto wtedy dodać inne kreatywne/artystyczne/specjalne soczewki o węższej specjalizacji.

Jednak tym, którzy szukają kombi o wysokiej aperturze, polecam najpierw przyjrzeć się oryginalnym obiektywom. Po nich spójrz na wersje ze stabilizatorem od zewnętrznych producentów, a jest ich niewiele. W chwili pisania tej recenzji są to tylko Sigma DC 17-50mm 1:2.8 Zoom EX OS HSM (bardzo polecam ten obiektyw) i Tamron DiII SP 17-50mm F/2.8 VC B005.

Jeśli istnieje wybór między niedrogimi obiektywami bez silnika Tamrona 17-50/2.8 A16, Promaster 17-50/2.8, Tokina 16-50/2.8, to wolę Sigmę 18-50/2.8 EX lub jej kolejne aktualizacje.

Zakres 18-50 mm jest bardzo wygodny i nie na próżno jest stosowany wśród obiektywów kitowych klasy 18-55. W porównaniu z obiektywami kitowymi, takimi jak Nikon 18-55 / 3.5-5.6G VR AF-P, Sigma 18-50/2.8 EX jest o dwa stopnie jaśniejsza na długim końcu (f/5.6 vs f/2.8), co daje zysk w narażenie 4 razy. W przypadku ruchomych obiektywów jest to znacząca różnica. Niestety zakres to 18-50 (EGF 27-75 mm) jest prawie standardowa (pod względem zestawu ogniskowych) i słabo nadaje się do niektórych kreatywnych zadań fotograficznych. Niemniej jednak ta gama pozwala doskonale realizować codzienną rutynową pracę fotografa, a z tej gamy, z żalem na pół, można sfotografować prawie wszystko.

Pytania odnośnie udręki wyboru obiektywu zostaw w komentarzach, postaram się pomóc.

Komentarze do tego posta nie wymagają rejestracji. Każdy może zostawić komentarz. Wiele różnych urządzeń fotograficznych można znaleźć na AliExpress.

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D)

Wszystkie szybkie uniwersalne obiektywy zmiennoogniskowe

Poniżej znajduje się lista wszystkich takich szybkich, uniwersalnych obiektywów zmiennoogniskowych z autofokusem do lustrzanek i bezlusterkowców z matrycą APS-C lub mniejszą.

Tokina (DX, różne wierzchowce)

1. Tokina AT-X PRO SD 16-50 F2.8 Wewnętrzne ogniskowanie DX, model AT-X 165 PRO DX, dla Canon (wersja C/EF) i Nikon (wersja N/AIS), od lipca 2006. Konstrukcja optyczna jest taka sama jak Pentax SMC DA* 16-50mm f/2.8 ED AL (IF ) SDM

Tamron (DI II, DI III-A, różne mocowania)

1. Tamron asferyczny LD XR DI II SP AF 17-50mm 1:2.8[JEŚLI], model A16 N/E/P/S (dla Nikon [N], Canon [E], Pentax [P], Sony/Minolta [S]), od lutego 2006. Produkowany w Japonii, Chinach i Wietnamie
2. Promaster DIGITAL XR EDO AF Ashperical LD ​​[IF] 17-50mm 1:2.8 MAKRO, poprzedni obiektyw pod marką Promaster
3. Tamron asferyczny LD XR DI II SP AF 17-50mm 1:2.8[JEŚLI], model A16 NII (tylko dla aparatów Nikon), od marca 2008 r.
4. Tamron DiII SP 17-50mm F/2.8 VC-B005, model B005 E/NII (dla Canon [E] lub Nikon [NII]), od września 2009, Japonia lub Chiny)
5. Tamron 17-70mm F/2.8 Di III-A VC RXD Model B070, model B070, tylko dla Sony E, od grudnia 2020 r.

Sigma (DC, różne mocowania)

Ze stałym maksymalnym otworem (serie DC EX i DC ART):

1. Zoom DC firmy Sigma 18-50mm 1:2.8 EX(+-D), od lipca 2004 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K. Wersja na system '4/3' dostępna od lutego 2006 (nie masowa). Wersja firmy Nikon zawiera literę „D” w nazwie.
2. Sigmy DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO, od września 2006, dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, 4/3
3. Sigmy DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM, od czerwca 2007 tylko dla aparatów Nikon DX (mocowanie Nikon F)
   
4. Sigmy DC 17-50mm 1:2.8 ZOOM EXOS HSM, od lutego 2010 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
5. Sigmy DC 18-35mm F1.8 A [ART, HSM], od kwietnia 2013, dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
6. SIGMA DC 18-50mm 1:2.8 DN C [Współczesny], od października 2021, dla Sony E, Leica L

Ze zmienną maksymalną przysłoną (seria DC i współczesna DC):

1. Sigmy DC 17-70mm 1:2.8-4.5, od lutego 2006 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
2. Sigmy DC 17-70mm 1:2.8-4.5 MAKRO HSM, od lipca 2007 tylko dla aparatów Nikon DX (mocowanie Nikon F)
   
3. Sigmy DC 17-70mm 1:2.8-4 System operacyjny MACRO HSM, od grudnia 2009 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
4. Sigmy DC 17-70mm 1:2.8-4 C, [MACRO, OS, HSM, Contemporary], od września 2012, dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
5. Sigmy DC 18-50mm 1:2.8-4.5 POWIĘKSZENIE OS HSM, od marca 2009 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A

Nikon (mocowanie DX, F)

1. Nikon DX VR AF-S Nikkor 16-80mm 1:2.8-4E ED N, mocowanie Nikon F, od lipca 2015 r
2. Nikon DX AF-S Nikkor 17-55mm 1:2.8G ED JEŚLI SWM, mocowanie Nikon F, od lipca 2003 r.

Pentax (mocowania DA, Q, K i Q)

1. Pentax SMC DA* 16-50mm 1:2.8 ED AL (IF) SDM, mocowanie Pentax KAF2, od lutego 2007. Konstrukcja optyczna jest podobna do obiektywu Tokina AT-X PRO SD 16-50 F2.8 DX Wewnętrzny fokus (wspólny rozwój Tokiny i Pentax)
2. HD PENTAX-DA* 1:2.8 16-50mm ED PLMAW, od lipca 2021, montaż Pentax KAF4
3. HD Pentax-DA 1:2.8-4 20-40mm ED Limited DC WR, mocowanie Pentax KAF3, korpus czarny lub srebrny, od listopada 2013
4. SMC Pentaks 1:2.8-4.5 5-15mm ED AL [IF] [LENS 02], mocowanie Pentax Q (współczynnik przycięcia Kf=5.53X lub Kf=4.65X)

Canon (EFS, mocowanie EF-S)

1. Obiektyw zmiennoogniskowy Canon EF-S 17-55mm 1:2.8 IS USM (Image Sabilizer, Ultrasonic, EFS), mocowanie Canon EF-S, od maja 2006 r.

Sony (mocowania DT, A i E)

1. Sony DT 2.8 / 16-50 SSM, mocowanie Sony A (Minolta A), od sierpnia 2011
2. Sony E 2.8 / 16-55G (Sony SEL1655G), mocowanie Sony typu E, od sierpnia 2019 r.

Fujifilm(X)

1. Soczewka asferyczna Fujinon Nano-GI XF 16-55mm 1:2.8 R LP WR, mocowanie Fujifilm X, od stycznia 2015
2. Soczewka asferyczna Fujinon Super EBC XF 18-55mm 1:2.8-4 RLM OIS, mocowanie Fujifilm X, wrzesień 2012

Samsunga (NX)

1. Obiektyw Samsung 1: 2-2.8 S 16-50mm ED OIS i-Funkcja, mocowanie Samsung NX, od stycznia 2014 r.

Olympus/Panasonic/Leica/Yongnuo (4/3, Micro 4/3, Kf=2X)

Lustro 4/3:

1. Cyfrowy OLYMPUS ZUIKO 11-22mm 1:2.8-3.5, z lutego 2004 r
2. Cyfrowy OLYMPUS 14-54mm 1:2.8-3.5, z czerwca 2003 r
3. Cyfrowy OLYMPUS 14-54mm 1:2.8-3.5 II, z listopada 2008 r
4. Cyfrowy OLYMPUS ZUIKO 14-35mm 1:2 ED SWD, od stycznia 2005
5. Panasonic Lumix LEICA D VARIO-ELMARIT 1:2.8-3.5/14-50 ASPH. MEGA OIS, od lipca 2006 r

Bezlusterkowe Mikro 4/3:

1. CYFROWY OLYMPUS M.ZUIKO 12-40mm 1:2.8 PRO, od października 2013 r
2. Panasonic Lumix Leica DG Vario-Summilux 10-25mm f/1.7 ASPH., od maja 2019
3. LUMIX G VARIO 1:2.8/12-35 ASPH. POWER OIS, od czerwca 2012, w marcu 2017 wypuszczana jest ulepszona podwersja (zewnętrznie niczym się nie różnią)
4. Panasonic Lumix Leica DG Vario-ELMARIT 1:2.8-4.0/12-60 ASPH., od marca 2017 r
5. Yongnuo 12-35 F2.8-4 STM ASPH, od kwietnia 2023

SIGMA ZOOM 18-50mm 1:2.8 EX DC (D). Obiektyw pokazany w lustrzanka filmowa Nikona EL2

Wyniki

Sigma 18-50 / 2.8 EX to stary szybki standardowy zoom z deklaracjami na profesjonalnym poziomie wydajności. Może to być niedrogie rozwiązanie dla uniwersalnego obiektywu do „na co dzień” kadrowanych aparatów Nikona. Niestety pomimo tego, że Sigma 18-50/2.8 EX jest obiektywem do serii Nikon DX, brakuje w niej wbudowanego silnika ustawiania ostrości i nie będzie pasować do amatorskich aparatów serii D3xxx, D5xxx, D40/x, D60 (szczegółowa lista znajduje się w sekcji „Fokus”).

godność

1. niski koszt na rynku wtórnym (szczególnie w porównaniu do oryginału) Nikona 17-55/2.8G)
2. wygodny zestaw ogniskowych
3. kaptur typu bagnetowego z możliwością montażu odwrotnej strony
4. metalowe mocowanie, gumowane pierścienie ostrości i zoomu. Rozgrzewająca duszę etykieta „EX”
5. zamek do mocowania obiektywu w pozycji 18 mm
6. kompaktowe wymiary (znacznie mniejsze i lżejsze od oryginału) Nikona 17-55/2.8G)
7. specjalne elementy optyczne w układzie optycznym (Sigma SLD, ASP)
8. wewnętrzne ogniskowanie
9. stały maksymalny otwór przysłony 1:2.8 w całym zakresie ogniskowych
10. dobre parametry optyczne (dobra ostrość przy zamkniętych przysłonach w centrum kadru, normalna ostrość przy otwartych przysłonach w centrum kadru, pozostałe parametry mieszczą się w zakresie normalnym dla tego typu obiektywów), brak przesunięcia ostrości przy przysłonie

Ograniczenia

1. kierunek obrotu pierścienia ostrości i zoomu nie pasuje do oryginalnego podobnego obiektywu; Nikona 17-55/2.8G
2. mały luz pierścienia zmiany ogniskowej, łatwo brudząca się aksamitna powłoka obudowy
3. mały skok pierścienia ostrości, niewystarczająco wygodne ręczne ustawianie ostrości
4. niezbyt szybki autofokus (ale wciąż wystarczająco wygodny)
5. brak ochrony przed kurzem i wilgocią (kluczowe dla profesjonalnego obiektywu)
6. brak wbudowany silnik ustawianie ostrości (krytyczne dla użytkowników amatorskich aparatów Nikon) bez silnika Centrum)
7. hałaśliwe autofokus
8. Obróć pierścień ostrości podczas autofokusa. Brak stałej ręcznej regulacji ostrości
9. nie ma skali głębi ostrości i znaczników do pracy w widmie podczerwieni. Skala odległości ogniskowania nie jest wykonana w formie okienka, ale po prostu nałożona na pierścień ostrości i jest bardzo mała
10. ruch tylnej soczewki podczas zmiany ogniskowej, niewielki efekt odkurzacza/pompy powietrza
11. otwór nie jest wystarczająco prosty membrana na zakrytych przesłonach
12. brak stabilizatora obrazu (występował tylko w modelu) Sigma 17-50/2.8OS, 2010)
13. może występować niekompatybilność z niektórymi aparatami i / lub telekonwertery (dokładne dane niedostępne)
14. brak danych o obiektywie w nowoczesnych aparatach, co utrudnia automatyczną korekcję niektórych rodzajów dystorsji (zniekształcenie, winietowanie itp.), a także brak profilu obiektywu w większości popularnych konwerterów RAW
15. wyczuwalny kształt beczki zniekształcenie przy ogniskowej 18 mm, wyczuwalne winietowanie dla ogniskowej 18 mm, słaba rozdzielczość dla 18 mm w rogach kadru przy otwartych przysłonach

Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram