Recenzja Sigma DC 1: 2.8 18-50mm EX MACRO HSM

Dla dostarczone przez Obiektyw Sigma DC 18-50mm 1: 2.8 EX MACRO HSM (wersja do aparatów Nikon) wielkie dzięki sklepowi www.fotika.com.ua, gdzie mogę znaleźć ogromna liczba różnych używanych sprzęt fotograficzny z gwarancją ze sklepuw tym podobne obiektywy do aparatów Nikon.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Nawigacja

1. Przegląd nawigacji
2. Krótko
3. O wersji HSM
4. Główne cechy techniczne
5. montaż
6. 'Przycisk blokujący
7. Ostrość
8. Jakość obrazu
9. Przykładowe zdjęcia
10. Alternatywy
11. Moje osobiste doświadczenia z obiektywem
12. Wyniki
13. Komentarze użytkowników
14. Dodaj swoją recenzję lub pytanie dotyczące obiektywu

W recenzji obiektyw Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MACRO HSM będę określał skrótem Sigma 18-50/2.8 Macro. Ta recenzja przedstawia wersję do aparatów z serii Nikon DX.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Krótko

Sigma 18-50/2.8 Macro to profesjonalny obiektyw zmiennoogniskowy o dużej aperturze, uniwersalnym ogniskowaniu i bardzo wygodnym zestawie ogniskowych. Sigma 18-50/2.8 Macro - alternatywa dla oryginalnego super obiektywu Nikona 17-55/2.8G.

Sigma 18-50/2.8 Macro (zwłaszcza wersja HSM) to bardzo atrakcyjne rozwiązanie za niewielkie pieniądze. Jest to prawdopodobnie najbardziej zrównoważony wagon z aperturą bez stabilizatora do przyciętych lustrzanek różnych marek.

Wybór uniwersalnego, szybkiego obiektywu zmiennoogniskowego to bardzo ważny krok w życiu ogromnej liczby fotografów, zwłaszcza tych, którzy muszą fotografować różnorodne sceny. Sigma 18-50/2.8 Macro może być realną pomocą w takich zadaniach.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Wersja +-'HSM'

Obiektyw Sigma 18-50/2.8 Macro, wprowadzony 30 września 2006 roku, został zmodernizowany do Sigma 2007-18/50 Macro HSM (z prefiksem „HSM”) w 2.8 roku. Aktualizacja została wdrożona tylko dla aparatów Nikon.

Różnice między starą a nową wersją:

• różne nazwy. Nowsza wersja dla aparatów Nikon ma w nazwie dodatkowy przedrostek ' na tubusie obiektywu.HSM".
• nowa wersja ma wbudowany ultradźwiękowy silnik do ustawiania ostrości. Pierwsza wersja do aparatów Nikon w ogóle nie miała silnika do ustawiania ostrości
• nowa wersja ma dwa dodatkowe oznaczenia 1:4.7 i 1:4.2 na skali powiększenia
• nowa wersja posiada przełącznik trybu ostrości AF/M
• nowa wersja ma 10 pinów mikroprocesora, a stara ma 5
• nowa wersja jest dostępna tylko dla aparatów Nikon, podczas gdy stara wersja została również wydana dla Sigma, Canon, Pentax i Sony
• wysuwana rama nadwozia (bagażnik) dla nowej wersji składa się z 2 części, dla starszej wersji korpus obiektywu został wykonany w formie jednej pojedynczej sekcji. Może warto wyróżnić Sigmę 18-50/2.8 Macro HSM nie tylko jako modyfikację Sigmy 18-50/2.8 Macro, ale jako samodzielną wersję?
• może są inne różnice

Sigma wielokrotnie publikowała aktualizacje niektórych obiektywów do aparatów Nikon, w których zbudowała silnik HSM. Czasami aktualizacje były wydawane tylko dla innej marki, takiej jak Canon. Z tego powodu czasami bardzo trudny do zidentyfikowania model obiektywu, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że obiektywy były produkowane do różnych systemów na różne mocowania i miały pewne kosmetyczne ulepszenia.

Biliony wersji i podwersji obiektywów Sigma doprowadzają mnie do szału.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Główne parametry techniczne Sigma DC 18-50mm 1: 2.8 EX MACRO HSM:

Zwykle szybkie uniwersaliaki starają się wyróżnić z szarej masy standardowych soczewek wielorybów 18-55/3.5-5.6 o szerszym kącie widzenia przy ogniskowych 16 mm (Tokina 16-50/2.8, Sony 16-50/2.8, Pentaks 16-50/2.8) lub 17 mm (Nikon 17-55/2.8, Kanon 17-55/2.8, Tamron 17-50 / 2.8). Jednocześnie tylko Sigma robi szybkie zoomy o najszerszym możliwym kącie 18 mm (Sigma 18-50/2.8EX, Sigma 18-35 / 1.8, Sigma 18-50 / 2.8-4.5). Ale nie ma dużej różnicy między 16, 17, 18 mm.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

montaż

Sigma 18-50/2.8 Macro została wykonana w Japonii. Obiektyw jest przyjemny w dotyku, mocny, ciężki. Wysuwana rama korpusu ("tułów") składa się z 2 sekcji, które są dość mocne, bez luzów.

Wszystkie części korpusu, poza tą, na której znajduje się przełącznik trybu ustawiania ostrości, pokryto charakterystycznym aksamitem Sigmy.

Plastikowa część korpusu, na której znajduje się przełącznik trybu ostrości, jest identyczna jak w modelu Sigma DC 17-70mm 1:2.8-4.5 MAKRO HSM. Jednocześnie na lewo od przełącznika trybu ostrości znajduje się dodatkowe miejsce na panelu, które przykręca się dwoma śrubami. To miejsce w podobnych modelach Sigma DC 17-50mm 1:2.8 Zoom EX OS HSM и Sigma DC 17-50mm 1:2.8 Zoom EX OS HSM (ewentualnie inne) służy do ustawiania przełącznika sterowania stabilizatorem. Okazuje się, że taka zunifikowana produkcja. Także konstrukcja i wielkość korpusu wszystkich takich obiektywów Sigma jest taka sama lub bardzo zbliżona. Ułatwia również Sigma kontrolowanie produkcji i obniżanie kosztów części.

Obiektyw ma metal bagnet. Pierścienie zoomu i ostrości są gumowane. Zmiana ogniskowej jest płynna.

Na korpusie znajduje się oznaczenie mocowania bagnetowego oraz oznaczenie do szybkiego montażu kaptura. Obiektyw wykorzystuje plastikową osłonę, która mocowana jest w specjalnych rowkach znajdujących się w pobliżu przedniej soczewki obiektywu. Na czas transportu osłonę przeciwsłoneczną można zamontować w przeciwnym kierunku. W tej pozycji traci się dostęp do pierścienia do ustawiania ostrości na ogniskowej 18 mm. Podczas zmiany ogniskowej osłona przeciwsłoneczna porusza się wraz z przodem obiektywu.

Podczas zmiany ogniskowej tylny obiektyw porusza się pośrodku tubusu obiektywu jak pompka - wciąga i wypycha powietrze. Takie zachowanie tylnej soczewki nazywa się „efekt odkurzacza”, co może zwiększyć ilość kurzu gromadzącego się w aparacie.

Liczba listków przysłony to 7 sztuk, żałowano 2 dodatkowych listków (aby było ich 9, jak przystało na obiektyw z najwyższej półki). Jednocześnie są lekko zaokrąglone i już tworzą siedmiokąt na mocno zakrytych przesłonach.

W Sigmie 18-50/2.8 Macro kierunek obrotu pierścieni zoomu i ostrości nie pokrywa się z kierunkiem oryginału Nikon DX AF-S Nikkor 17-55mm 1: 2.8G ED IF SWM.

Jest uważany za najwyższej jakości profesjonalny obiektyw liniowy. Wiele profesjonalnych obiektywów korzysta z klasycznych filtrów dla 77 mm, rzadziej dla 72 i 82 mm. Sigma 18-50/2.8 Macro ma właśnie filtry o średnicy 72 mm. W kolejnej aktualizacji do Sigma DC 17-50mm 1:2.8 Zoom EX OS HSM Średnica filtrów nadal wynosiła 77 mm.

Osobno chcę zaznaczyć, że pomimo dobrego montażu Sigmy 18-50/2.8 Macro ogólna niezawodność obiektywu jest znacznie gorsza od oryginalnego metalowego potwora Nikona 17-55/2.8G.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Blokada „BLOKADA”

Rama (tułowia) do Sigma 18-50/2.8 Macro spontanicznie zmienia swój rozmiar pod własnym ciężarem (może zaczyna się to dopiero z czasem). Na przykład, gdy kamera jest skierowana w górę, tułów obiektywu spontanicznie wjeżdża (długość ogniskowa zmniejsza się). Na korpusie obiektywu znajduje się przełącznik ogniskowej „LOCK” (tzw. „blokada”), który mocno mocuje długość ogniskowa przy wartości 18 mm.

Aby naprawić tułów obiektywu, musisz najpierw ustawić ogniskową na 18 mm. Obok przycisku znajduje się narysowana strzałka, która pokazuje, w którą stronę należy przesunąć przełącznik, aby zablokować obiektyw.

Przełącznik znajduje się w dogodnym miejscu – pod kciukiem lewej ręki, dzięki czemu obiektyw można szybko i wygodnie „wyjąć z blokady” przed wykonaniem zdjęcia.

Efekt spontanicznej zmiany ogniskowej (pełzanie tułowia) w tym obiektywie jest dość zauważalny.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Ostrość

Obiektyw wykorzystuje specjalny ultradźwiękowy silnik ostrości „HSM” (silnik hiperdźwiękowy). Najprawdopodobniej jest to kompaktowy, a nie pierścieniowy silnik HSM. Sigma 18-50/2.8 Macro automatycznie ustawi ostrość na wszystkich aparatach Nikon DX.

Pojawienie się silników HSM wśród obiektywów Sigma było częściowo ułatwione dzięki wypuszczeniu aparatów Nikon D40 w listopadzie 2006 i D40x w marcu 2007. Najczęściej chodziło o pełną kompatybilność z nową gamą modeli niezmotoryzowanych, które się pojawiły Nikon D40, przycięte obiektywy Sigma z mocowaniem Nikon F zaczęły integrować silnik HSM.

W przypadku użycia w aparacie Nikon D90 z prostym system ogniskowania Multi-CAM 1000 obiektyw działa dobrze. Z dokładnością i wytrwałością skupienia nie miałem szczególnych problemów. Obiektyw dobrze przylega do fotografowanych obiektów, rzadko zmienia ostrość. Liczba chybień ostrości jest minimalna.

Szybkość automatycznego ustawiania ostrości średnia, wygodne dla większości zadań fotograficznych. Szybkość ogniskowania jest mniejsza niż Nikon DX AF-S Nikkor 17-55mm 1: 2.8G ED IF SWM. Przypomnę, że Nikona 17-55/2.8G do tej pory najszybszy oryginalny obiektyw z serii Nikon DX (wykorzystuje duży i mocny silnik pierścieniowy SWM).

Ustawianie ostrości na Sigmie 18-50 / 2.8 Makro wewnętrzny - podczas ustawiania ostrości ani przedni, ani tylny obiektyw nie obraca się, a sam obiektyw nie zmienia swoich rozmiarów podczas ustawiania ostrości. Szkoda, ale podczas autofokusa pierścień ostrości obraca się i nie można go dotknąć. W tych obiektywach Nikon pierścień ostrości pozostaje nieruchomy podczas autofokusa.

W trybie ręcznego ustawiania ostrości pierścień ostrości obraca się o 60 stopni. Ręczne ustawianie ostrości jest raczej niewygodne. Po osiągnięciu skrajnych pozycji pierścień ostrości spoczywa i nie można go dalej obracać.

Minimalna odległość ogniskowania to tylko 20 cm (odległość od matrycy aparatu do obiektu). Przy takiej płycie MDF maksymalny współczynnik powiększenia wynosi 1:3. Ten dobry wskaźnik dla podobnego obiektywu. Tak więc obiektyw pozwala na fotografowanie dobrego amatora 'makro„. Wysuwana ramka obudowy ma oznaczenia wskazujące maksimum współczynnik powiększenia dla niektórych ogniskowych (patrz tabliczka TX).

Ważne: podczas fotografowania przy maksymalnym powiększeniu 1:3 odległość od obiektu do przedniej soczewki wynosi około 3 cm.Podczas fotografowania sam obiekt można zaczepić o tułów obiektywu. Bardzo często podczas makrofotografii cień z pnia obiektywu dostaje się do kadru.

Ważne: podczas używania osłony przeciwsłonecznej nie będzie możliwe osiągnięcie maksymalnego powiększenia 1:3, ponieważ osłona przeciwsłoneczna będzie przylegać do obiektu.

Podobne zachowanie podczas fotografowania makro obserwuje się z obiektywem Sigma DC 17-70mm 1:2.8-4.5 MAKRO HSM.

Obiektyw ma przełącznik trybu ostrości „AF/M”. W przypadku ręcznego ustawiania ostrości obiektyw musi być ustawiony w trybie „M”, w przeciwnym razie silnik ustawiania ostrości może ulec uszkodzeniu. Niestety, w przeciwieństwie do wielu tego typu obiektywów Nikona, Sigma 18-50/2.8 Macro nie obsługuje trybu stałego manualnego ustawiania ostrości.

Funkcje ostrości:

• Jest trochę szumu z autofokusa.
• Występuje silny efekt „oddychania ostrością” (kąt widzenia zmienia się podczas ustawiania ostrości). Podczas ustawiania ostrości w kierunku płyty MDF zwiększa się kąt widzenia. Część małej odległości roboczej podczas makrofotografii wynika z tego efektu.
• Podczas zmiany ogniskowej ostrość jest nieco słabsza.
• Nieznana kompatybilność z telekonwerterami.
• Sigma 18-50/2.8 Makro nie ma ciężko zatrzymać (twardy ogranicznik mechaniczny nieskończoności), który umożliwia dokładne i szybkie ustawienie ostrości obiektywu na nieskończoność w każdych warunkach zewnętrznych.
• Obiektyw posiada skalę odległości ogniskowania z oznaczeniami w metrach i stopach. Skala jest nakładana na pierścień ostrości. Skala jest bardzo skromna, ma oznaczenia tylko dla 6 wartości odległości ogniskowania (w tym „nieskończoność”). Bardziej zaawansowane soczewki zwykle wykorzystują skalę w postaci specjalnego okienka.
• Nie zauważono przesunięcia ostrości (shift-focus).
• Sigma 18-50/2.8 Macro nie ma problemów z ustawianiem ostrości w trybie Live View (testowane na Nikon D90 ), ale skupia się powoli.
• Obiektyw przekazuje wartość odległości ogniskowania do obiektu do aparatu (podobnie do Nikon D., Nikona G).
• Kierunek obrotu pierścienia ostrości nie pasuje do oryginału Nikona 17-55/2.8G.
• Sigma 18-50/2.8 Macro to obiektyw innej firmy. Może się zdarzyć, że nie będzie działać poprawnie z niektórymi aparatami Nikon. Szczegóły na ten temat są przeze mnie brane pod uwagę tutaj.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Jakość obrazu

Generalnie Sigma 18-50/2.8 Macro, jak na obiektyw tej klasy, jest optycznie całkiem niezła.

ostrość

• pewna ostrość przy otwartych przysłonach w centrum kadru w całym zakresie ogniskowych
• brak zauważalnego spadku ostrości podczas powiększania
• słaba ostrość krawędzi przy 18mm i F/2.8
• bardzo słaby obraz w rogach kadru przy 18 mm i F / 2.8
• na brzegach kadru ostrość staje się akceptowalna po f/5.6
• w rogach kadru ostrość staje się akceptowalna po F/8.0
• dobry/doskonały rozdzielczość w centrum kadru przy przysłoniętych przysłonach (około F/4-F/10) w całym zakresie ogniskowych

Zniekształcenie

• ogólny poziom dystorsji jest na poziomie charakterystycznym dla takich soczewek
• Całkiem silny zniekształcenie widoczne tylko przy 18mm
• zniekształcenie praktycznie nieobecne i niewidoczne w zakresie 24-50 mm
• w zakresie szerokokątnym zniekształcenie ma charakter beczkowaty
• charakter zniekształceń jest ujednolicony, łatwo korygowany w edytorze

Winietowanie

• poziom ogólny winietowanie jest na poziomie charakterystycznym dla takich soczewek
• zauważalne winietowanie obserwowane jest w całym zakresie ogniskowych i f/2.8
• najsilniejszy winietowanie pojawia się przy 18 mm i f/2.8, skupiając się na MDF
• winietowanie nasila się z naciskiem na MDF
• winietowanie praktycznie znika przy F/4-F/5.6
• winietowanie łatwa poprawka w edytorze

aberracje

• przy przysłonie F/2.8 występuje niewielka ilość aberracji sferycznych, które pojawiają się już przy przysłonie F/3.5
• najsilniejszy aberracja chromatyczna zauważalne przy 18mm i f/2.8 na krawędziach i rogach obrazu
• przy zamykaniu do F/4-F/10 HA trochę zmniejszyć
• poziom ogólny HA jest na poziomie charakterystycznym dla takich soczewek

Reszta

• odwzorowanie kolorów jest neutralne, być może z lekkim przesunięciem w ciepłe tony
• wyraźny efekt 14-promieniowej gwiazdy na mocno zakrytych aperturach
• niewielka ilość olśnienia w podświetleniu, lekki spadek kontrastu w świetle bocznym. Odporność na odblaski jest na poziomie charakterystycznym dla takich soczewek.

Sigma 18-50/2.8 Macro została opracowana w czasach, gdy liczba megapikseli w aparacie nie przekraczała 12 (Nikona D2x: 12 MP, produkowany od 2004 roku). Nie sądzę, aby Sigma 18-50/2.8 Macro była idealnym rozwiązaniem dla aparatów o rozdzielczości 24 lub więcej megapikseli. Ale, jak pokazuje praktyka, nawet w takich aparatach stare obiektywy mogą zachowywać się z godnością.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcia z aparatu Nikon D90. Zdjęcia w poniższej galerii są wyświetlane bez przetwarzania, konwertując oryginalne pliki RAW za pomocą oryginalnego narzędzia Nikon ViewNX-i bez dokonywania dodatkowych korekt.

Dziękuję za sieć w studio Mselena555. Zdjęcie w przetwarzaniu tutaj, tutaj и tutaj.

Oryginalne zdjęcia z aparatu w formacie „.NEF” (RAW) Nikon D90 można pobierz z tego linku (470 MB).

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Moje doświadczenie

Serwisanci twierdzą, że Sigma 18-50/2.8 Macro jest mechanicznie znacznie lepsza od kolegi z klasy Tamron Asferyczny LD XR DI II SP AF 17-50mm 1:2.8 [IF] A16.

W efekcie Sigma 18-50/2.8 Macro (wersja HSM) to najlepsze nieoryginalne rozwiązanie dla szybkiego i wszechstronnego obiektywu ze stałą przysłoną F/2.8 bez stabilizatora do amatorskich aparatów Nikon DX bez silnika ustawiania ostrości.

Sigma jest rekordzistą pod względem liczby iteracji szybkich obiektywów, zwłaszcza do aparatów Nikon (jest ich około 5). Ostatecznie wpływa to na to, że każda kolejna iteracja może usunąć mankamenty poprzedniej i zrobić najlepszy możliwy obiektyw. Na przykład Canon, Sony, Pentax i Tokina mają tylko po jednym podobnym modelu (na początku 2018 roku).

Podążam za ideą, że fotograf powinien mieć jeden dobry, szybki i wszechstronny aparat do szerokiego zakresu zadań. W praktyce fotografa często taki obiektyw może bardzo pomóc, zwłaszcza na pewnych etapach rozwoju fotografa. Uniwersalna - podstawa, dzięki której można „przetrwać” w niemal każdym zadaniu fotograficznym. Do tej podstawy warto wtedy dodać inne kreatywne/artystyczne/specjalne soczewki o węższej specjalizacji.

Jednak tym, którzy szukają niedrogiego szybkiego wagonu, polecam najpierw przyjrzeć się oryginalnym obiektywom. Po nich spójrz na wersje ze stabilizatorem od zewnętrznych producentów, a jest ich niewiele. W chwili pisania tej recenzji są to tylko Sigma DC 17-50mm 1:2.8 Zoom EX OS HSM (bardzo polecam ten obiektyw) i Tamron DiII SP 17-50mm F/2.8 VC B005.

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Wszystkie szybkie uniwersalne obiektywy zmiennoogniskowe

Poniżej znajduje się lista wszystkich takich szybkich, uniwersalnych obiektywów zmiennoogniskowych z autofokusem do lustrzanek i bezlusterkowców z matrycą APS-C lub mniejszą.

Tokina (DX, różne wierzchowce)

1. Tokina AT-X PRO SD 16-50 F2.8 Wewnętrzne ogniskowanie DX, model AT-X 165 PRO DX, dla Canon (wersja C/EF) i Nikon (wersja N/AIS), od lipca 2006. Konstrukcja optyczna jest taka sama jak Pentax SMC DA* 16-50mm f/2.8 ED AL (IF ) SDM

Tamron (DI II, DI III-A, różne mocowania)

1. Tamron asferyczny LD XR DI II SP AF 17-50mm 1:2.8[JEŚLI], model A16 N/E/P/S (dla Nikon [N], Canon [E], Pentax [P], Sony/Minolta [S]), od lutego 2006. Produkowany w Japonii, Chinach i Wietnamie
2. Promaster DIGITAL XR EDO AF Ashperical LD ​​[IF] 17-50mm 1:2.8 MAKRO, poprzedni obiektyw pod marką Promaster
3. Tamron asferyczny LD XR DI II SP AF 17-50mm 1:2.8[JEŚLI], model A16 NII (tylko dla aparatów Nikon), od marca 2008 r.
4. Tamron DiII SP 17-50mm F/2.8 VC-B005, model B005 E/NII (dla Canon [E] lub Nikon [NII]), od września 2009, Japonia lub Chiny)
5. Tamron 17-70mm F/2.8 Di III-A VC RXD Model B070, model B070, tylko dla Sony E, od grudnia 2020 r.

Sigma (DC, różne mocowania)

Ze stałym maksymalnym otworem (serie DC EX i DC ART):

1. Zoom DC firmy Sigma 18-50mm 1:2.8 EX(+-D), od lipca 2004 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K. Wersja na system '4/3' dostępna od lutego 2006 (nie masowa). Wersja firmy Nikon zawiera literę „D” w nazwie.
2. Sigmy DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO, od września 2006, dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, 4/3
3. Sigmy DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM, od czerwca 2007 tylko dla aparatów Nikon DX (mocowanie Nikon F)
   
4. Sigmy DC 17-50mm 1:2.8 ZOOM EXOS HSM, od lutego 2010 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
5. Sigmy DC 18-35mm F1.8 A [ART, HSM], od kwietnia 2013, dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
6. SIGMA DC 18-50mm 1:2.8 DN C [Współczesny], od października 2021, dla Sony E, Leica L

Ze zmienną maksymalną przysłoną (seria DC i współczesna DC):

1. Sigmy DC 17-70mm 1:2.8-4.5, od lutego 2006 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
2. Sigmy DC 17-70mm 1:2.8-4.5 MAKRO HSM, od lipca 2007 tylko dla aparatów Nikon DX (mocowanie Nikon F)
   
3. Sigmy DC 17-70mm 1:2.8-4 System operacyjny MACRO HSM, od grudnia 2009 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
4. Sigmy DC 17-70mm 1:2.8-4 C, [MACRO, OS, HSM, Contemporary], od września 2012, dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A
5. Sigmy DC 18-50mm 1:2.8-4.5 POWIĘKSZENIE OS HSM, od marca 2009 dla Sigma SA, Nikon F, Canon EFS, Pentax K, Sony/Minotla A

Nikon (mocowanie DX, F)

1. Nikon DX VR AF-S Nikkor 16-80mm 1:2.8-4E ED N, mocowanie Nikon F, od lipca 2015 r
2. Nikon DX AF-S Nikkor 17-55mm 1:2.8G ED JEŚLI SWM, mocowanie Nikon F, od lipca 2003 r.

Pentax (mocowania DA, Q, K i Q)

1. Pentax SMC DA* 16-50mm 1:2.8 ED AL (IF) SDM, mocowanie Pentax KAF2, od lutego 2007. Konstrukcja optyczna jest podobna do obiektywu Tokina AT-X PRO SD 16-50 F2.8 DX Wewnętrzny fokus (wspólny rozwój Tokiny i Pentax)
2. HD PENTAX-DA* 1:2.8 16-50mm ED PLMAW, od lipca 2021, montaż Pentax KAF4
3. HD Pentax-DA 1:2.8-4 20-40mm ED Limited DC WR, mocowanie Pentax KAF3, korpus czarny lub srebrny, od listopada 2013
4. SMC Pentaks 1:2.8-4.5 5-15mm ED AL [IF] [LENS 02], mocowanie Pentax Q (współczynnik przycięcia Kf=5.53X lub Kf=4.65X)

Canon (EFS, mocowanie EF-S)

1. Obiektyw zmiennoogniskowy Canon EF-S 17-55mm 1:2.8 IS USM (Image Sabilizer, Ultrasonic, EFS), mocowanie Canon EF-S, od maja 2006 r.

Sony (mocowania DT, A i E)

1. Sony DT 2.8 / 16-50 SSM, mocowanie Sony A (Minolta A), od sierpnia 2011
2. Sony E 2.8 / 16-55G (Sony SEL1655G), mocowanie Sony typu E, od sierpnia 2019 r.

Fujifilm(X)

1. Soczewka asferyczna Fujinon Nano-GI XF 16-55mm 1:2.8 R LP WR, mocowanie Fujifilm X, od stycznia 2015
2. Soczewka asferyczna Fujinon Super EBC XF 18-55mm 1:2.8-4 RLM OIS, mocowanie Fujifilm X, wrzesień 2012

Samsunga (NX)

1. Obiektyw Samsung 1: 2-2.8 S 16-50mm ED OIS i-Funkcja, mocowanie Samsung NX, od stycznia 2014 r.

Olympus/Panasonic/Leica/Yongnuo (4/3, Micro 4/3, Kf=2X)

Lustro 4/3:

1. Cyfrowy OLYMPUS ZUIKO 11-22mm 1:2.8-3.5, z lutego 2004 r
2. Cyfrowy OLYMPUS 14-54mm 1:2.8-3.5, z czerwca 2003 r
3. Cyfrowy OLYMPUS 14-54mm 1:2.8-3.5 II, z listopada 2008 r
4. Cyfrowy OLYMPUS ZUIKO 14-35mm 1:2 ED SWD, od stycznia 2005
5. Panasonic Lumix LEICA D VARIO-ELMARIT 1:2.8-3.5/14-50 ASPH. MEGA OIS, od lipca 2006 r

Bezlusterkowe Mikro 4/3:

1. CYFROWY OLYMPUS M.ZUIKO 12-40mm 1:2.8 PRO, od października 2013 r
2. Panasonic Lumix Leica DG Vario-Summilux 10-25mm f/1.7 ASPH., od maja 2019
3. LUMIX G VARIO 1:2.8/12-35 ASPH. POWER OIS, od czerwca 2012, w marcu 2017 wypuszczana jest ulepszona podwersja (zewnętrznie niczym się nie różnią)
4. Panasonic Lumix Leica DG Vario-ELMARIT 1:2.8-4.0/12-60 ASPH., od marca 2017 r
5. Yongnuo 12-35 F2.8-4 STM ASPH, od kwietnia 2023

Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MAKRO HSM

Komentarze do tego posta nie wymagają rejestracji. Każdy może zostawić komentarz. Wiele różnych urządzeń fotograficznych można znaleźć na AliExpress.

Tamron AF 17-50mm f/2.8 SP XR Di II LD Asferyczny [IF] VC B005 oraz Sigma DC 18-50mm 1:2.8 EX MACRO HSM

Wyniki

Sigma 18-50/2.8 Macro to wyważone kombi o dużej aperturze. Model jest przestarzały, ale nadal jest godnym kandydatem jako szybki zoom do szerokiego zakresu zadań fotograficznych.

godność

1. niski koszt na rynku wtórnym (zwłaszcza w porównaniu do Nikona 17-55/2.8G)
2. wygodny zestaw ogniskowych
3. kaptur typu bagnetowego z możliwością montażu odwrotnej strony
4. metalowe mocowanie, gumowane pierścienie ostrości i zoomu. Rozgrzewająca duszę etykieta „EX”
5. zamek do mocowania obiektywu w pozycji 18 mm
6. specjalne elementy optyczne w układzie optycznym (Sigma SLD, ELD, ASP)
7. dobry maksymalny współczynnik powiększenia do makrofotografii, który wynosi 1:3
8. ultradźwiękowy wbudowany silnik ostrości
9. niezbyt powolne ogniskowanie (wygodne do pracy)
10. wewnętrzne ogniskowanie
11. brak przesunięcia ostrości podczas przysłony
12. stały maksymalny otwór przysłony 1:2.8 w całym zakresie ogniskowych
13. obecność profilu obiektywu w najpopularniejszych konwerterach RAW (zdecydowanie w ACR, Lightroom)
14. dobre parametry optyczne (dobra ostrość przy zamkniętych przesłonach w centrum kadru, normalna przy otwartych przesłonach w centrum kadru, pozostałe parametry mieszczą się w normalnym zakresie dla tego typu obiektywów)

Ograniczenia

1. bardzo mała odległość od fotografowanego obiektu do przedniego obiektywu podczas makrofotografii
2. w zdecydowanej większości nie będzie możliwe wykonanie makrofotografii przy maksymalnym możliwym zbliżeniu dla obiektywu z założoną osłoną (osłona przylega do obiektu)
3. kierunek obrotu pierścienia ostrości i zoomu nie pasuje do oryginalnego podobnego obiektywu; Nikona 17-55/2.8G
4. wystarczająco duża średnica dla filtrów (72 mm)
5. mały skok pierścienia ostrości, niewystarczająco wygodne ręczne ustawianie ostrości
6. brak ochrony przed kurzem i wilgocią (kluczowe dla profesjonalnego obiektywu)
7. Obróć pierścień ostrości podczas autofokusa. Brak stałej ręcznej regulacji ostrości
8. nie ma skali głębi ostrości i znaczników do pracy w widmie podczerwieni. Skala odległości ogniskowania nie jest wykonana w formie okienka, ale po prostu nałożona na pierścień ostrości
9. ruch tylnej soczewki podczas zmiany ogniskowej, niewielki efekt odkurzacza/pompy powietrza
10. otwór nie jest wystarczająco prosty membrana na zakrytych przesłonach
11. może występować niekompatybilność z niektórymi aparatami i / lub telekonwertery (dokładne dane niedostępne)
12. brak danych o obiektywie w nowoczesnych aparatach, co utrudnia automatyczną korekcję niektórych rodzajów dystorsji (zniekształcenie, winietowanie itp.)
13. brak aktualizacji do wersji z silnikiem ostrości HSM dla aparatów Canon, Sigma, Sony, Pentax, 4/3. Trudność w identyfikacji wersji soczewki
14. wyczuwalny kształt beczki zniekształcenie przy ogniskowej 18 mm, wyczuwalne winietowanie dla ogniskowej 18 mm, słaba rozdzielczość dla 18 mm w rogach kadru przy otwartych przysłonach, zauważalne odblaski w podświetleniu

Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram