Recenzja obiektywu na kliszę RO2-2M 75/2 i porównanie testowe z OKS1-75-1

Materiał na temat obiektywu RO2-2M 75/2 specjalnie dla Radozhiva przygotowane Rodion Eshmakov.

Do testu obiektyw OKS1-75-1 75/2 (patrz niżej) dostarczyła firma Aleksander Korolew.

RO2-2M 75/2 to stary obiektyw filmowy wyprodukowany w ZSRR w zakładach w Krasnogorsku w połowie XX wieku. Był też starszy obiektyw RO2-2 produkowany w Leningradzie, który różnił się od późniejszego RO2-2M powłoką antyrefleksyjną i prawdopodobnie marką szkła optycznego. Uważa się, że PO2-2M jest poprzednikiem obiektywu OKS1-75-1 (Leningrad), chociaż najprawdopodobniej oba obiektywy były produkowane mniej więcej jednocześnie przez długi czas, zanim oba zostały zastąpione przez OKS6-75-1 75/2.

Podobnie jak obiektywy OKS, optyka filmowa serii RO cieszy się dużym uznaniem na rynku wtórnym – po części ze względu na atrakcyjne parametry i charakterystyczny obraz, po części ze względu na panujący mit o wyższej jakości radzieckiej optyki filmowej w porównaniu z optyką fotograficzną i projekcyjną .

Dostępna jest również wersja krótkoogniskowa obiektywu RO2-2M 75/2 - ciekawy obiektyw RO3-3M 50/2 https://radojuva.com/2020/06/ro3-3m-2-50-ussr-lens -recenzja/.

Charakterystyka techniczna (katalog soczewek A.F. Jakowlewa, t. 1, s. 264-266, GOI ONTI, 1970):

Konstrukcja optyczna – 6 soczewek w 4 grupach „Planar” / „Helios”;

Ogniskowa - 75 mm;
Apertura względna - 1:2;
Przewidywany format ramki - 16×22 mm, zakryty - 44×33 mm;
Tylna ogniskowa - 48,9 mm;
Współczynnik przepuszczalności światła (nie mniej) – 0,81.

Budowa i adaptacja

Obiektyw zwykle występuje albo w postaci osobnego modułu obiektywu z przysłoną, albo w fabrycznej oprawce z mechanizmem ustawiania ostrości. Można również znaleźć różne przekonwertowane wersje PO2-2M.

Obiektyw otrzymałem w postaci bloku obiektywowego bez przysłony, z obiektywu wymontowano listki i koronę przysłony irysowej, a mechanizm napędowy pozostawiono nienaruszony. Problem został szybko rozwiązany poprzez zamontowanie dziesięciolistkowej przesłony o średnicy światła 29 mm (dziewięciolistkowa przesłona o średnicy 28 mm znaleziona w Industar-55U, Industar-58U) tuż nad swoimi szczątkami. Oznaczenia skali apertury zostały ponownie wygrawerowane.

Standardowy mechanizm ustawiania ostrości PO2-2M zwykle nie jest zbyt wygodny przy konwersji obiektywu do nowoczesnych aparatów, dlatego często stosuje się do tego Helios-44m lub inne podobne korpusy obiektywów. Ta opcja adaptacji ma wadę - minimalna odległość ostrzenia jest zbyt duża. Mój blok obiektywu został zamontowany w chińskim makrohelikoidzie M52-M42 25-55 za pomocą plastikowej tulei wykonanej metodą druku 3D. Dzięki tej opcji adaptacji łatwo jest zapewnić kompatybilność obiektywu z lustrzankami jednoobiektywowymi. Zaadaptowany PO2-2M wyróżnia się niewielkimi wymiarami - porównywalnymi do Jowisz-9 85/2.

Optyka RO2-2M jest pokryta jednowarstwową powłoką. Kolor odblasku powłoki może różnić się dla soczewek z różnych lat produkcji, co jest bardzo typowe dla optyki radzieckiej. Soczewki w moim obiektywie mają różowo-fioletowy i brzoskwiniowy odcień, ale gdy trzymam je pod światło, wydają się zielonkawo-żółte. Istnieją również wersje z różowym i żółtym wykończeniem.

Zdjęcia adaptowanego obiektywu pokazano poniżej.

Konstrukcja optyczna

Konstrukcyjnie obiektyw RO2-2M jest bardzo zbliżony do obiektywów typu Helios. Różni się od obiektywu typu Helios-44 w markowych szkłach optycznych. Najprawdopodobniej zarówno PO2-2M, jak i OKS1-75-1 wykorzystują ciężkie i zwykłe krzemienie w soczewkach negatywowych, ale „stare” ciężkie korony i krzemienie barowe w soczewkach pozytywowych - jak soczewka Helios opisana w katalogu soczewek GOI (1963)2. 75/2. Jednocześnie wiadomo na pewno, że Helios-44 wykorzystuje „nowe” ciężkie korony i krzemienie barowe w soczewkach pozytywowych, a lekkie krzemienie w negatywach. Jednocześnie logika wyboru gatunków szkieł zarówno w Helios-44, jak i w obiektywach typu Helios-2 75/2 (prawdopodobny prototyp RO2-2M i OKS1-75-1) jest bardzo podobna.

Analiza Metoda fluorescencji rentgenowskiej (Bruker M1 Mistral) przedniej i tylnej soczewki obiektywu pokazuje, że przednia soczewka zawiera znaczne ilości baru (Ba), cynku (Zn) i antymonu (Sb), ale nie zawiera ołowiu - dlatego przednia soczewka jest wykonane ze szkła typu TK i charakteryzujące się stosunkowo dużą dyspersją, zbliżoną do szkieł linii TK4-TK9. W widmie tylnej soczewki obiektywu rejestrowane są sygnały baru (Ba), cynku (Zn), ołowiu (Pb) i arsenu (As), co odpowiada szkłu typu BF. Poniżej znajdują się obrazy zarejestrowanych widm.

Tym samym obiektyw RO2-2M jest bardzo zbliżony do obiektywów typu Helios pod względem doboru marek szkieł optycznych.

Porównanie jakości obrazu i bokeh RO2-2M i OKS1-75-1

W znanych mi źródłach nie było rzetelnych informacji na temat różnic pomiędzy RO2-2M i OKS1-75-1, a pytania o potrzebę współistnienia dwóch niemal identycznych obiektywów rodzą się naturalnie. Aby zrozumieć niuanse właściwości optycznych obu obiektywów, przeprowadziłem w parach testy jakości obrazu w jednakowych warunkach przy ustawianiu ostrości na nieskończoność i przysłonach od F/2 do F/8. Używany aparat – Sony A7.

Poniżej zdjęcia wykonane na RO2-2M.

Następnie - zdjęcie na OKS1-75-1.

Łatwo zauważyć, że ze względu na różne powłoki soczewki charakteryzują się różnym oddaniem barw. Fioletowa powłoka OKS1-75-1 powoduje silniejsze przesunięcie koloru w obszar żółty. Jednak ten obiektyw miał nie mniej różne opcje powłok antyrefleksyjnych niż PO2-2M.

Przyjrzyjmy się 100% wycinkom uzyskanych obrazów.

We wskazanych warunkach testowych na przysłonach F/2-F/2.8 obiektywy PO2-2M i OKS1-75-1 zachowują się równie dobrze w centralnej części kadru, natomiast na brzegu kadru ostrość obrazu OKS1-75-1 wygląda znacznie wyżej niż PO2-2M. Na przysłonach F/4-F/8 obiektywy zachowują się niemalże nieodróżnialnie.

Zatem różnica pomiędzy soczewkami RO2-2M i OKS1-75-1 polega na sposobie korygowania aberracji pola: OKS1-75-1 charakteryzuje się wyraźną aberracją sferyczną nachylonych wiązek, wprowadzając miękki efekt, który nasila się od środka do środka krawędzi, zachowując szczegóły obrazu, podczas gdy PO2-2M wydaje się mieć komę jako resztkową aberrację. Inaczej mówiąc, obiektyw OKS1-75-1 koryguje się podobnie jak obiektywy typu Helios-40 czy Helios-44, a RO2-2M powinien się od nich różnić.

Aby zilustrować ten fakt, przygotowałem sparowane zdjęcia na RO2-2M i OKS1-75-1 tak, aby bokeh obiektywów był wyraźnie widoczny.

Poniżej zdjęcia wykonane na RO2-2M.

Następnie - zdjęcie na OKS1-75-1.

Jak widać, obiektyw PO2-2M generuje bokeh bardziej przypominający „skalę”, natomiast OKS1-75-1 bardziej przypomina Helios-44 lub Helios-40.

„Łaski” w bokeh PO2-2M powstają pod wpływem komy, która redystrybuuje energię w dysku/cytrynie bokeh wzdłuż krawędzi, dzięki czemu granica skierowana w stronę środka kadru staje się znacznie jaśniejsza niż ramka skierowana w stronę od środka kadru – a im dalej od środka, tym silniejszy staje się efekt.

W OKS1-75-1 przy przechodzeniu od środka kadru do krawędzi wzrasta jasność obu stron dysku/cytrynowego bokeh, co wynika z wpływu aberracji sferycznej nachylonych wiązek.

Ten przykład doskonale pokazuje, jak ważny jest udział człowieka w rozwoju soczewek: okazuje się, że lokalne optima konstrukcji optycznej mogą być na tyle podobne i bliskie, że tylko człowiek może ostatecznie wybrać ten właściwy, zgodny z istniejącymi wymaganiami. Innymi słowy, soczewki mogą mieć bardzo, bardzo podobną konstrukcję, ale inną jakość optyczną i konstrukcję, a osiągnięcie konkretnego rezultatu w tym przypadku zależy wyłącznie od tego, kto rozważa dany obiektyw.

Właściwości optyczne i wrażenia użytkownika

Obiektyw PO2-2M charakteryzuje się dobrą ostrością z otwartą przysłoną w centralnej części kadru o wymiarach 36x24 mm. Na F/2.8 znikają resztkowe aberracje w centrum kadru, rozdzielczość ogranicza chromatyzm podłużny, a dalsze przysłony mają sens jedynie w celu skorygowania zniekształceń pola i zwiększenia głębi ostrości. Wadą obiektywu jest wyraźny spadek ostrości charakterystyczny dla optyki planarnej od centrum do brzegu kadru - poza kadrem APS-C w zakresie przysłon F/2–F/2.8 obiektyw zachowuje się przeciętnie. Krzywizna pola i astygmatyzm w tym obiektywie są korygowane dobrze (o czym nie można powiedzieć). wiele obiektywów projekcyjnych), zatem już przy F/5.6 możliwe jest osiągnięcie jakości obrazu wystarczającej do fotografii krajobrazowej.

Obiektywu można używać z aparatami średnioformatowymi 44x33 mm (Fujifilm GFX) lub adapter typu tilt-shift na aparatach pełnoklatkowych, ale winietowanie geometryczne już w formacie 36x24 wygląda na duże i wynosi co najmniej 50%.

W normalnych warunkach oświetleniowych PO2-2M charakteryzuje się dobrym kontrastem obrazu, nie gorszym niż inne podobne soczewki z pojedynczą warstwą powłoki. Przy podświetleniu z łatwością uchwyci kolorowe refleksy, tęcze i inne artefakty. Oddawanie barw obiektywu jest przesunięte do żółto-zielonego obszaru i czasami nie jest łatwo poradzić sobie ze specyfiką widma transmisyjnego (patrz poniżej) i rozproszeniem podczas przetwarzania zdjęć. Problem ten jest nieodłącznym elementem wielu obiektywów z jednowarstwową (lub niskiej jakości wielowarstwową) powlekaną optyką.

Bokeh RO2-2M różni się od rozmycia tła różnych typów Heliosa i sam w sobie wygląda interesująco.

Poniżej znajdują się przykłady zdjęć wykonanych aparatem PO2-2M i aparatem pełnoklatkowym Sony A7, wykonane jako „shiftorama” przy użyciu adapter zmiany biegów.

Następnie - zdjęcia wykonane w zwykły sposób aparatem PO2-2M i Sony A7s.

Wszystkie recenzje obiektywów do projekcji i filmowania:

1. RO3-3M 2/50
2. RO2-2M 75/2
3. LOMO RO501-1 F=100 1:2
4. RO 500-1 F9 SM. 1:2 godz
5. LOMO RO500-1 F=90 1:2
6. LENKINAP RO500-1 F=9cm 1:2 P
7. LOMO RO506-1 F=80 1:2
8. ЛЭТИ-60/60М F=92 1:2
9. 2/92
10. F=92 1:2
11. 16KP-1,4/65
12. 35KP-1,8/65
13. 35KP-1,8/70
14. 35KP-1,8/75
15. 35KP-1,8/85
16. 35KP-1.8/100
17. 35KP-1.8/120
18. 35KP-1,8/120 (z membraną)
19. LOMO P-5 F=90 1:2
20. LOMO P-5 F=100 1:2
21. LENKINAP OKS1A-75-1 F=75 1:2 P
22. LOMO OKS1-22-1 F=22 1:2.8
23. ЛОМО ОКС1-40-1 40/2.5
24. LOMO OKS1-300-1 F=300 1:3.5
25. LOMO OKS11-35-1 F=35 1:2
26. LOMO W-53 F=75 1:2
27. LOMO W-54 F=85 1:2
28. LOMO OKP4-80-1 F=80 1:1,8
29. LOMO OKP8-90-1 F=90 1:2
30. ОКП-6-70-1 F=70 1:1,8
31. Tair-41 50/2
32. KO-120 1:2,1 120mm
33. KO-90 1:1,9 F=9cm
34. KO-120M 1:1.8 F=120mm
35. KO-120M 120/1.8 z membraną i helikoidą
36. KO-120 1:2.1 F=12cm
37. GOZ „KO-140” 1:2,2 F–14cm
38. Vega-9 2,1/50
39. MP RSFSR GLAVOCHTEKHPROM ROŚLINA №6 ★ F=7.7cm ★
40. MSO Ukraiński SSR UTOG UPP-1 ★ CHARKOW ★ F-7 SM ★
41. Schneider Super Cinelux 70/2
42. Meopta Meostigmat 90/2
43. Meopta Meostigmat 100/1.7
44. Projekcja aplanatów: „Petzvali” i „Richter”

Nazwy soczewek odpowiadają ich dokładnej pisowni na korpusie.

odkrycia

Stara kamera filmowa RO2-2M 75/2 to dość wygodny i przyjemny obiektyw, który jednak pod względem jakości optycznej ustępuje nawet OKS1-75-1. Dużym plusem na korzyść RO2-2M jest jego obraz, odmienny od obiektywów typu „Helios”, bo ten obiektyw to nie dokładnie „Helios-40, ale ciemniejszy i jaśniejszy”, a jakieś bardziej oryginalne rozwiązanie. Zazwyczaj koszt soczewek PO2-2M jest wysoki, dlatego nie zapomnij o tańszych alternatywach, również wyposażonych w ciekawe projekty: Jowisz-9 KMZ 85/2, projekcja filmowa 35KP-1,8/75, Ż-53 75/2 и RO500-1 90/2.

Znajdziesz więcej recenzji od czytelników Radozhiva tutaj и tutaj.