Przegląd obiektywu do projekcji filmów LOMO OKP4-80-1 F=80 1:1,8

Materiał na soczewkę LOMO OKP4-80-1 F=80 1:1,8 specjalnie dla Radozhiva przygotowane Rodion Eshmakov.

Widok adaptowanej soczewki od strony przedniej soczewki. Powiększ.

Obiektywy LOMO z serii OKP przeznaczone są do użytku w projektorach filmowych z kadrami od wąskiego filmu 16 mm do szerokoekranowego filmu 70 mm. Wszystkie soczewki z tej serii są anastygmatami, ale mają kilka opcji konstrukcji optycznej, w związku z czym soczewki o podobnych parametrach mogą mieć bardzo różne właściwości optyczne. Zasadniczo obiektywy OKP wykorzystują różne wersje schematu Planar („double Gauss”), wiele z nich obliczone przez radzieckiego optyka D.S. Wołosow. W sieci można również znaleźć informacje o prototypach, których konstrukcja i przeznaczenie mogą różnić się od seryjnych obiektywów.

W artykule przedstawiono rzadki (spotykałem się cały czas wśród nie więcej niż 5 egzemplarzy na pchlich targach) obiektyw LOMO OKP4-80-1 80/1.8, przeznaczony do projekcji obrazu z kliszy 35 mm. Zgodnie z koncepcją konstrukcyjną jest identyczny z takimi obiektywami jak OKP5-90-1, OKP4-110-1, 35KP-1.8/120 i filmowanie OKS6-75-1. LOMO OKP4-80-1 to jeden z najnowocześniejszych sowieckich obiektywów do projekcji filmowych, jakością zbliżony do linii Schneidera Cineluxa.

Dane techniczne (Katalog soczewek zaprojektowanych w Indonezji, pod redakcją Jakowlewa A.F., 1970, t. 2, s. 231):

Konstrukcja optyczna - 6 soczewek w 6 grupach (typ „double Gauss”), nie znaleziono autora obliczeń;

Schemat ideowy obiektywu OKP4-80-1.
Ogniskowa - 80 mm;
Apertura względna - 1:1,8;
Szacunkowy kąt pola widzenia - 20°;
Szacunkowy format ramki - 16x21 mm, w rzeczywistości obejmuje do 44x33 mm;
Ogniskowa tylna - 44,63 mm (obiektyw nie nadaje się do użytku z lustrzankami jednoobiektywowymi bez użycia drastycznych środków);
Średnica lądowania - 62.5 mm;
Waga - 400g;
Cechy - obiektyw projekcyjny, nie posiada własnego mechanizmu ogniskowania i przesłony.

Konstrukcja i adaptacja soczewki

OKP4-80-1 na zewnątrz nie wyróżnia się spośród wielu podobnych sowieckich obiektywów projekcyjnych. Jego korpus to tuba z dwoma pierścieniami ustalającymi - z przodu iz tyłu, w które zapakowane są obiektywy zamknięte w aluminiowych ramkach. Innymi słowy, w tym obiektywie, podobnie jak w innych projektorach LOMO, zastosowano montaż autokolimacyjny, który w zależności od technologii (!!!) zapewnia najlepszą celność, co jest bardzo ważne przy układzie sześcioelementowym.

Nie mogłem znaleźć patentu na konstrukcję optyczną OKP4-80-1 i podobnych obiektywów. W znanych mi źródłach literackich nie zidentyfikowano również autora obliczeń. Jednocześnie można zauważyć, że konstrukcja soczewki jest wybitna: nie ma ani jednego sklejenia (osiągnięto maksymalną liczbę niezależnych parametrów korekcji dla 6 soczewek), a grube soczewki (piąty składnik) są aktywnie wykorzystywane. Ideologicznie obiektyw przypomina Schneidera Cinelux 70/2, który dodatkowo ma jedną bardzo grubą soczewkę i nie ma klejonych elementów. Można powiedzieć, że oba te obiektywy są wykonane na tym samym poziomie technologicznym optyki.

Warto zaznaczyć, że soczewki OKP4-80-1 pokryte są jednowarstwową powłoką antyrefleksyjną typową dla LOMO z lat 70-tych o wyblakłym fioletowym odcieniu, która nie wprowadza znaczących zniekształceń kolorystycznych w widmie transmisyjnym obiektywu. Niektóre soczewki projekcyjne LOMO z późnych lat 80. i wczesnych 90. miały nawet wielowarstwową powłokę antyrefleksyjną soczewek, chociaż nie znalazło to odzwierciedlenia w oznaczeniu.

W przeciwieństwie do soczewek takich jak W-54 lub RO500-1, ustawienie przysłony w sowieckich obiektywach projekcyjnych ze schematem „6/6” jest bardzo trudne. Tak więc w 35KP-1.8/120 po prostu nie ma miejsca na przysłonę, co wymaga niebezpiecznej procedury wytaczania samych oprawek z soczewkami, a w OKP4-80-1 ustawienie przysłony we właściwym miejscu (między 3 a 4 soczewek), należy zrobić duży łyk w oprawce jednej z soczewek, aby zdjąć linkę kontrolującą przysłonę i zamocować ją w oprawce drugiej soczewki. Procedury te, wykonane nieprawidłowo, mogą prowadzić do naruszenia położenia soczewek obiektywów i pogorszenia jakości optycznej. Ponieważ wymagana średnica apertury wynosi 27.5 mm, dziewięciosoczewkowa przesłona z obiektywów Industar-58U lub Industar-55U o średnicy światła 28 mm doskonale nadaje się do instalacji. Jednostka sterująca membraną jest wygodnie wytwarzana przez drukowanie 3D.

OKP4-80-1 ma dość małą tylną ogniskową. Chociaż większy niż 44 mm (odległość robocza mocowania Canon EF), tylny pierścień ustalający i tubus o dużej średnicy z tyłu obiektywu nie pozwolą zbliżyć obiektywu do matrycy wystarczająco blisko, aby uzyskać ostrość na nieskończoność, nawet w lustrzankach Canon. Jednocześnie średnica światła tylnego obiektywu jest niewielka, co umożliwiło zastosowanie gwintu M39×1 o p/o 28.8 mm jako mocowania do aparatu (mocowanie obiektywów do aparatów dalmierzowych FED, Zorkiy). Tym samym za pomocą chińskiej makrohelikoidy M65-M65 25-55 i zamówionego u tokarza trzpienia M65-M39 obiektyw został przystosowany do bezlusterkowców.

Poniżej widok zaadaptowanego obiektywu.

Po adaptacji OKP4-80-1 jest większy i masywniejszy niż większość podobnych obiektywów fotograficznych, ale nie powoduje to żadnych niedogodności.

Właściwości optyczne

LOMO OKP4-80-1 ma doskonałą ostrość w centralnym obszarze kadru przy otwartej przysłonie. Rozdzielczość mocno spada w rogach kadru 36×24 mm ze względu na wyraźny astygmatyzm, ale przy przysłonie do F/8 ta dolegliwość znika. Krawędzie kadru 36×24 są dobre nawet przy f/4-f/5.6. Generalnie rozdzielczość poza ramką APS-C dla OKP4-80-1 jest niższa niż dla Ż-54 85/2, ale w kadrze APS-C, który jest mniej więcej równy obliczonemu, obiektyw spisuje się znakomicie. Z wad obiektywu można zauważyć bardzo silny spadek jakości obrazu (zwłaszcza na brzegach kadru) podczas fotografowania w zakresie makro, co w znacznie mniejszym stopniu zaobserwowano przy W-53, Zh-54 i RO500-1.

W OKP4-80-1 obraz aberracji szczątkowych różni się znacznie od RO50x-1 i Zh-5x. Na przykład OKP4-80-1 ma wyjątkowo miękkie i płynne przejścia między ogniskiem a rozmyciem, co jest cenne w fotografii portretowej. Obiektyw ma niski poziom komy. Wpływa to również na wygląd bokeh obiektywu: OKP4-80-1 nigdy nie daje „zajęty bokeh” – twardy, jaskrawy bokeh. Dyski ogniskujące mają niepozorne obrzeże, czasem z zauważalnym zielonkawym zabarwieniem (sferochromatyzm). Na brzegach kadru krążek uzyskuje nieco jaśniejszą obwódkę skierowaną do środka kadru (efekt śpiączki szczątkowej), a w rogach kadru 36×24 krążek jest rozciągnięty stycznie z powodu astygmatyzmu i ścięty przy oprawkach obiektywów (i/lub mocowaniu M39) do postaci przypominającej kostkę do gitary. Zauważyłem, że bokeh obiektywu jest bardzo przyjemny. Podobny wzór ma 35KP-1.8/120 z tą samą konstrukcją optyczną.

Kontrast obrazu jaki tworzy OKP4-80-1 w normalnych warunkach oświetleniowych jest na poziomie innych dobrych obiektywów z optyką z pojedynczą powłoką. Przy podświetleniu może wystąpić pewien spadek ogólnego kontrastu bez silnego zasłaniania, jasne tęczowe refleksy pojawiają się z jasnych źródeł światła. Odwzorowanie barw obiektywu jest zbliżone do neutralnego, całkiem dobre. Aparat rzadko popełniał błąd z balansem bieli podczas fotografowania.

Poniżej przykładowe zdjęcia na LOMO OKP4-80-1 80/1.8, wykonane pełnoklatkowym bezlusterkowcem Sony A7s https://radojuva.com/2022/06/a7s.

Wszystkie recenzje obiektywów do projekcji i filmowania:

1. RO3-3M 2/50
2. RO2-2M 75/2 (recenzja czytelnika)
3. RO 500-1 F9 SM. 1:2 godz (recenzja czytelnika)
4. LENKINAP RO500-1 F=9cm 1:2 P (recenzja czytelnika)
5. ЛЭТИ-60/60М F=92 1:2 (recenzja czytelnika)
6. 2/92
7. F=92 1:2
8. ОКП-6-70-1 F=70 1:1,8
9. LENKINAP OKS1A-75-1 F=75 1:2 P (recenzja czytelnika)
10. LOMO RO501-1 F=100 1:2 (+ materiały od czytelnika)
11. LOMO RO500-1 F=90 1:2
12. 16KP-1,4/65 (recenzja czytelnika)
13. 35KP-1,8/65 (recenzja czytelnika)
14. 35KP-1,8/70
15. 35KP-1,8/75 (recenzja czytelnika)
16. 35KP-1,8/85
17. 35KP-1.8/100 (recenzja czytelnika)
18. 35KP-1.8/120 (recenzja czytelnika)
19. 35KP-1,8/120 (z aperturą, recenzja czytelnika)
20. LOMO P-5 F=90 1:2 (recenzja czytelnika)
21. LOMO P-5 F=100 1:2 (recenzja czytelnika)
22. LOMO OKS1-22-1 F=22 1:2.8 (recenzja czytelnika)
23. ЛОМО ОКС1-40-1 40/2.5 (recenzja czytelnika)
24. LOMO OKS1-300-1 F=300 1:3.5 (recenzja czytelnika)
25. LOMO OKS11-35-1 F=35 1:2 (recenzja czytelnika)
26. LOMO Ż-53 F=75 1:2 (recenzja czytelnika)
27. LOMO Ż-54 F=85 1:2 (recenzja czytelnika)
28. LOMO OKP4-80-1 F=80 1:1,8 (recenzja czytelnika)
29. LOMO OKP8-90-1 F=90 1:2 (recenzja czytelnika)
30. Tair-41 50/2 (recenzja czytelnika)
31. KO-120 1:2,1 120mm
32. KO-90 1:1,9 F=9cm (recenzja czytelnika)
33. KO-120M 1:1.8 F=120mm (recenzja czytelnika)
34. KO-120M 120/1.8 z membraną i helikoidą (recenzja czytelnika)
35. KO-120 1:2.1 F=12cm (recenzja czytelnika)
36. GOZ „KO-140” 1:2,2 F–14cm (recenzja czytelnika)
37. MP RSFSR GLAVOCHTEKHPROM ROŚLINA №6 ★ F=7.7cm ★ (recenzja czytelnika)
38. MSO Ukraiński SSR UTOG UPP-1 ★ CHARKOW ★ F-7 SM ★
39. Schneider Super Cinelux 70/2
40. Meopta Meostigmat 100/1.7
41. Projekcja aplanatów: „Petzvali” i „Richter”

Nazwy soczewek odpowiadają ich dokładnej pisowni na korpusie.

odkrycia

LOMO OKP4-80-1 80/1.8 to jeden z najtrudniejszych do adaptacji sowieckich obiektywów projekcyjnych. Jego jakość optyczna jest dość wysoka, co zapewnia zaawansowana konstrukcja optyczna. Jednocześnie obiektyw posiada bardzo przyjemny wzór, co w połączeniu z wygodnymi parametrami czyni go doskonałym narzędziem do fotografii artystycznej. Moim zdaniem pod względem połączenia cech LOMO OKP4-80-1 można zaliczyć do najlepszych obiektywów projekcyjnych - nie tylko sowieckich, ale w ogóle.

Znajdziesz więcej recenzji od czytelników Radozhiva tutaj.