LOMO P-5 F=90 1:2. Przegląd obiektywu projekcyjnego przystosowanego do aparatów bezlusterkowych autorstwa Rodiona Eshmakova

Materiał na ten obiektyw specjalnie dla Radozhiva przygotowane Rodion Eshmakov.

Widok obiektywu po adaptacji. Powiększ.

Obiektywy LOMO z serii P to stosunkowo niedrogie obiektywy projekcyjne do stacjonarnych projektorów filmowych 35 mm KPT. Znane są trzy serie soczewek:

P-4 - podobno najstarszy. Dostępne są zarówno powlekane, jak i niepowlekane obiektywy o ogniskowych od 90 do 150 mm (być może były dłuższe opcje). Mają aperturę względną 1:2. Wyprodukowany przez LOMO i poprzednie przedsiębiorstwa (GOMZ).

P-5 - powlekane soczewki produkcji LOMO o ogniskowych od 90 do 180 mm z aperturą względną 1:2.

P-6, P-6m - powlekane obiektywy firmy LOMO i jej poprzedników, o ogniskowych od 90 do 140 mm (być może były dłuższe opcje) o otworze względnym 1: 1.6.

Wszystkie wymienione obiektywy wykorzystują tę samą konstrukcję optyczną obiektywu. Petzvalczyli są to aplanaty (soczewki o zakrzywionym polu obrazu), podobne w charakterystyce do soczewek KO (schemat „Kinolux”). Obiektywy z serii P można uznać za bardziej „zaawansowane” w porównaniu z trojaczki do rzutników, ale jednocześnie są znacznie gorsze pod względem jakości optycznej od anastygmatów tego typu Ж, RO i OKP oraz 35KP.

Dane techniczne (Yakovlev A.F.: „Katalog soczewek opracowanych w GOI”):

Konstrukcja optyczna - 4 soczewki w 3 grupach,"Petzval";

Schemat ideowy obiektywu P-5 90/2.

Ogniskowa - 90 mm;
Apertura względna - 1:2;
Kąt widzenia (ramka 16×21 mm) – 19°;
Rama powlekana - 36×24 mm;
Tylna ogniskowa - 43 mm (nie nadaje się do lustrzanek);
średnica ramy - 62.5 mm;
Waga - 0.7 kg;
Cechy - nie posiada przesłony irysowej i mechanizmu ogniskowania.

Konstrukcja i adaptacja soczewki

Soczewki LOMO P składają się z dwóch bloków z soczewkami wkręconymi w prosty korpus w kształcie tuby. Bez dodatków. Przedni element optyczny zwinięty w ramkę, tylny częściowo zdemontowany z wyjętym ostatnim obiektywem. Trzecia soczewka jest zwijana w oprawkę. Nawiasem mówiąc, przednia część soczewek P może być używana oddzielnie jako miękka soczewka. Pokazano wynik strzelania przednią soczewką klejącą P-5 90/2 (jak się okazało) tutaj.

Optyka P-5 90/2 posiada bardzo niestabilną powłokę antyodbiciową o jasnofioletowym kolorze - przetarcie soczewki obiektywu może ją uszkodzić. Przez soczewkę soczewka zmienia kolor na żółto-zielony, podobnie jak wiele innych sowieckich soczewek z podobnym wykończeniem.

Ze względu na to, że średnica światła przedniej i tylnej soczewki obiektywu wynosi 45 i 40.5 mm, a zewnętrzna średnica korpusu to 62.5 mm, wewnątrz obiektywu jest dużo wolnego miejsca na zamontowanie przysłony o wystarczająca średnica światła (co najmniej 43 mm). To prawda, że ​​znalezienie takiej przepony nie jest łatwe. Ważne jest to, że nie wymaga to radykalnej modyfikacji korpusu ani produkcji korpusu od podstaw, co jest tradycyjnym poszukiwaniem przy adaptacji obiektywów. KO. Mechanizm sterowania membraną wykonany jest metodą druku 3D.

Wygodne jest stosowanie fabrycznych makrohelikoidów M65-M65 jako mechanizmu ogniskowania. Użyłem helikoidy 25-55 z niestandardowym trzpieniem M65-M39, aby połączyć się z bezlusterkowcami. Helikoidy dostarczane z Chin mają bardzo niefortunny smar: należy go wymienić, aby obiektyw mógł być używany w niskich temperaturach. Warto też zwrócić uwagę na stożkowy kształt trzonka, który wynika z wymagań ergonomii: jeśli trzonek jest wykonany o stałej średnicy zewnętrznej, to po prostu może nie wystarczyć miejsca na palce na uchwycie aparatu.

Do pracy z kamerami 44×33 mm najlepiej używać P-5 100/2, oraz przez chwyt adaptera o większej średnicy otworu niż gwint M39.

Nie będzie można w pełni dostosować się do lustrzanek LOMO P-5 90/2, a 100/2 można założyć na Canon EF za pomocą pewnych sztuczek.
Zdjęcia zaadaptowanego obiektywu pokazano poniżej.

Właściwości optyczne

W porównaniu do aplanatu KO-90 90/1.9 projekcja LOMO P-5 90/2 ma znacznie gorszą jakość optyczną. Przy otwartej przysłonie obiektyw ma wyraźne aberracje sferyczne i sferochromatyczne, a w niewielkiej odległości od środka obserwuje się już silną komę i astygmatyzm. Przysłona do F/2.8 redukuje aberracje do mniej więcej akceptowalnego poziomu - obiektyw staje się dość ostry w centrum i nieco lepiej na brzegu. Jednocześnie osiągnięcie doskonałej ostrości na krawędziach kadru 36×24 mm jest prawie niemożliwe ze względu na astygmatyzm, nawet w obrębie zakrzywionego pola obrazu.

Kontrast w normalnych warunkach oświetleniowych na obrazie utworzonym przez P-5 90/2 jest dobry. Przy podświetleniu obiektyw jest bardzo podatny na odblaski z kolorowym zaciemnieniem i pojawieniem się różnych artefaktów. To, jak również spektralne właściwości przepuszczania światła, zniekształcają odwzorowanie kolorów soczewki. Podświetlana instalacja balans bieli a tony nie mają „właściwej” pozycji i są raczej środkiem do osiągnięcia pewnego twórczego efektu.

Podobnie jak szybkie aplanaty KO, obiektyw P-5 90/2 ma wyrazisty bokeh. Różni się jednak znacznie od Kinoluxa ze względu na zupełnie inny profil aberracji szczątkowych. W ten sposób obiektyw ma tendencję do wytwarzania „bąbelków” z kolorowymi krawędziami (aberracje sferochromatyczne) na rozmytym tle, które „spłaszczają się” w kierunku krawędzi obrazu (winietowanie geometryczne i astygmatyzm). Ze względu na krzywiznę pola obszar tych postaci rozmycia tła od środka do krawędzi prawie się nie zmniejsza, a może nawet rośnie, co tworzy bardzo jasny efekt wiru bokeh, jeszcze bardziej zauważalny niż że Helios-40 i innych anastygmata. Stopień rozmycia tła w centralnej kompozycji LOMO P-5 90/2 jest większy niż w innych podobnych obiektywach właśnie ze względu na krzywiznę pola. Ogólnie LOMO P-5 90/2 to bardzo ciekawy i wybitny obiektyw.

Poniżej znajdują się przykładowe zdjęcia wykonane pełnoklatkowym aparatem Sony A7s.

Wszystkie recenzje obiektywów do projekcji i filmowania:

1. RO3-3M 2/50
2. RO2-2M 75/2
3. LOMO RO501-1 F=100 1:2
4. RO 500-1 F9 SM. 1:2 godz
5. LOMO RO500-1 F=90 1:2
6. LENKINAP RO500-1 F=9cm 1:2 P
7. LOMO RO506-1 F=80 1:2
8. ЛЭТИ-60/60М F=92 1:2
9. 2/92
10. F=92 1:2
11. 16KP-1,4/65
12. 35KP-1,8/65
13. 35KP-1,8/70
14. 35KP-1,8/75
15. 35KP-1,8/85
16. 35KP-1.8/100
17. 35KP-1.8/120
18. 35KP-1,8/120 (z membraną)
19. LOMO P-5 F=90 1:2
20. LOMO P-5 F=100 1:2
21. LENKINAP OKS1A-75-1 F=75 1:2 P
22. LOMO OKS1-22-1 F=22 1:2.8
23. ЛОМО ОКС1-40-1 40/2.5
24. LOMO OKS1-300-1 F=300 1:3.5
25. LOMO OKS11-35-1 F=35 1:2
26. LOMO W-53 F=75 1:2
27. LOMO W-54 F=85 1:2
28. LOMO OKP4-80-1 F=80 1:1,8
29. LOMO OKP8-90-1 F=90 1:2
30. ОКП-6-70-1 F=70 1:1,8
31. Tair-41 50/2
32. KO-120 1:2,1 120mm
33. KO-90 1:1,9 F=9cm
34. KO-120M 1:1.8 F=120mm
35. KO-120M 120/1.8 z membraną i helikoidą
36. KO-120 1:2.1 F=12cm
37. GOZ „KO-140” 1:2,2 F–14cm
38. Vega-9 2,1/50
39. MP RSFSR GLAVOCHTEKHPROM ROŚLINA №6 ★ F=7.7cm ★
40. MSO Ukraiński SSR UTOG UPP-1 ★ CHARKOW ★ F-7 SM ★
41. Schneider Super Cinelux 70/2
42. Meopta Meostigmat 90/2
43. Meopta Meostigmat 100/1.7
44. Projekcja aplanatów: „Petzvali” i „Richter”

Nazwy soczewek odpowiadają ich dokładnej pisowni na korpusie.

odkrycia

Podobnie jak inne podobne obiektywy aplanatowe, ten radziecki petzval LOMO P-5 90/2 jest przede wszystkim „kreatywnym” obiektywem portretowym. Jego wady optyczne, zupełnie nie do zaakceptowania dla „topowych” „profesjonalnych” rozwiązań, są pożądane w zadaniach, w których zależy nam na „bajce”, a nie „rzeczywistości”.

Znajdziesz więcej recenzji od czytelników Radozhiva tutaj. Wszystkie recenzje Rodion w jednym miejscu tutaj.