LENKINAP OKS1A-75-1 F = 75 1:2 P. Recenzja obiektywu filmowego przystosowanego do lustrzanek jednoobiektywowych autorstwa Rodiona Eshmakova

Materiał na soczewce specjalnie dla Radozhiva przygotowane Rodion Eshmakov.

Za dostarczony do recenzji obiektyw dziękuję Andrey Andrey (inst.: entomolog99).

Obiektywy OKS należą do radzieckiej linii profesjonalnej optyki filmowej, takiej jak nowoczesny Zeiss Compact Prime. Producentem tych soczewek jest firma LOMO lub jej poprzednicy - LOOMP i Lenkinap. W ZSRR istniały inne obiektywy do filmowania: na przykład Seria ROwyprodukowany w KMZ.

Firma OKS optics stosuje specyficzny system zapisu 3 liczb – OKS K-LL-M, gdzie K oznacza typ konstrukcji optycznej, LL to ogniskowa obiektywu, a M, prawdopodobnie ze względu na cechy konstrukcji mechanicznej. Na przykład OKS75-1-75, OKS1-2-75, OKS1-4-75 i OKS1-6-75 są znane z ogniskową 1 mm - wszystkie te obiektywy mają różne konstrukcje optyczne. Jednak to nie oznacza, że OKS1-22-1 będą miały identyczną konstrukcję optyczną.

Obecnie optyka OKS jest bardzo ceniona na rynku wtórnym ze względu na „wygodne” parametry i mit o wysokiej jakości optycznej tych soczewek oraz wybitnych walorach artystycznych.

Artykuł przedstawia wczesny OKS1A-75-1 produkowany przez firmę Lenkinap. Oznaczenie wskazuje, że obiektyw został wyprodukowany przed 1962 rokiem (rok powstania LOMO). Znaczenie litery A w nazwie obiektywu jest mi nieznane.

Według podręcznika Jakowlewa (1970) obiektyw OKS1-75-1 ma następujące

Dane techniczne:

Konstrukcja optyczna - 6 soczewek w 4 grupach ("Helios" / "Planar");

Ogniskowa - 75 mm;
Apertura względna - 1:2;
Szacowany format ramki - 16 × 22 mm;
Kąt pola widzenia (dla wyliczonego kadru) – 20.5°;
Tylny krój - 48.84 mm;
Współczynnik przepuszczalności światła (nie mniej niż) - 0.75;
Przysłona - 16 listków, brak mechanizmu wstępnego, regulacja bez kliknięć;
Gwint do filtrów - 45 × 0.5 mm;
Masa - 238

Pomimo tego, że OKS1-75-1 jest przeznaczony do aparatów z ramkami o rozmiarze ~APS-C, to dzięki dużej średnicy światła tylnej grupy obiektywów z łatwością pokrywa kadr 44×33 mm nowoczesnych aparatów średnioformatowych. Jest bardzo prawdopodobne, że OKS1-75-1 to modernizacja jednego z wczesnych sowieckich obiektywów GOI Helios-2 1937.

W każdym razie OKS1-75-1 wykorzystuje zwykłe marki okularów optycznych bez użycia lantanu lub toru, czyli jest wykonany na poziomie technologii lat 40-tych.

Cechy konstrukcyjne i adaptacyjne

Obiektyw dostałem do testu już w zaadaptowanej formie: blok obiektywu został osadzony w ręcznym mechanizmie ustawiania ostrości niewiadomego pochodzenia, jako trzpień zastosowano pierścień makro z gwintem M42, sterowanie przysłoną odbywało się osobnym pierścieniem. Skale nadrukowane na częściach korpusu nie mają nic wspólnego z tym obiektywem.

Przeróbka obiektywów OKS to banalne zadanie, ponieważ ustawienie w nich przysłony nie jest wymagane i wystarczy wybrać odpowiedni mechanizm ustawiania ostrości, na przykład chińską makrohelikoidę. Obiektywy o ogniskowej 75 mm lub większej, ze względu na duży dystans tylny, mogą być montowane na lustrzankach pełnoklatkowych, a także na niektórych obiektywach o krótszej ogniskowej (OKS1-50-1, RO3-3M, OKS11-35-1, OKS3-22-1) - w lustrzankach APS-C.

Soczewki OKS1-75-1 są pokryte bladoniebieską powłoką, co jest bardzo typowe dla obiektywów LOMO (zarówno obiektywów filmowych, jak i projekcyjnych). Bardzo podobną powłokę stosowały niemieckie obiektywy Carl Zeiss Jena 40-50 lat. Radziecka fotooptyka z reguły miała jaśniejszą powłokę przeciwodblaskową, co znacznie zniekształcało widmo transmisji światła.

Jednak ten OCR również staje się zauważalnie żółty, ponieważ udział niebieskiej powłoki w widmie transmisyjnym nie jest w żaden sposób kompensowany.

Charakterystyczną cechą optyki OKS jest przysłona wielołopatkowa, która jest okrągła przy dowolnej liczbie przysłony. W OKS1-75-1 diafragma ma 16 płatków. Niestety płatki nie mają matowego wykończenia i wprowadzają refleksy podczas fotografowania.

Tym samym konstrukcja OKS1-75-1 jest bardzo prosta i po prostej modyfikacji może być zastosowana w niemal każdym nowoczesnym systemie - zaadaptowany obiektyw jest porównywalny wielkością i parametrami z Jowisz-9 85/2.

Właściwości optyczne

Wydaje się, że OKS1-75-1 wykorzystuje bardzo starą konstrukcję optyczną typu podwójnego Gaussa z 6 soczewkami w 4 grupach bez użycia jakichkolwiek specjalnych materiałów (o wysokim współczynniku załamania światła lantanu lub fosforanowych szkieł o niskiej dyspersji) i ma słabą jakość obrazu przy otwartej aperturze. W centralnym obszarze pola można zauważyć wyraźny efekt aberracji sferycznych i chromatycznych. Krawędzie kadru są dotknięte śpiączką. Przy przysłonie do F/2.8 jakość obrazu w centralnej części robi się bardzo dobra, a rogi kadru 36x24mm zbliżają się do ~F/5.6. Wydawało mi się, że obiektyw projekcyjny, który miałem wcześniej LOMO Ż-53 75/2 wykazały znacznie wyższą jakość obrazu zarówno na długich, jak i krótkich dystansach.

Obiektyw bez problemu pokrywa kadr do wymiarów 44×33 mm, co pozwala na zastosowanie go w średnioformatowych aparatach Fujifilm GFX oraz adapter zmiany biegów w aparatach pełnoklatkowych.

Kontrast obrazu jest przeciętny, wśród podobnych optyk z jednowarstwową powłoką wypada to wyraźnie najlepsze przykłady. Odporność na olśnienie i zasłanianie światła pod światło jest słaba: nawet osłona przeciwsłoneczna dołączona do obiektywu niewiele pomogła w uniknięciu odblasków. Jednak z powodzeniem może być używany jako samodzielny medium wizualne.

W przeciwieństwie do obiektywów projekcyjnych Zh i RO, filmujący OKS1-75-1 ma charakterystyczny efekt bokeh „podobny do heliosa”: tarcze ogniskujące mają jasną krawędź i spłaszczają się od środka do krawędzi w „cytryny”. Wpływ komy i astygmatyzmu zaburza symetrię nieostrych plamek na brzegu pola widzenia soczewki, co prowadzi do pojawienia się jasnej obwódki po stronie plamki bliższej osi oraz do odchylenia symetria od eliptycznej - wzmacnia to efekt „zawirowania” tła i daje efekt „łusek”. Z reguły takie rozmycie tła ma niezbyt wysokiej jakości soczewki optyczne - Helios-65, Helios-40, Pentakon 50/1.8, Boyer Saphir 75/1.9.

Poniżej przedstawiono przykładowe zdjęcia wykonane pełnoklatkowym bezlusterkowcem. Sony A7. Część zdjęć została wykonana przy użyciu adaptera zmiany biegów Fotodiox Pro Shift EOS-NEX – Te obrazy mają proporcje inne niż 3:2.

Także przykłady zdjęć na obiektywie aparatem średnioformatowym Fujifilm GFX50S udostępnił właściciel obiektywu Andrey Andreev (inst.: entomolog99).

Wszystkie recenzje obiektywów do projekcji i filmowania:

1. RO3-3M 2/50
2. RO2-2M 75/2
3. LOMO RO501-1 F=100 1:2
4. RO 500-1 F9 SM. 1:2 godz
5. LOMO RO500-1 F=90 1:2
6. LENKINAP RO500-1 F=9cm 1:2 P
7. LOMO RO506-1 F=80 1:2
8. ЛЭТИ-60/60М F=92 1:2
9. 2/92
10. F=92 1:2
11. 16KP-1,4/65
12. 35KP-1,8/65
13. 35KP-1,8/70
14. 35KP-1,8/75
15. 35KP-1,8/85
16. 35KP-1.8/100
17. 35KP-1.8/120
18. 35KP-1,8/120 (z membraną)
19. LOMO P-5 F=90 1:2
20. LOMO P-5 F=100 1:2
21. LENKINAP OKS1A-75-1 F=75 1:2 P
22. LOMO OKS1-22-1 F=22 1:2.8
23. ЛОМО ОКС1-40-1 40/2.5
24. LOMO OKS1-300-1 F=300 1:3.5
25. LOMO OKS11-35-1 F=35 1:2
26. LOMO W-53 F=75 1:2
27. LOMO W-54 F=85 1:2
28. LOMO OKP4-80-1 F=80 1:1,8
29. LOMO OKP8-90-1 F=90 1:2
30. ОКП-6-70-1 F=70 1:1,8
31. Tair-41 50/2
32. KO-120 1:2,1 120mm
33. KO-90 1:1,9 F=9cm
34. KO-120M 1:1.8 F=120mm
35. KO-120M 120/1.8 z membraną i helikoidą
36. KO-120 1:2.1 F=12cm
37. GOZ „KO-140” 1:2,2 F–14cm
38. Vega-9 2,1/50
39. MP RSFSR GLAVOCHTEKHPROM ROŚLINA №6 ★ F=7.7cm ★
40. MSO Ukraiński SSR UTOG UPP-1 ★ CHARKOW ★ F-7 SM ★
41. Schneider Super Cinelux 70/2
42. Meopta Meostigmat 90/2
43. Meopta Meostigmat 100/1.7
44. Projekcja aplanatów: „Petzvali” i „Richter”

Nazwy soczewek odpowiadają ich dokładnej pisowni na korpusie.

odkrycia

Moje wrażenia z OKS1-75-1 75/2 są mieszane: przy przeciętnej jakości obrazu obiektyw nadal ma przyjemny i rozpoznawalny wzór. Ale na obrazie jest ten sam przeciętny i jaśniejszy, większy otwór Helios-40 85/1.5, którego koszt na rynku wtórnym jest czasem niższy (nawet dla nowej wersji z wielowarstwowym oświeceniem) niż OKS1-75-1. Nawet ultra-tanie Helios-44-2 o ogniskowej 58 mm, która w sprawnych rękach daje absolutnie magiczne rezultaty, można uznać za alternatywę z rozciągnięciem. I oczywiście nie zapomnij o wielu wysokiej jakości radzieckich soczewkach projekcyjnych, takich jak W-53, 35KP-1.8/75 и RO500-1, której bloki obiektywów są bardzo, bardzo przystępne cenowo i można je łatwo dostosować do nowoczesnych aparatów. W ogóle OKS1-75-1 to nie jest coś o szczególnym obrazie i nie o jakości, ale raczej o nostalgii i „duchu kina”.

Znajdziesz więcej recenzji od czytelników Radozhiva tutaj.