Metody pomiaru ekspozycji firmy Nikon

Aby aparat mógł określić odpowiednie ustawienia do fotografowania, przede wszystkim musi wiedzieć, jak jasne lub przyciemnione jest oświetlenie w przestrzeni, którą chcesz sfotografować. Za to określenie odpowiada światłomierz w aparacie. Potrzebne ekspozycja na zdjęcie - to jedno z kluczowych zadań każdej automatyki kamerowej.

Metody pomiaru ekspozycja Nikon

Wszystkie CZK firmy Nikon korzystają z pomiaru ekspozycja przez światło odbite, tzw Tryb TTL. TTL oznacza 'Przez soczewkę' - przez soczewkę (soczewkę), czyli zamarzł ekspozycja jest obliczana na podstawie światła odbitego od fotografowanego obiektu, przechodzącego przez obiektyw (soczewkę) i docierającego do czujnika światłomierza.

Na przykład na poniższym zdjęciu światło słońca odbiło się od kwiatka, przeszło przez obiektyw, zostało odbite przez lustro i trafiło w światłomierz. Możesz zobaczyć, jak działa nowoczesna lustrzanka cyfrowa tutaj, a gdzie znajduje się sam światłomierz, widać tutaj.

Pomiar matrycowy ekspozycja. Automatyzacja dobrze radzi sobie z pomiarem ekspozycja.

Sam czujnik ekspozycja - to dość skomplikowane urządzenie, w zasadzie jest to matryca światłoczuła typu CCD lub CMOS, która jest podzielona równomiernie lub nierównomiernie na dużą liczbę komórek. Każda komórka odbiera światło z soczewki i oblicza jego siłę w każdym indywidualnym obszarze obrazu. W rzeczywistości komórki te obliczają nie tylko samą jasność, ale także nasycenie poszczególnych kolorów, czyli przesunięcie kolorów. Ponadto informacje o każdej sekcji przyszłego obrazu są przesyłane do procesora aparatu w celu przetworzenia. Procesor aparatu otrzymuje więcej informacji z czujników ostrości, aby określić odległość ogniskowania od fotografowanego obiektu. Następnie, zgodnie ze złożonymi algorytmami, które zależą od wybranego trybu fotografowania, procesor oblicza parametry dla pożądanej ekspozycji - czas otwarcia migawki, przysłonę, a czasem ISO.

Teraz algorytmy są tak zaawansowane, że wiele kamer po prostu porównuje informacje otrzymane z sensorów z bazą pomiarową kilkuset tysięcy zdjęć, znajduje podobną i od razu określa optymalne ustawienia po prostu „z pamięci”. Na przykład, Nikon D70s uwzględnia bazę 30.000 XNUMX zdjęć, Nikon D700 podstawa 300.000.

Po wykonaniu takiej płytki zdziwiłem się, że Nikon używa tylko 5 czujników ekspozycji w CZK. Wszystkie aparaty Nikon (z wyjątkiem D100) używaj czujników kolorów RGB do pomiaru, co pozwala na precyzyjne dostrojenie ustawień ekspozycji. W zestawie znajdują się lustrzanki cyfrowe Fujifilm FinePix, które zostały zbudowane na bazie aparatów Nikon z mocowaniem Nikon F i posiadają wiele elementów wewnętrznych z aparatów Nikon, w tym czujniki pomiaru ekspozycji.

W przeciwieństwie do czujników RBG, czujniki monochromatyczne wielu innych kamer mogą mieć błędy pomiaru ze względu na różną czułość na składowe widmowe, na przykład są bardziej wrażliwe na czerwień.

Rodzaj czujników pomiaru ekspozycji. Górny 1005 pikseli, dolny 420-segment

W przypadku cyfrowych lustrzanek jednoobiektywowych firmy Nikon automatyczny pomiar ekspozycji odbywa się na 3 główne sposoby:

1. Pomiar matrycowy — matrycowy, wielosegmentowy lub matrycowy kolorów 3D RGB
2. Miernik centralnie ważony (działa tylko w P, A, S, M)
3. Punkt - Punkt

Pomiar matrycowy posiada szereg modyfikacji, np. pomiar matrycy kolorów 3D II, III ale znaczenie pozostaje wszędzie takie samo. Aparat próbuje określić prawidłową ekspozycję, oceniając parametry prawie całego przyszłego obrazu. Oznacza to, że w tym trybie szacowana jest jasność prawie wszystkich szczegółów w całym polu widzenia. Tryb jest bardzo wygodny, gdy w kadrze jest kompozycja z równomiernym oświetleniem, ale nawet przy skomplikowanych scenach pomiar matrycowy radzi sobie całkiem nieźle.

centralnie wyważone uwzględnia również dane z prawie całego obrazu, ale główne informacje, które najbardziej wpływają na obliczenia, są pobierane ze środka kadru. Wartość średnicy środkowej części kadru, która w największym stopniu odpowiada za pomiar, można zmienić w ustawieniach aparatu. Wartość domyślna to 8 mm. Osobiście nigdy nie konfigurowałem tego ustawienia. Ponieważ główna część kompozycji, która interesuje fotografa, znajduje się zwykle w centrum kadru, pomiar centralnie ważony może być używany w przypadku scen, w których występują duże różnice w oświetleniu po bokach kadru.

Pomiar punktowy wykonuje pomiar ekspozycji tylko w jednym punkcie, rozmiar punktu wynosi około 2.5% całej klatki. W tym trybie dokładnie otrzymujemy prawidłowo naświetlony element na zdjęciu, w którym znajduje się punkt pomiarowy, reszta kadru może być niedoświetlona lub prześwietlona, ​​jak pokazano na przykładzie z zegarkiem. W różnych trybach pracy automatyczne ustawianie ostrości:

• Punkt pomiaru jest taki sam, jak punkt ostrości, gdy używana jest jednopunktowa regulacja ostrości. Przesuwając punkt ostrości w tym trybie, możesz zobaczyć, jak zmienia się światłomierz.
• Punkt pomiaru dla pomiaru punktowego zawsze znajduje się na środku kadru podczas używania automatyczne ustawianie ostrości (ikona prostokąta) lub inną metodą niż skupianie się na pojedynczym punkcie.
• Tryb kropki nie działa TTL+BL z lampami błyskowymi Nikon SB.

Pomiar ekspozycji jest centralnie ważony.

W trybie Live View pomiar ekspozycji działa dokładnie tak samo, tylko informacje o jasności i rozkładzie kolorów są pobierane bezpośrednio z matrycy aparatu.

Zmiana ekspozycji przy wyborze różnych metod pomiaru. Pomiar punktowy sprawił, że zegarek był odpowiednio naświetlony, ale całkowita ekspozycja była na „+”

Osobiste doświadczenie:

Z grubsza mówiąc, dokładne algorytmy pomiaru ekspozycji każda komora jest inna, ponieważ każdy aparat korzysta z własnego modułu pomiaru ekspozycji i własnej matrycy, która ma różne wartości DD i ISO oraz szereg dodatkowych ustawień według typu ADL. Działanie miernika ekspozycji każdej kamery musi: przyzwyczaić się. Jeśli nie odpowiada Ci naświetlacz w aparacie do światła odbitego, zawsze możesz kupić światłomierz do oświetlenia. Osobiście po prostu z grubsza wiem, jak aparat zachowuje się w różnych warunkach.

Automatyczny pomiar ekspozycji

Prawie wszystkie zdjęcia wykonuję w trybie matrycy z odpowiednia kompensacja ekspozycji, gdy warunki są bardzo trudne, wtedy korzystam z pomiaru punktowego, a gdy nie odpowiada mi obsługa automatyki, po prostu korzystam z trybu ręcznego sterowania aparatem, w którym parametry ekspozycji ustawiam na oko lub histogramem. W trybach automatycznych bardzo przydatne jest zastosowanie kompensacja ekspozycji. Nawet jeśli nie śledziłem pożądanej ekspozycji na wyświetlaczu aparatu, zawsze mogę skorygować poziomy podczas obróbki pliku RAW. Pomiar jest szczególnie trudny podczas fotografowania z wieloma lampami błyskowymi w trybie i-TTL, w którym to przypadku nadal używam pomiaru matrycowego, ale ręczne sterowanie lampą błyskową z Nikona CLS.

W ogóle to samo można powiedzieć nie tylko o Nikonie, ale także o innych systemach.

Automatyczny pomiar ekspozycji działa całkiem dobrze

odkrycia

Zrozumienie pomiaru ekspozycji jest podstawą prawidłowo naświetlonej fotografii. Jeśli nauczyć się zarządzać dzięki różnym trybom pomiaru możesz z łatwością fotografować w każdej sytuacji przy trudnym oświetleniu. Radzę przeprowadzić własne eksperymenty na CZK.

Pomóż projektowi. Dziękuję za uwagę. Arkady Shapoval.