Często tak się mówi Format obrazu RAW zapewnia maksymalną jakość obrazu. Z jednej strony RAW to surowe dane z matrycy aparatu, z drugiej strony RAW ma swoje specjalne ustawienia.
RAW - myśli z Radozhiva
Napiszę tylko o systemie Nikona, bo z nim pracuję, a przez lata miałem pewne doświadczenie z plikami RAW.
Cyfrowe lustrzanki jednoobiektywowe firmy Nikon mają kilka funkcji RAW. Same pliki RAW mają rozszerzenie NEF (format elektroniczny firmy Nikon). W menu aparatu, aby nie zmylić osoby, która dużo czytała i słyszała o RAW, marketerzy starannie piszą NEF (RAW).
W menu niektórych aparatów jest tylko jedna pozycja, która odpowiada za ustawienie RAW. Ten "Nagrywanie obrazu NEF (RAW)”. W zależności od typu kamery to menu może: wybierz głębię kolorów i rodzaj kompresji. A w niektórych aparatach nie ma w ogóle możliwości wybrania ustawienia RAW.
Na przykład w zaawansowanych kamerach według typu Nikon D300, D700 a nawet w Nikon D7000 możesz wybrać głębię kolorów dla formatu RAW.
Również w niektórych zaawansowanych aparatach, na przykład w tym samym Nikon D300, D700 możesz wybrać poziom kompresji dla plików RAW, odpowiada za to ustawienie „TYPE”:
- Kompresja bezstratna
- Normalna kompresja
- Bez kompresji
W ten sposób możemy skorzystać z kombinacji 6 opcji nagrywania RAW
- 12-bitowa kompresja bezstratna
- 12-bitowa normalna kompresja
- 12-bitowy nieskompresowany
- 14-bitowa kompresja bezstratna
- 14-bitowa normalna kompresja
- 14-bitowy nieskompresowany
Uwaga: 14-bitowy RAW zmniejsza szybkość zdjęć seryjnych w niektórych aparatach, takich jak Nikon D300, D300 w 14-bitowym trybie RAW prędkość zdjęć seryjnych spada do 2.5 kl./s. D7100 z 14-bitową głębią kolorów nie można fotografować z prędkością 7 kl./s w trybie 1.3x. D5300 и D5500 z 14-bitową głębią kolorów nie można fotografować z prędkością 5 kl./s.
Główne pytanie brzmi: jak bardzo kompresja wpływa na jakość obrazu?
Logiczne jest, że przy kompresji bezstratnej aparat po prostu kompresuje materiał źródłowy za pomocą algorytmów, które nie tracą danych po dekompresji. Na przykład w ten sposób działa archiwizator na komputerze, który może archiwizować lub kompresować pliki, a następnie rozpakowywać je z powrotem bez utraty danych. W praktyce „kompresja bezstratna” praktycznie nie „obcina” oryginalnych danych. „Normalna kompresja” oznacza kompresję za pomocą niezrozumiałych algorytmów i najprawdopodobniej z silniejszą utratą jakości. „Bez kompresji” – ta opcja pozwala na uzyskanie prawdziwych surowych danych uzyskanych z matrycy aparatu bez jakiejkolwiek kompresji i przycinania.
Uwaga: licznik klatek poprawnie pokazuje liczbę klatek, które zmieszczą się na karcie aparatu tylko w trybie „BEZ KOMPRESJI”, ponieważ w tym trybie wszystkie pliki mają taką samą wagę, a aparat dokładnie wie, ile zdjęć można umieścić. W trybach „Kompresja bezstratna” i „Kompresja normalna” licznik klatek w aparatach Nikon jest bardzo błędny, ponieważ aparat nie wie dokładnie, jak bardzo będzie możliwe „skompresowanie” wynikowego obrazu, dlatego zajmuje maksimum możliwa objętość i oblicza liczbę. To czasami denerwuje.
Jaki rodzaj kompresji wybrać?
- Kompresja bezstratna – najlepsza opcja, brak strat w kompresji, duża oszczędność miejsca i zachowanie pełnego potencjału pliku RAW
- Normalna kompresja - opcja odpowiednia dla tych, którzy z jednej strony chcą kręcić w RAW, a z drugiej dużo zaoszczędzić na miejscu na dysku
- Bez kompresji - najlepsza opcja, bez utraty jakości, absolutne maksimum, jakie kamera może wydać. Poważną wadą formatu jest ogromny rozmiar pliku.
Na przykład, żeby nie mówić o abstrakcyjnych rzeczach, my Nikon D700 w 14-bitowym trybie RAW i bez kompresji tworzy 25 MB plików. Po przejściu na RAW 14-bitowy z bezstratną kompresją, pliki ważą średnio 15 MB. dostajemy zaoszczędź 10MB na jednym zdjęciu zysk jest po prostu kolosalny. Cóż, jeśli używasz RAW 14-bitowego z normalną kompresją, plik waży od 10 do 15MB.
Jaką głębię kolorów wybrać? 12-bitowy czy 14-bitowy?
14 bitów jest lepszy niż 12 bitów. Prawdą jest, że aspekt psychologiczny może odgrywać tutaj ogromną rolę: fotografując z 14-bitową głębią kolorów, możesz być spokojny, że używasz maksimum, do którego jest zdolny aparat. Osobiście, z mojej praktyki, 14 bitów wydaje mi się bardziej elastyczny do przetwarzania.
Osobiste doświadczenie:
W Internecie można znaleźć wiele bitew na ten temat 12 lub 14 bitów, ale jestem pewien, że jeśli pokażesz dwa zdjęcia o różnej głębi kolorów, nawet profesjonalistom będzie bardzo trudno odróżnić od siebie. używam RAW 14 bit + kompresja bezstratna w aparatach według typu Nikon D700, D300, D300, D7000 itp. I RAW 12 bitów + nieskompresowany w aparatach według typu Nikon D200. Cóż, na amatorskich aparatach, takich jak Nikon D40, D40x, D60, D80, D90, D3000, D3100, D3200, D5000, ogólnie nie ma wyboru, używa domyślnej 12-bitowej + bezstratnej kompresji. W celach Nikon D5100, D5200 Stosowana jest kompresja 14-bitowa + bezstratna. Możesz też przeczytać moje przemyślenia na ten temat implementacja oprogramowania RAWi zalety RAW podczas edycji zdjęć.
Wnioski:
RAW ma różne poziomy kompresji, dzięki czemu możesz poważnie zaoszczędzić miejsce na karcie i dysku twardym komputera.
Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram
Dzień dobry.Jeżeli nie jest to trudne to proszę powiedz.Mam aparat Nikon d3100.Robię zdjęcia w rau+dobra, ale jak resetuję do komputera to dwa pliki są dokładnie takie same w formacie jpg, jeden rozmiar, ale gdzie jest rau? A jeśli po prostu strzelam w rau, wszystko jest w porządku .Dzięki
Najprawdopodobniej po prostu resetujesz przez połączenie USB, używasz czytnika kart lub szukasz sposobu na skonfigurowanie normalnego połączenia między aparatem a komputerem.
Zależy od systemu Windows do komputera, ele aparece lub RAW normalmente… Mas para 'diferenciar' qual é RAW É JPEG. basta clicar com o botáo direito do mouse, irvárias em „Propriedades” (vai em propridesdes
A jak się mają sprawy z D610? Cóż, czy tylko D600? Rozumiem, że nie ma różnicy :-)
Aparat może używać 12 lub 14-bitowych plików RAW z kompresją normalną lub bezstratną.
Dzień dobry!
Arkady proszę o wyjaśnienie szczegółów dotyczących głębi kolorów pliku RAW. Załóżmy, że kamera nagrywała dane z matrycy o głębokości 12 lub 14 bitów na kanał, a konwerter (i standard sRGB) umożliwia nagrywanie plików o głębokości 8 lub 16 bitów. Dlaczego ta różnica pojawia się w głębi kolorów aparatu i pliku po konwersji oraz w jaki sposób są używane informacje (12-8 bitów lub 14-8 bitów) lub gdzie są pobierane brakujące informacje (16-12 lub 16- 14 bitów)?
8 bitów wystarcza do zakodowania obrazu we wszystkich możliwych kolorach, większy zakres jest traktowany jako margines do przetwarzania.
Cześć!
Był nikon 700, photoshop otwierał surowe pliki.
Kupiłem nikon 750 raw, który nie otwiera się w Photoshopie. Co mam zrobić?
Nie umiem rozgryźć oprogramowania na dysku w języku angielskim.
Może są jakieś konwertery po rosyjsku? Powiedz mi Dziękuję!
Chciałbym wyjaśnić.
Sygnał z czujnika trafił do przetwornika ADC, gdzie sygnał został zamieniony na macierz danych.
Ponadto ta tablica może być
- zapisany w JPG/TIFF
lub
- zapisany w RAW
Jeżeli tablica jest zapisana w formacie RAW, a nie JPG/TIFF, to ten RAW (w zależności od specyfiki aparatu) można
– bez kompresji (nieskompresowany);
- skompresowany bez strat (bezstratny);
- skompresowany ze stratami (stratnymi).
Więc ?
Dokładnie!
w moim aparacie pliki jpeg ważą średnio 5 MB, pliki raw mają po 10 MB. A kiedy przekonwertuję je do Lightrooma, z maksymalnymi ustawieniami jakości, to Jpeg waży już tylko 2mb, a ich jakość jest zauważalnie lepsza niż bezpośrednie pliki jpeg z aparatu. Dlaczego?
Lightroom lepiej radzi sobie z jipegiem, jaki masz aparat?
ponieważ szum jest usuwany, informacje stają się mniej. dodaje ostrości, wygląda lepiej. patrzysz na poziom ostrości w ustawieniach
Po co fotografować w formacie RAW, skoro przy drukowaniu, wysyłaniu zdjęć trzeba je przekonwertować do formatu JPG. A to już 8 bitów zamiast 14.
To jest amatorskie pytanie :)
Duc edytuj ekspozycję, kolory itp. tak bardzo, jak to możliwe (w formacie RAW). Dlatego fotografuję w RAW.
No nie strzelaj, nikt cię nie zmusza.
Jak rozumiem, format RAW służy do rozszerzenia zakresu dynamicznego obrazu, czyli zamiast zwykłych 8 bitów (jak w JPG) stosuje się 12, 14 bitów. Dzieje się tak, jeśli wykres ma dużą różnicę jasności na ekranie.
Pytania.
1) Jak zatem wyciągnąć niezbędną część zakresu dynamicznego z formatu RAW (na przykład najjaśniejszą lub najciemniejszą), będąc w stanie płynnie kontrolować, którą część wyciągnąć?
2) Czy można zawęzić zakres dynamiczny obrazu (nieliniowo), aby wszystkie 14 bitów oryginalnego obrazu zmieściło się w 8 bitach JPG?
W tym celu, aby skompresować zasięg, aby dostać się do 8-bitowego jeepa, strzelanie odbywa się w równym stopniu. Przetwarzanie końcowe w celu wydobycia szczegółów, zmniejszenia szumów, uwydatnienia kolorów bez ostrych przejść tonalnych.
Moim zdaniem zalety 14 bitów ujawniają się przede wszystkim przy wyciąganiu cieni w konwerterach - o ile kolory nie giną, choć idą trochę w stronę czerwieni, a przy wyciąganiu z plików 12-bitowych wszystko mocno idzie w kierunku zieleni, a kolory są też mocno gubione, pojawiają się też dość zauważalne artefakty w niektórych miejscach w plikach, w głębokich cieniach i trochę szumu przy ich wyciąganiu.
Dzień dobry ! Drogi Arkady mam aparat Nikon D2XS z ustawieniami NEF (RAW) + JPEG FINE (wysoka jakość) Rozmiar kadru: L (duży) Po wykonaniu zdjęcia aparat tworzy plik: Jpeg (2448X4228) 3,4 MB i NEF (2448X4228) 20,3 mb. Zdjęcia: w (NEF) do długoterminowego przechowywania po wykonaniu zdjęcia mogą być podane bez przetwarzania w celu nagrania na DVD lub dysk zewnętrzny lub wymagane jest przetwarzanie. W naszym mieście przy drukowaniu zdjęć w Digital-Photo z plikami Nef nie działają, tylko Jpeg. Ale chcę zapisać pliki w Nef.Proszę o rekomendacje, ponieważ byłeś kiedyś związany z aparatem Nikon D2Xs.
Konwertuj NEF na JPEG za pomocą natywnych narzędzi.
Arkady, cześć! Jeśli spojrzysz na histogram migawki 12- i 14-bitowej, zauważysz, że wszystkie cienie znajdują się w tych dwóch bitach. Często te dwa bity są bardzo ważne. Na przykład podczas fotografowania krajobrazu.
(Cóż, w aparatach amatorskich, takich jak Nikon D40, D40x, D60, D80, D90, D3000, D3100, D3200, D5000, w ogóle nie ma wyboru, domyślnie używana jest kompresja 12 bit + bezstratna). Mimo to wydaje mi się, że Nikon D3200 używa kompresji 12 bit + normalna.
Na zdjęciu amator, ale… Przeczytałem rozumowanie dotyczące kodowania i podziwiałem je.
1. Kompresja bezstratna == kompresja bezstratna, w przeciwnym razie jest to kompresja stratna. W szczególności najprawdopodobniej używany jest tutaj jpeg-ls
2. Wszystkie algorytmy kompresji znane są z kompresji bezstratnej przy użyciu standardu opisanego w ITU-T Rec. T.870 to taki 60-stronicowy dokument opisujący wszystkie niuanse. Dość mały, bo dla kodeka h265 ten dokument ma już około 500 stron.
3. Nikt nigdy nie pisze bezpośrednio z matrycy!!!
Zanim sygnał z matrycy trafi na nagranie w dowolnym formacie, dzieją się z nim bardzo dziwne rzeczy zwane
OOTF (funkcja transferu optyczno-optycznego) i
OETF (funkcja transmisji optoelektrycznej)
Obie części nieliniowo wpływają na sygnał odbierany z matrycy. Być może natknąłeś się na nie, czytając o HDR, ale oba można znaleźć w każdym systemie cyfrowym.
Dlatego jeśli ktoś ci powiedział, że mówią, że RAW to zapis bezpośrednio z matrycy, mylił się delikatnie mówiąc
4. Istnieją również odwrotne nieliniowe rzeczy zgodnie z paragrafem 3, które zamieniają surowy sygnał na obraz, powiedzmy, na monitorze ...
5. Na monitorze nie zobaczysz różnicy między 14-bitowym a 12-bitowym sygnałem, po prostu dlatego, że 4220-bitowy monitor Dolby Professional Reference Monitor PRM-12 kosztuje 21 tysięcy dolarów.
Możesz tylko obserwować wyniki różnych przekształceń, w tym kodowania, i tam bitowość ma znaczenie.
6. Nawet HDR jest zakodowany w formacie 10-bitowym, a ogólnie ten ostatni został wymyślony, aby uciec od formatu 16-bitowego, jest wiele rzeczy z akapitów. 3 i 4 są znacznie bardziej złożone.
Bez urazy, tylko po to, by poszerzyć wiedzę. Myślę więc, że można swobodnie korzystać z kompresji bezstratnej, a jakość będzie taka sama, jak w przypadku samego pliku raw. W przeciwnym razie możesz pozwać firmę Nikon za wprowadzenie użytkownika w błąd.
Całkowicie zgadzam się z częścią dotyczącą kompresji bezstratnej. Ale… widać, że na zdjęciu jesteś amatorem:
zgodnie z paragrafem 5 nikt dosłownie nie zobaczy różnicy między 12 a 14 bitami, zwłaszcza że prawie wszystkie wyjścia kolorowe są 8-bitowe i nie ma znaczenia, jaki to monitor. Jednak z łatwością dostrzegam różnicę między dwoma identycznymi plikami RAW 12- i 14-bitowymi na 6-bitowej macierzy TN z 2006 roku, która się wyczerpała, pod warunkiem, że otworzę te pliki w konwerterze i przesunę suwaki ekspozycji.
zgodnie z punktem 3. - Ty też się mylisz. Wszystkie twoje OOTF i OETF mają miejsce podczas konwersji na mapę bitową. RAW jest tym, do czego służy RAW, że zdigitalizowany („skwantowany”) sygnał z matrycy jest w nim zapisywany bez przekształceń nieliniowych. Tylko dlatego, że nie jest to potrzebne. Nie wspominając o tym, że HDR ma taki sam stosunek do RAW, jak kierownica do skrzyni biegów. Jeśli nadal uważasz, że masz rację w tym akapicie - przynieś dowody.
Zostaw mydło, jeśli jesteś zainteresowany.
Jestem amatorem fotografii, ale nie cyfrowego przetwarzania sygnału.
Być może część twojej terminologii nie jest dla mnie zbyt jasna lub, jak zawsze, nazywamy to samo różnymi nazwami. Kiedy mówisz, że możesz łatwo zobaczyć różnicę, przesuwając suwaki…. Cóż, zgadzam się i powiedziałem wcześniej „można tylko obserwować wynik różnych przekształceń” dokładnie taką różnicę w wynikach przekształceń (w tym konkretnym przypadku naświetlenia) obserwujesz :-)
Teraz, jeśli chodzi o punkt 3, masz rację co do OETF (w końcu odnosi się bardziej do kolorów sRGB), ale nie możesz w żaden sposób pozbyć się OOTF. Nikt nie może bezpośrednio nagrywać światła. Padające na fotokomórkę kwanty światła powodują powstanie prądu, który jest następnie usuwany, a następnie sygnał jest próbkowany. Oznacza to, że mówimy, że bieżąca, taka a taka wartość to tyle bitów, a druga wartość to tyle bitów. Przetwornik analogowo-cyfrowy ADC przetwarza prąd na bity, a wynik jego pracy zapisywany jest w postaci pliku RAW. Na rosyjskiej wiki na RAW-ie znajduje się link do artykułu o tych plikach oraz wskazanie etapów, przez które przechodzi sygnał do momentu nagrania. Jakość i algorytmy ADC, a także tabele kalibracyjne wpływają na jakość RAW, czyli opcje tego, co można z nim zrobić. Nie wszystkie częstotliwości są jednakowo przydatne, przy górnej i dolnej wartości czujnika próbują próbkować sygnał rzadziej niż w środku.
Z poważaniem, po prostu pasjonat fotografii.
Nie do końca zgadzam się z tym zdaniem:
„Kompresja bezstratna to najlepsza opcja, niska strata kompresji, duża oszczędność miejsca i zachowanie prawie całego potencjału pliku RAW”
Lossless to kompresja bezstratna, właściwie archiwizator, ale przystosowana do pracy z danymi pobranymi z matrycy.
Nie ma żadnych strat. Jest tylko jeden minus - większe obciążenie procesora ze względu na to, że
aparat musi skompresować dane przed zapisem na karcie.
Teoretycznie prowadzi to do większego zużycia baterii i mikroopóźnień przed zapisem na karcie. Praktycznie będzie to niezauważalne.
Stały
„Bez kompresji” poleciłbym tylko w jednym przypadku:
Jeśli podejrzewasz, że producent oszukuje i stosuje kompresję stratną w niskich bitach. Ale to już jest z dziedziny teorii spiskowej.