O aperturze

W życiu codziennym wielu fotografów pod słowami „Przysłona”, „Przysłona”, „Przysłona względna” często oznacza to samo.

O aperturze

Jeśli wszystko jest mocno uproszczone, to liczba F (liczba apertury) odpowiada tylko za stosunek apertury geometrycznej obiektywu do jego ogniskowej - dlatego też można znaleźć definicję, że liczba F się nazywa geometryczna jasność. Faktycznie, jasność - jest to zdolność soczewki do przepuszczania światła, a na tę zdolność wpływa nie tylko stosunek ogniskowej soczewki do jej średnicy (czyli wskaźniki geometryczne). Ogromną rolę w możliwości przepuszczania światła odgrywa układ optyczny soczewki, która ma tendencję do przepuszczania nie całego padającego światła.

Idealna soczewka przepuszczałaby całe światło, które na nią pada, ale dzięki odbiciu, ponownemu odbiciu i absorpcji przez elementy optyczne soczewki rzeczywistej tylko część strumienia światła dociera do elementu światłoczułego, który tworzy ostateczny obraz. Dlatego różne obiektywy o różnych schematach optycznych, ale o tej samej aperturze względnej, mogą tworzyć różne ekspozycje na zdjęciach, przy czym inne rzeczy są takie same. Bardzo często spotykamy się z tym w kinie, gdzie trzeba zmontować wiele krótkich klipów, na przykład kręconych pod różnymi kątami, w jeden duży. Jednocześnie, jeśli scena jest kręcona pod różnymi kątami z różnymi optykami z tą samą wartością F, to w końcowej fuzji można uzyskać różne jasności, które będą wyglądać bardzo źle podczas oglądania. To najbardziej prymitywny przykład często podawany przez filmowców.

Dla ułatwienia pracy ze sprzętem foto i wideo istnieje tzw. numer T (z angielskiego „Transmission” – transmisja, transmisja). Liczba T to liczba F dostosowana do wydajności przepuszczania światła przez soczewkę. Liczba T oznacza odpowiednik obiektywu o określonej liczbie F, który przepuszcza 100% światła. Na przykład, jeśli obiektyw 50 mm, F/1.4 przepuszcza tylko 50% światła, wówczas pasuje do niego idealny obiektyw o liczbie T równej 2.0. Możesz użyć numeru T w taki sam sposób, jak numeru F.

Przykład. Jeśli mamy obiektyw 100 mm T 4.0, to bez względu na jego rzeczywistą aperturę geometryczną i liczbę F, nadal będzie przepuszczał tyle światła, co każdy inny obiektyw o tej samej liczbie T, na przykład około 50 mm T4.0. 100. Jednocześnie 4.0mm T 50 i 4.0m T XNUMX mogą mieć zupełnie inne wartości liczby F. Jeśli na takich obiektywach założysz filtr o neutralnej gęstości, możemy powiedzieć, że ich wartości F zostaną zachowane, a Liczby T zmienią się na krok ściemniania filtra. Tak więc T-stop (odpowiednik stopnia F) jest pod wieloma względami wygodniejszy w użyciu.

Znalazłem w sieci informacje, które fotografowie są oszukiwani, wskazujące na korpusie obiektywu nie jest rzeczywistą wartością przysłony. W rzeczywistości nikt nikogo nie oszukuje, po prostu istnieją pewne różnice między pojęciami „apertury” i „względnej przysłony”, o których wie doświadczony fotograf. Na obiektywie podana jest zwykła wartość względnej apertury (nazywana jest również maksymalną aperturą lub liczbą F), ale ile światła faktycznie przepuszcza taki obiektyw, czasami można znaleźć tylko w instrukcji obiektywu.

Kiedy pisałem tekst do tego artykułu, znalazłem instrukcję do nowoczesnego obiektywu Nikon Nikkor AF-S 35mm 1:1.8G DX, przeczytałem go ponownie od deski do deski, ale nie znalazłem informacji o przepuszczalności światła obiektywu. Dlatego producenta wciąż można pomawiać za niepełne informacje o obiektywach.

Ze względu na różny współczynnik przepuszczalności światła mogą wystąpić nawet małe paradoksy z liczbą f F. Weźmy na przykład dwa obiektywy - Nikon 35mm 1:1.8G DX Nikkor (obiektyw do przyciętych aparatów) i Nikon 35mm 1:2D Nikkor (pełny obiektyw). Wydawałoby się, że pierwszy obiektyw ma nieco większą przysłonę niż drugi. Ale jeśli spróbujesz fotografować tymi obiektywami przy użyciu przyciętego aparatu, może się okazać, że ilość światła rzucanego na matrycę aparatu przez pierwszy obiektyw będzie mniejsza niż druga. Wynika to z faktu, że przycięty obiektyw ma silniejsze winietowanie przy F/1.8 i przy różnych stratach strumienia świetlnego na schematach optycznych.

Zdjęcie do osobnych akapitów :)

Wielu aspirujących fotografów ma tendencję do używania szybkiej optyki z typowych powodów – redukujących fragmenty, bardziej elastyczna kontrola DOF, piękny wzór i doskonała jakość obrazu. Ale szybka optyka daje więcej bardzo przyjemnych (a może nieprzyjemnych?) niuansów.

Na pierwszy z nich chcę zwrócić uwagę na jasność wizjera optycznego. Optyka o wysokiej aperturze zapewnia ładny, jasny obraz w JVI. Z takimi obiektywami dużo wygodniej jest celować ręcznie, nie trzeba się bacznie przyglądać JVI i zmruż prawe oko. Oko ludzkie bardzo dobrze dopasowuje się do natężenia oświetlenia, dlatego różnica między różnymi soczewkami nie zawsze jest zauważalna, ale tak jest. Osobiście próbowałem określić moje osobiste poczucie jasności JVI przy użyciu jasnego obiektywu z ręczną regulacją przysłony - Porst Color Reflex MC Auto 1:1.2/55mm. Oto, co zauważyłem:

• Różnica między F/1.2 a F/1.4 w ogóle nie jest odczuwalna
• Różnica między F/1.4 a F/2.0 jest prawie niezauważalna
• Różnicę między F/2.0 a F/2.8 można już łatwo uchwycić, ale już przy F/2.8 cala JVI wszystko wygląda dobrze i nie powoduje dyskomfortu
• Różnica między F/2.8 a F/4.0 jest po prostu kolosalna, od razu to zauważasz. Wizualnie praca na F/2.8 jest znacznie przyjemniejsza
• Różnica między F/4 i F/5.6 nie jest bardzo zauważalna, ale na F/5.6 po F/2.0 pojawia się poczucie dotkliwego ograniczenia.
• Gdy zamkniesz przysłonę dalej, wszystko staje się wyblakłe.

Bazując na moim doświadczeniu (i kilku innych) doszedłem do wniosku, że F/2.8 i poniżej to najwygodniejsze wartości maksymalnego otworu względnego do celowania.

Możesz przeprowadzić własny eksperyment na jasności JVI Twój aparat. Najłatwiej to zrobić, jeśli kamera obsługuje podgląd głębi ostrości przez JVI. Jeśli nie ma takiej funkcji, musisz użyć obiektywu z ręczną regulacją przysłony. Wizjer elektroniczny nie nadaje się do tego testu.

Bokeh Helios-44 z 8 płatkami. Separator zdjęć

Optyka o wysokiej aperturze zapewnia nie tylko jaśniejszy i jaśniejszy obraz w JVI, ale także pozwala w wielu przypadkach, gdy dokładniejszy i szybszy w obsłudze systemu automatycznego ustawiania ostrości.

Z grubsza mówiąc, im silniejszy strumień światła z obiektywu do lustra, tym łatwiej jest ustawić ostrość czujników fazowych. Po raz pierwszy odczułem różnicę kręcąc przez długi czas w studiu, gdzie miałem pod ręką słabe światło modelujące z oświetlenia. Jasny obiektyw, którego użyłem do portretu w pasie, łatwo przylgnął do obiektu, ale kiedy musiałem sfotografować grupę ludzi i użyć standardowego zoomu ze średnią przysłoną, po prostu odmówił ustawiania ostrości w takim oświetleniu.

Przypuszczam, że szybka optyka powinna poprawić jakość ustawiania ostrości również w trybie Live View.

Separator zdjęć

Oprócz ulepszeń w systemie ustawiania ostrości, aparat z jasnymi obiektywami w określonych warunkach produkuje i mierzy znacznie dokładniej. ekspozycja. Nie potrafię dokładnie powiedzieć, w jakim stopniu i z jakich powodów ten lub inny aparat poprawia działanie światłomierza, ale na podstawie mojego doświadczenia z jakiegoś powodu jestem pewien, że błędy w ekspozycja znacznie mniej z optyką o wysokiej aperturze.

W mojej praktyce błędy w ekspozycja najczęściej występują podczas korzystania z optyki o średniej aperturze i podczas fotografowania przy zakrytych aperturach. Przy zastosowaniu optyki o wysokiej aperturze przy tych samych wartościach liczby F błędy są znacznie mniejsze. Oczywiście drobne błędy w ekspozycja nieważne, jeśli fotografujesz w RAW-ie, ale i tak jest to dobry plus dla takich obiektywów.

Separator zdjęć

Zauważyłem też, że szybka optyka daje mniej odrzuceń z powodu błędów ogniskowania, gdy jest używana na zasłoniętych przysłonach. Zakładam, że jeśli podczas ustawiania ostrości na jasnym obiektywie popełniono drobny błąd, to podczas fotografowania przy zamkniętej przysłonie zauważalne jest rozszerzenie Strefy IPIG po prostu zrekompensuj ten błąd.

Dla tych, którzy nie wiedzą, nowoczesne lustrzanki zawsze ustawiają ostrość na pełną przysłonę i zamykają ją do ustawionej wartości dopiero po zwolnieniu migawki.

Weźmy dla przykładu szybkie pięćdziesiąt dolarów z F/1.4 i zwykły zwykły zoom z F/3.5-5.6. Będziemy strzelać na 50mm i f/6.3. Jeśli początkowo popełniono błąd ustawiania ostrości na pięćdziesiąt dolarów, to dzięki przymknięciu przysłony do F/6.3 strefa głębi ostrości znacznie się powiększy i najprawdopodobniej uchwyci nasz obiekt. Jednocześnie, jeśli na zoomie wystąpił błąd ostrości, to niewielka zmiana głębi ostrości przy przejściu z F/5.6 na F/6.3 nie będzie w stanie zrekompensować niedokładnego ogniskowania.

Separator zdjęć

To prawda, że ​​optyka z szybką aperturą ma oczywiste wady. Jednym z nich chcę podkreślić próg dyfrakcji, który czasami zaczyna się od F/8. Obiektywy z super przysłoną z F/1.4 i F/1.2 i niższymi cierpią szczególnie na dyfrakcję przy ciasno zamkniętych przysłonach. Zwykle minimalna liczba F, których mogą użyć, to F/16. Optyka bez apertury jest mniej podatna na dyfrakcję, ponieważ musi wykonać manewr z mniejszą aperturą. Tak więc zwykłe „ciemne” zoomy na F / 8 ożywają i pokazują doskonałą jakość zdjęć. Może to mieć krytyczne znaczenie tylko w przypadku niektórych rodzajów fotografowania, a różne obiektywy mają różne progi. Opisane przeze mnie cechy i subtelności nie zawsze da się jasno pokazać, ale z czasem zaczynają być odczuwalne w praktyce i wpływają na pracę :)

Komentarze do tego posta nie wymagają rejestracji. Każdy może zostawić komentarz. Wiele różnych urządzeń fotograficznych można znaleźć na AliExpress.

Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram