Dla dostarczone przez obiektyw Jupiter-11A 4/135 wielkie podziękowania dla Witalija Semenyuka.
Recenzja Jupiter-11A 4/135
Istnieje wiele modyfikacji obiektywu marki Jupiter-11:
- ZK 1:4 F=13.5cm P (1948), wersja dalmierzowa, gwint montażowy M39, tzw. „Zonnar Krasnogorsky”
- Jowisz-11-1 4/135
- Prezentowany w tej recenzji Jupiter-11A 4/135 czarny, z wymiennym trzpieniem
- Jowisz-11 4/135 biały, z gwintem montażowym M39 do lustrzanek
- JUPITER-11 4/135 AUTOMATYCZNY, ze specjalnym mocowaniem do kamer Kijów-10 i Kijów-15
- Jupiter-11 4/135 do kamer „Start” z własnym mocowaniem
- Jupiter-11 1:4 f=13,5cm P biały, z gwintem montażowym M39, do lustrzanek
- Jupiter-11 4/135 biały, z gwintem montażowym M39, do aparatów dalmierzowych marki "Zorkiy"
- JUPITER-11 1:4 F=13,5cm P z mocowaniem Contax-Kyiv RF do kamer dalmierzowych „Kyiv” firmy KOMZ
- JUPITER-11 1:4 F=13,5cm P z mocowaniem RF Contax-Kyiv do aparatów dalmierzowych "Kyiv" produkcji KMZ
- JUPITER-11 4/135 z mocowaniem Contax-Kyiv RF do kamer dalmierzowych „Kyiv” firmy KOMZ
Nie widziałem wariantów obiektywów z łacińską nazwą „Jupiter-11”, ale mówią, że były też eksportowe Jupiter-11. Najciekawszą opcją jest Jowisz-11A, przedstawiony w tej recenzji - ma wymienny chwyt i jest najłatwiejszy do zainstalowania na każdej nowoczesnej lustrzance. Różne wersje obiektywów różnią się ramą korpusu, płytą MDF, metodą przysłony i odległością roboczą. Jupiter-11 nigdy nie został zaktualizowany do wersji z wieloma powłokami i ma zwykłe jednowarstwowe oświecenie. Ale jego „starszy” brat, Jowisz-37A 3,5/135 można znaleźć wersja wielowarstwowa.
Jak korzystać z nowoczesnych aparatów?
Obiektywy „A” z wymiennym trzonkiem, takie jak ten w tej recenzji, są bardzo łatwe w użyciu w prawie każdym nowoczesnym aparacie cyfrowym (zarówno DSLR, jak i bezlusterkowcu), wystarczy wybrać poprawny adapter. Zamienny trzpień „A” ma zwykle zewnętrzny gwint M42 i mocowanie „H” (podobnie jak Nikon F). Do stosowania w nowoczesnych aparatach najłatwiej jest dodać do tego trzonka wymagany adapter z M42 do żądanego systemu lub z Nikon F do żądanego systemu.
Oświecenie przedniej i tylnej soczewki Jupiter-11A 4/135, widok listków przysłony
Obiektyw posiada metalowy pierścień do ustawiania ostrości, który obraca się o około 270 stopni. Minimalna odległość ogniskowania to tylko 1 metr, w przeciwieństwie do 1.2 m dla Jowisz-37A. Podczas ustawiania ostrości przedni obiektyw nie obraca się, a tułów zauważalnie się wydłuża. Do ustawiania ostrości stosuje się zwykły schemat liniowy do przesuwania bloku obiektywu. Na korpusie znajduje się skala odległości ogniskowania oraz skala głębi ostrości dla F4, 8, 16 i 22. Znacznik przesunięcia w podczerwieni.
Cechą wyróżniającą soczewki jest Membrana 12-ostrzowa, co tworzy niemal równe „koła” w strefie rozmycia. Przysłona może regulować płynnie, bez zatrzymywania się na stałych wartościach. Szkoda, ale listki przysłony mają metaliczny połysk, który tworzy dodatkowe odbicia tylko w środku soczewki. Do sterowania przysłoną w pobliżu przedniej soczewki obiektywu służy specjalny pierścień. Niewiele osób wie, ale używając pierścienia regulacji przysłony możesz również ustawić przysłonę. Aby wstępnie ustawić przysłonę, należy przesunąć przysłonę do pozycji F/22, następnie docisnąć pierścień przysłony w kierunku bagnetu, obrócić na żądaną wartość i zwolnić. Po takiej manipulacji przysłona będzie pracowała w zakresie od F/4 do ustawionej wartości. Jest to bardzo fajna i przydatna funkcja do szybkiego ustawiania ostrości w maksymalnie otwartej pozycji, a następnie fotografowania z pożądaną dla fotografa wartością F. Dokładnie ten sam mechanizm jest dostępny dla Jowisz-37A.
Jupiter-11A 4/135 z zamontowanym kapturem podczas ustawiania ostrości na MDF
Recenzowany przeze mnie egzemplarz ma numer seryjny 741021 (sądząc po numerze i logo, został wyprodukowany w Kazańskich Zakładach Optyczno-Mechanicznych), jego korpus jest mocno zużyty, ale farba nie zaczęła się łuszczyć. Cały obiektyw wykonany jest z metalu i szkła, montaż stoi na bardzo wysokim poziomie - zaszczyt i pochwała dawnych standardów. Na tubusie obiektywu widnieje napis „Made in USSR”. Jupiter-11A może cierpieć z powodu nadmiaru oleju na łopatkach przysłony - olej może dostać się na wewnętrzne powierzchnie soczewek.
Obiektyw trafił do mnie do przeglądu w czarny rodzimy przypadek wraz ze wspaniałym metalowy kaptur. Okap jest wkręcony w gwint filtra światła (średnica 52mm). Bardzo rzadko da się odkręcić osłonę obiektywu w tę i z powrotem, choć jednocześnie całkowicie traci się dostęp do pierścieni regulacji ostrości i przysłony.
Jupiter-11A F4 135mm i Jupiter-37A F3,5 135mm mają prawie takie same wymiary
Teraz Jupiter-11A jest sprzedawany trochę taniej niż Jupiter-37A. Różnica w przesłonie między F/3.5 a F/4.0 to tylko jedna trzecia przysłony, więc Jupiter-11A może być normalnym zamiennikiem Jupitera-37A, ale nadal radzę wydać trochę więcej pieniędzy i kupić Wersja MS Jupiter-37A. Polecam krótką notatkę Dmitrija Evtifeeva na temat Jowisz 37A 135/3,5 kontra Jowisz 11A 135/4.
Jupiter-11A 4 135 na ZK
Na przyciętych aparatach Nikona DX EGF Obiektyw będzie miał prawie 203 mm, co wielu użytkownikom może wydawać się za długie i niepraktyczną ogniskową. Obiektyw bardzo mi się podobał ze względu na jego niewielkie rozmiary, ale wciąż ma ogniskową 135 mm!
Parametry zdjęć przedstawionych w galerii:
Wszystko nakręcone na Nikon D700. JPEG L w aparacie (kompresja „najlepszej jakości”), bez przetwarzania. Funkcje: kontrola winietowania, ADL, redukcja szumów przy długich czasach ekspozycji i redukcja szumów przy wysokich wartościach ISO zostały wyłączone. Wszystko zrobione w trybie Picture Control SD (tryb standardowy): korekcja kontrastu - 0, jasność - 0, nasycenie - 0, odcień - 0, ostrość - pozycja 5 z 10. Używane balans bieli: „Auto”. Rozmiar zdjęcia został zmniejszony do 3 MP.
Więcej przykładowych zdjęć w Canon EOS 600D (z przetwarzaniem) i ten obiektyw dla Radozhiva uprzejmie dostarczony! Alexander Frolov.
Przykładowe zdjęcia na Nikon D40.
Oryginalne zdjęcia JPEG mogą być zobacz i/lub pobierz z tego linku (ponad 80 zdjęć, galeria na Dysku Google).
Oświecenie soczewek Jupiter-11A i Jupiter-37A
Wyniki
Jupiter-11A 135/4 może służyć jako soczewka kreatywności. Ma słabą poprawkę jasność. Niewiele jest niedrogich japońskich obiektywów klasy 135/2.8, które są szybsze od tego Jowisza iz tego powodu są bardziej preferowane. Sam obiektyw jest dobrze wykonany, ale optycznie nie do końca perfekcyjny ze względu na słabe podświetlenie i aberracje chromatyczne. Obiektyw posiada również żółto-zielonkawe sowieckie odwzorowanie kolorów „butelkowe”, co jest typowe dla wielu starych soczewek z pojedynczą powłoką. Ogólnie obiektyw jest pod wieloma względami podobny do swojego starszego brata - Jowisz-37A 3.5/135. Uważa się, że Jowisz-11 jest jednym z najlepsze radzieckie obiektywy portretowe.
Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram
Mam 37A - próbowałem, wybrałem z dwóch egzemplarzy, postawiłem na półce. Nie pod wrażeniem. Potem natknąłem się na białą lustrzankę Yu-11. Długo leżałem bezczynnie, byłem zbyt leniwy, aby kupić pierścionek 39-42, ponieważ czytałem recenzje o „37 jest lepsze”. Ale jakoś mimochodem kupiłem pierścionek, włożyłem go do aparatu... Cud! A potem dostałem 11A. Leżąc, czekając. Generalnie myślę o przetestowaniu wszystkiego co mam na 135 mm: Yu-11A, Yu-11, Yu-37A, Yu-39, Tokina RMC 80-200/4, Tokina RMC 100-300/5, Tamron SP 60-300, Sigma 135-400. Jak dotąd, z całej tej menażerii, zdecydowanie podoba mi się Yu-11 i Tokina 80-200, no cóż, Yu-39, jeśli trzeba strzelać w mocną kontrę.
Wypróbowałem trzy Jupiter-11, dwa dalmierze m39 i jedno lustro, ale także m39, wszystkie białe.
Kupiłem za 500-1000, sprzedałem za 1500-2000 rubli. Przetestowane i usunięte. Wszystkie są gówniane... Niewyraźny obraz, mydło na wierzchu, ciemne.
Potem od czasu do czasu kupiłem nowiutkiego Jupitera-1000 za 37 - to bomba!
Soczysty, trójwymiarowy obraz, superostrość przy otwartej przysłonie.
Dobry dzień :)
Dziękuję Arkady za tę i inne prace. Dzięki tobie masy są oświecone! :)
Mały dodatek dotyczący skręconej osłony przeciwsłonecznej, skręconej soczewki i „fanatyzmu”. Konstrukcja pierścienia 58mm (na którym mocowany jest kaptur) przewiduje dwa małe (1mm średnicy) otwory przelotowe. Otwory te są diametralnie przeciwstawne i przeznaczone są na specjalny klucz optyczny. Jeśli znajdziesz cienki, ale mocny drut/pręt zgodnie ze średnicą otworu, możesz spróbować odkręcić pierścień od bloku obiektywu/osłony itp.
I kolejna wskazówka, jeśli jest problem z mocno dokręconym gwintem, to użyj, jak wspomniano wcześniej, mieszanki WD-40 (ale bez fanatyzmu). Możesz również przejść przez nić zwykłym ołówkiem przed wkręceniem (jeśli nie ma smarowania). Grafit pomiędzy ruchomymi częściami pomoże zmniejszyć tarcie.
Dzięki, wszystkiego najlepszego!
To, że kaptur okazuje się zrozumiały, to dla mnie nowość! Sprawdzę to dzisiaj.
Dzień dobry wszystkim!Z fotografii filmowej mojego ojca mam Jupiter-11A;sądząc po pierwszych cyfrach numeru seryjnego, wyszedł w 1970. Zainstalowałem go na Nikonie D70, nie znalazłem żadnych problemów podczas fotografowania Oto kilka zdjęć testowych ze statywu.
Czy możesz mi powiedzieć, jaki jest jego numer?
Przepraszamy (-: Zdjęcia się nie ładują. Wieczorem spróbuję z komputera.
Dzień dobry, czy ktoś może mi powiedzieć, jak całkowicie zdemontować tę soczewkę do wyrównania, czyszczenia i ponownego smarowania? Kupiłem to tanio, ale pierścień do ustawiania ostrości przewija się bardzo mocno w niektórych obszarach ...
http://proofbook.livejournal.com/78531.html
dzięki
Cześć!
Powiedz mi proszę, jak dobrać przejściówkę do bezlusterkowca Panasonic GF3 do testowanego obiektywu?
Witam Arkady, nie znalazłem mojego obiektywu na Waszej liście - Jupiter 11 jest biały z nitką na m42, więc umieściłem jego zdjęcie. Na kopercie napis Made in USSR.
Sądząc po zdjęciu, biała 11 na 42 mm jest w idealnym stanie. Mój dostał taki sam w najgorszym stanie. Powiedz mi, czy masz tę samą nieskończoność, która się nie skupia? Próbowałem strzelić do księżyca - nie ma ostrości. Reszta - polub. Oferują kolejną czerń 11a, myślisz, że jej potrzebuję?
Na nim tylko czarny pierścień M39-M42 jest zacięty i nie można go usunąć. Częste występowanie.
Aby uzyskać nieskończoność na tych obiektywach, czasami konieczne jest odkręcenie bloku obiektywu i zeszlifowanie pierścienia regulacyjnego o 0.3 mm.
Przydatny artykuł, dzięki!
cześć) czy możesz mi jeszcze powiedzieć, jaki adapter jest potrzebny do Canona? jeśli założę go na M42, czy będzie pasować?
Modyfikacje z m42 wystarczą
dziękuję)
Dobry wieczór Arkady!
Jest biały obiektyw Jupiter-11 4/135 (z gwintem montażowym M39, od 'Sharp').
Jeśli jesteś zainteresowany, mogę wysłać go do testów i recenzji.
Z poważaniem, Anatolij!
Kupiłem 11A. Zaskoczony. No dobra, gładka, kremowa, jak Carl Zeiss Jenna Sonnar 135/3.5 – jakby za obiektem była grubość szkła. Albo lód. Obraz jest kontrastowy i ostry. Mój egzemplarz ma 70 lat, ale działa idealnie. To prawda, że pierścień przysłony jest ciasny. Ale to nie jest krytyczne. Robię zdjęcie na crop (Sony A77) i teraz nie mam ochoty wracać do Yu-37A. Może dlatego, że nie mam wersji MS, a może dlatego, że z 11A zdjęcia wydają mi się bardziej fałszywe. Wszystko jest subiektywne.
Więc to jest praktycznie Sonnar.
Dzień dobry. Mam następujący obiektyw JUPITER-11 1: 4 F = 13,5 cm P. (metalowy czy biały?!)
Dokładnie taki sam jak twój w recenzji, ale tylko ty masz mocowanie Contax-Kyiv RF, mam odpowiednio BEZ mocowania.
Następne pytanie brzmi: JAK mam rozumieć, przed zakupem adapterów, mój obiektyw do lustrzanek lub dalmierzy takich jak Kijów, Zorkiy?
I jeszcze jedno pytanie.
Udostępnij link do adaptera M-39 z obiektywem i/lub chipem. Podobnie jak M-42.
Dziękuję.
Obiektyw bez mocowania? Pokazać.
Dzień dobry. Może coś źle zrozumiałem. Ale teraz widzę tam tylko wątek na M-39..
Zostawię link do VK, jest zdjęcie obiektywu https://vk.com/album377642507_267213265
Najprawdopodobniej dalmierz. Odbij tutaj: https://radojuva.com/2011/08/obzor-jupiter-11-m-39/
Być może jednak mylące jest to, że jest absolutnie identyczne i podobne do TEGO https://radojuva.com/2015/01/sailor-jupiter-11-4-135-contax-kiev-rf/ , ale tylko bez mocowania, dręczą mnie wątpliwości, że to może jeszcze nie być dalmierz.)
Informacje stąd http://www.zenitcamera.com/archive/lenses/jupiter-11.html do dalmierza MDF 2,5m, do lusterka - 1,5m.
Dziękuję.
Korpus lustra jest inny, grubszy, jak granat. Twój dalmierz dla FED, Vigilant i innych aparatów z m39.
Dzięki. Szkoda, wypróbuję go z pierścieniami makro jako obiektywem makro.
I lepiej się nie oszukiwać i kupować coś, z czego wszystkie te Jowisze oszukały. Wziąłem sonara Carl Zeiss 3,5/135 zebry. Idealnie oczywiście lepiej jest wziąć wersję MS. Ale nawet ta opcja jest po prostu świetna. Najczystsze, po prostu to samo akwarelowe rozmycie Zonnar to coś.
Witam. Kupiłem przejściówkę T2 - Nikon F do tego obiektywu (zdjęcie w załączeniu), ale z jakiegoś powodu nie pasował. Chwyt z gwintem M42 jest przykręcony do obiektywu, z nim i tym adapterem nie ma nieskończoności. Jeśli zdejmiesz ten trzpień z obiektywu i odkręcisz pierścień gwintowany z adaptera, to otwór w adapterze jest większy niż pierścień z rowkiem na soczewce, co uniemożliwia jego montaż. Czy ktoś może mi powiedzieć, jakiego adaptera potrzebuję?
1. Zdejmij chwyt M42 z soczewki. 2. Wkręć T2-Nikon na swoje miejsce (bez pierścienia pośrodku). Jest trochę szerszy, wszystkie są takie. Tutaj albo wymyśl jakąś uszczelkę, albo znajdź dłuższe śruby, albo przykręć ją tak, jak jest, ustawiając ją pośrodku i ostrożnie dokręcając śruby jedna po drugiej. Zrobiłem to właśnie w sytuacji z podobnym Yu-37A. Wszystko działa, jest nieskończoność (z lekkim przekroczeniem). Soczewka z trzonka nie odpada. W każdym razie, jeśli nie kręcisz go mocno, gdy ogniskowanie spoczywa na krawędzi (której nie trzeba wcale, ale nigdy nie wiadomo, kto jest do tego przyzwyczajony). Musisz również prawidłowo umieścić adapter przed przykręceniem. Nie ma to wpływu na moment techniczny, ale może być niewygodne, jeśli waga z różnymi liczbami nie znajduje się w zwykłym miejscu.
Jeśli chodzi o adapter T2, to nie do końca prawda. Adaptery T2 to przejście z gwintu 42 mm w skoku 0.75 mm do wymaganego bagnetu lub gwintu. Zawsze składa się z dwóch części, wewnętrznej o powierzchni stożkowej i zewnętrznej współpracującej powierzchni cylindrycznej z 3 śrubami zaciskowymi. Jest to konieczne, abyś mógł ustawić obiektyw w dogodnej pozycji. Wydaje się więc, że standard T2 wymaga obecności takiego elementu w adapterze, ale nie określa wymiarów tego sparowania. Przynajmniej natknąłem się na adaptery, które nie pasowały do wkładki do KPNA. Zwieszały się, a długość śrub zaciskowych była niewystarczająca.
Używam więc adaptera M42-EOS w dziobie KPNA-M42. Ale co zrobić dla Nikona? Najprawdopodobniej będziesz musiał kupić KPNA dla Nikona. Lub załóż piętę z T2 na wydłużone śruby plus spawanie na zimno.