Dla dostarczone przez obiektyw Auto Vivitar Wide-Angle 20mm 1: 3.8 (dla Nikona) wielkie podziękowania dla Maxima Kukhara.
Recenzja Auto Vivitar szerokokątny 20mm 1:3.8
Auto Vivitar Wide-Angle 20mm 1:3.8 został wyprodukowany z różnymi mocowaniami do różnych systemów, otrzymałem do recenzji wariant z mocowaniem Nikon F, Typ PRE-AI. Jest to stary obiektyw kamery filmowej bez automatycznego ustawiania ostrości, prefiks „Auto” wskazuje tylko na obecność mechanizmu automatycznej przysłony. Podnosząc obiektyw od razu zwracasz uwagę na jego ogromny przedni obiektyw. Vivitar 20/3.8 wykorzystuje filtry 82mm.
Ogniskowa 20 mm, zastosowana w aparatach o pełnej długości, daje niesamowicie szeroki kąt widzenia. Zwykle wszystko poniżej 20 mm jest już określane jako ultraszerokokątne. Ale na przyciętych aparatach Nikona DX, EGF obiektyw ma 30mm, a cały urok pracy z Vivitarem 20/3.8 znika. Do fotografowania szerokokątnego w Nikonie DX lepiej użyć natywnego Nikon 18-55mm 1: 3.5-5.6G VR AF-S SWM DX Nikkor.
Oświecenie przedniego obiektywu Auto Vivitar Wide-Angle 20mm 1: 3.8
Skupienie się na obiektywie jest łatwe. Metalowy pierścień do ustawiania ostrości obraca się o 270 stopni, podczas gdy przedni obiektyw pozostaje prawie nieruchomy (tylko tułów obiektywu jest lekko wydłużony). Vivitar 20/3.8 ma bardzo małą płytę MDF - około 16 cm, dzięki której można tworzyć ciekawe "gry perspektywiczne". Liczba listków przysłony to tylko 6 sztuk.
Widok z boku obiektywu szerokokątnego Auto Vivitar 20 mm 1:3.8
Vivitar 20/3.8 nie może pochwalić się dobrym jasność. Różnica między F/3.8 a F/4.0 to tylko 11%. Standardowe obiektywy standardowe 18-55/3.5-5.6 do przyciętych aparatów mają nawet najlepsze jasność. Obiektyw wykonany w Japonii, montaż stoi na wysokim poziomie.
Widok Auto Vivitar Szerokokątny 20mm 1:3.8 na ZK
Egzemplarz z recenzji trafił do mnie po naprawie i najwyraźniej coś z tym zrobili nie tak, ponieważ jakość obrazu jest szczerze straszna, a występ membrany nie dochodzi do popychacza membrany w moim Nikon D700
Parametry zdjęć przedstawionych w galerii:
Wszystko nakręcone na Nikon D700. W obiektywie JPEG L (kompresja „najlepsza jakość”), bez przetwarzania. Funkcje: kontrola winietowanie, ADL, wolna redukcja szumów, szybka redukcja szumów ISO - były wyłączone. Wszystko zrobione w trybie Picture Control SD (tryb standardowy): korekcja kontrastu - 0, jasność - 0, nasycenie - 0, odcień - 0, ostrość - pozycja 5 z 10. Używane balans bieli: „Auto”. Rozmiar zdjęcia został zmniejszony do 2 MP.
Widok Auto Vivitar Wide-Angle 20mm 1:3.8 na ZK. Ogromny przedni obiektyw
Jeśli masz doświadczenie z Vivitarem 20/3.8 w dobrym stanie, zostaw komentarz.
Dziękuję za uwagę. Arkady Shapoval.
Fajnie, podobało mi się! Teraz chcę dotykać i dotykać!
Tak, optyka w moim telefonie daje dużo lepszy obraz, coś z tym jest wyraźnie nie tak.
Arkady, tak trzymaj! Naprawdę zależy nam na tym, co robisz! To Ty zainspirowałeś mnie do strzelania z manualną optyką. Dziękuję Ci!:-)
Arkady, dzięki! Ciekawie się czyta, chociaż jestem zagorzałą pentaksistką, każdą recenzję spotykam z dużym zainteresowaniem! Z poważaniem, twój wdzięczny czytelniku.
Dzięki za recenzje!!! Bardzo pomocna w wyborze! Dzięki Wam przerzuciłem się na optykę radziecką i okazała się wielokrotnie lepsza niż wieloryb i sigma 30 :) teraz jest Jowisz 37a, 21m, helios77m-4, świat-1. Ja też bardzo chcę dotknąć tego vivitaru, ale nie ma dokąd go zabrać… W ogóle jakoś zauważyłem, że wszyscy pejzażyści cierpią na rażące słońce i zbyt biało wyświetlają się na zimno, to nieprzyjemne, bo nie mogę nic wybrać jeszcze ... A na nowoczesnych obiektywach wykańczają różowe gałęzie drzew i niską rozdzielczość, szczegóły są czymś tak sobie, nawet słabym.
Z błotnistych zmian rozmiaru nie wynika, co jest tak „straszne” na zdjęciu, ale ogólnie „nadmierne szerokości” z lat 60. są wyjątkowo nudne i ponure – „mydło”, „oprogramowanie”, kicz wzdłuż krawędzi rama. Poziom rozwoju techniki (oświecenie, szkło) i nauki nie pozwalał na zrobienie czegoś bardziej przyzwoitego.
Swoją drogą na forum Pentaklubu pojawił się długi wątek o podobnym obiektywie, oni też się zastanawiali – początkowo tak źle rysuje, albo ktoś bezskutecznie w nim grzebał. :)
Te zmiany rozmiaru wyraźnie pokazują wady obiektywu, należy być trochę ostrożnym. Być może wystarczy otworzyć zdjęcie w nowym onk 1 do 1, a nie z bieżącej strony z autodopasowaniem do wyświetlacza.
Tak, jest – krawędzie są mydlane, a pośrodku nie ma fontanny. Generalnie, typowa „nadmierna szerokość” połowy lat 60., natknęłam się na kilka takich rzeczy, ledwo się jej pozbyłam. Szerokości i naddatki opracowane wcześniej niż na początku lat 70-tych można kupić tylko do kolekcji lub na części zamienne… cóż, w najlepszym razie jakieś 35/3.5 może być czymś dobrym, reszta nie wytrzyma porównania z kitozum. Jednak każdy trzeciorzędny bezimienny żużel pozostał żużlem aż do zaprzestania produkcji w latach 90., weź przynajmniej wczesne dzieło Samyanga, którego recenzje na tej stronie są również z adnotacją typu „Kopia z recenzji przyszła do mnie po naprawili i podobno coś z tym zrobili nie to. :)
Dzięki za dodatek :) Z tanimi starymi szerokościami jest naprawdę ciężko.
m42 Użyłem wersji 5d mak ii. Być może ze względu na cechy bagnetu ef skupia się prawie od pierwszych centymetrów od obiektywu. nie było z nim problemów. dopiero niedawno poluzowała się tylna część, konieczne jest wniesienie do naprawy w celu wymiany śrub. moje przykładowe zdjęcia z niego:
http://www.flickr.com/photos/zavarykin/7574412812/
http://www.flickr.com/photos/zavarykin/5968118402/
a nawet makro http://www.flickr.com/photos/zavarykin/5783637291/
Zaskoczony własną wizją i zrozumieniem, że jest to kopia opisów w tym artykule
Na ten obiektyw natknąłem się pod koniec lat 80-tych. Był własnością mojego przyjaciela, który zajmował się renowacją i „artystyczną” naprawą lokalu i kupił go do fotografii wnętrz. Z całą pewnością mogę powiedzieć, że jeśli nie przymkniemy przysłony przynajmniej na „11”, nie należy spodziewać się normalnego obrazu. Powiedziałbym nawet, że w ogóle nie było mowy o „rysowaniu”, mój przyjaciel i ja w tym czasie po prostu staraliśmy się uzyskać akceptowalną ostrość i równomierne oświetlenie kadru za pomocą radzieckiej lampy błyskowej „Łucz M” w centrum i 2” Fil” flesze z fotoczujnikami – na brzegach wyobrażam sobie, jak śmiesznie to wyglądało. W każdym razie, gdy miałem do dyspozycji serwis „Zodiac 8 B”, nasze próby z tym „Vivitarem” zakończyły się sukcesem i od razu sprzedano go konnym „turystom”, którzy z powodzeniem kręcili dla nich pejzaże przez 2 lata dopóki się nie zepsuły. Według rysunku ten temat, nawet nowy, wypadł znacznie gorzej niż obiektywy z serii Mir, Flektogon, Jupiter 12 i Vivitar 28\2,5 (ja też mam takie szczęście). W każdym razie nowoczesny superzoom, taki jak 18-200 z okularami ED na zakrytej przysłonie, da o wiele ciekawszy wynik. Arkady ma w tej kwestii absolutną rację!
I znowu to on jest na wyprzedaży na OLX... Dzięki za recenzję, w przeciwnym razie już jechałem kupować! Zapisano)
Ale w zasadzie ten sam Mir-20. Być może mydło jest tak mocne na brzegach z tych samych powodów, co mydło Worlds - przekrzywienie jednej z soczewek spowodowane luzem.
Industar-69 jest lepszy... Ten obiektyw jest okropny!
Testowałem podobną tylko Minoltę 20 lub 21mm/2.8 - w ogóle nie ma ostrości. Kosztował wtedy sporo 400 dolarów i nawet teraz wcale nie jest tani, ale jakość jest dość kiepska na f/3.5-5.6, nie pokryła do 11, choć może na próżno. Nie kupiłem go też za 100 dolarów. Ale Sigma 24 i 28 to zupełnie inna sprawa, szczególnie 24 jest dobry. Różnica przy 20mm nie jest duża, ale jakość wygrywa.