Recenzja Vivitara 135MM 1: 2.8 MC TELEPHOTO specjalnie dla Radozhivy, przygotowane Aleksiej Owosznikow.
Teleobiektyw Vivitar 135MM 1:2.8 MC
Cześć wszystkim! Dzisiaj, korzystając z dobrej pogody, nakręciłem materiał na ciekawy obiektyw o nazwie Vivitar 135 1:2.8 MC TELEPHOTO.
W sieci szukałem dodatkowych informacji o nim i ogólnie o Vivitarze. Odkryłem, że Vivitar wyprodukował wiele podwersji u różnych producentów. Możesz dowiedzieć się, gdzie wyprodukowano Twój obiektyw Vivitar, po numerze seryjnym. Oto lista. Producent optyki Vivitar jest określany na podstawie pierwszych cyfr numeru seryjnego:
- 6 Olimp
- 9 Kosina
- 13 Schneider Optik
- Kino 22 (alias Kiron)
- 25 Ozon optyczny
- 28 Kominów
- 32 Makinony
- 33 Asanum
- 37 Tokina
- 42 Bauera
- 44 Perkin Elmer (USA)
- 47 Chinon
- 51 Handel w Tokio
- 56 Kyoe Shoji
- 75 Hoya Optyczne
- 81 polarny
Łatwo mogę znaleźć te informacje na penta-club.ru.
Mój obiektyw to przeciętna wersja firmy Cosina. Cyfra 9 w numerze seryjnym również wskazuje na to dzięki prostemu i rozpoznawalnemu projektowi firmy Cosina.
Teleobiektyw Vivitar 135MM 1:2.8 MC
Teleobiektyw Vivitar 135MM 1:2.8 MC
Z założenia jest to przede wszystkim dobry stary portret. Z łatwością da szanse na zdjęciu nowoczesnemu 50 mm F1.8. Mimo to technicznie portret to przyzwoita ogniskowa + jasność a zniekształcenia są ograniczone do minimum. Jednak na 135 mm z powodzeniem można fotografować zarówno krajobrazy, jak i odległe obiekty. Przy takiej optyce z łatwością wyrzucisz wszystko z kadru. Strzelanie czegoś na ulicy i nie wpinanie ludzi w kadr jest znacznie łatwiejsze. Obiektyw na maksymalnym otworze pokazuje dobrą ostrość, ale pojawia się lekka koma (aberracja asferyczna). Już przy F/4 wszystko jest znacznie lepsze, a przy F/5.6 uzyskuje się doskonałą ostrość, najważniejsze jest to, żeby w nią trafić!
Teleobiektyw Vivitar 135MM 1:2.8 MC
Tak, ręczne ustawianie ostrości na takiej ogniskowej nie jest łatwe. Podobało mi się, że pierścień do ustawiania ostrości jest szeroki, pokryty antypoślizgową gumową nakładką i zapewnia płynną jazdę. Ogólnie obiektyw stałoogniskowy na 135 mm jest bardzo dobry! Jeśli jeszcze tego nie próbowałeś, wypróbuj, a ci się spodoba. Nawet ten prosty i stary obiektyw przy pierwszym użyciu wywołał u mnie wiele pozytywnych emocji.
Teleobiektyw Vivitar 135MM 1:2.8 MC
Dostałem ten obiektyw około rok temu, a kilka miesięcy później kupiłem okazjonalnie drugi tego samego rodzaju. Przerobiłem pierwszy do użytku z lustrzankami Canon, a drugi pozostał dla Pentaxa. Zmiana polega na tym, że zdejmujemy mechaniczną dźwignię przysłony i obiektyw nie dotyka lustra w pełnoklatkowym Canonie EOS. Na przyciętych aparatach (APS-C) można używać bez modyfikacji. Jeśli coś nie jest jasne, zapytaj w komentarzach.
Teleobiektyw Vivitar 135MM 1:2.8 MC
Zdjęcia do recenzji pokazują przekonwertowaną wersję i zainstalowaną na niej prostą przejściówkę Pentax PK na Canon EOS. Taki adapter można zamówić na aliexpress i kosztuje on niecałe 5 dolarów. Możesz nawet zamówić zaawansowany adapter chipowy, z którym będzie współpracować funkcja potwierdzania fotoogniskowania. Jest również na aliexpress. Swoją drogą sam obiektyw nie jest dużo droższy od adaptera. Teraz trudno znaleźć w sprzedaży normalny 135-ku w dobrej cenie, ale tak właśnie jest.
Teleobiektyw Vivitar 135MM 1:2.8 MC
Nie znalazłem szczegółowych informacji technicznych na temat tego cudu techniki i napiszę tylko główne punkty:
Krótka specyfikacja techniczna
Konstrukcja optyczna: 4 elementy w 4 grupach.
Początek produkcji: lata 70., brak dokładnych informacji
Oświecenie soczewek: nie
Ogniskowa: 135mm
Maksymalna przysłona: f2.8-f22
Konstrukcja membrany: sześć niezaokrąglonych ostrzy
MDF: 1.35 metra
Typ kaptura: chowana teleskopowa stała osłona przeciwsłoneczna
Średnica użytych filtrów: 52 mm
Waga: około 400 gramów
Długość: 82mm
Teleobiektyw Vivitar 135MM 1:2.8 MC
Zdjęcie. Kręciłem różnymi aparatami, aby przekazać informacje jak najbardziej wszechstronne. Głównie jpeg w aparacie.
Pentax Kx (format matrycy APS-C):
Na zdjęciach w EXIF można znaleźć 50mm 1.4, ale to z powodu wyszczerbionych adapterów. W rzeczywistości to wciąż to samo 135 ka.
W Paryżu jest jak zwykle bardzo pochmurna zima i cieszę się z każdego słonecznego dnia.
Recenzja przygotowana Aleksiej Owosznikow.
Znajdziesz więcej recenzji od czytelników Radozhiva tutaj.
Schemat optyczny typu Zonnar?
Tak, najwyraźniej jest to uproszczona wersja Zonnara.
Sonnar ma wiązanie przednie i zwykle ma 2 grupy soczewek, więc raczej nie niż tak. 4 na 4 raczej blisko Ernostar
Dziękuję, dla mnie te schematy nie są jeszcze zbyt jasne. Oto link do schematu optycznego.
https://www.pentaxforums.com/userreviews/vivitar-135mm-f-2-8-auto-telephoto.html
Podobno to Ernostar
A soczewki nie są wystarczająco masywne dla Sonnarów.
Dzięki dobra recenzja
Literówka: „z powodu adapterów chipowych”. Dzięki za recenzję!
Nie ma jeszcze 135. Do portretów, na ff. Czy ten obiektyw będzie lepszy niż Jupiter-37a?
ten nadal wydaje się mieć gorszy kontrast niż Jowisz. może wersja MS tego ostatniego jest lepsza, nie próbowałem tego.
ale ostatnio robiłem portrety twarzy pod softboxem na konica hexanon ar 135mm f/3.2. tam jest ten wspaniały obiektyw. a obraz jest doskonały i jest wygodny w obsłudze (może z wyjątkiem pierścienia kontroli przysłony, tradycyjnie nie jest zbyt dobry na heksanonach, ale otworzyłem tylko). jednak w tym świetle chyba każdy obiektyw da dobry obraz pod względem kolorów i kontrastu.
Należy jednak pamiętać, że soczewki systemu hexanon ar nie będą pasować do lustrzanek cyfrowych. dokładniej, będą, ale nieskończoności nie będzie, tam segment roboczy jest krótki. ale na lustrach bez lustra z tego samego powodu.
Dzięki za radę przyjrzę się bliżej Konica hexanon ar 135mm f/3.2. Na Sony A7 powinno być z zachowaniem wszystkich odległości ostrzenia.
Mimo to radzę poszukać przykładów jego zdjęć w internecie. jest piękny jeśli chodzi o odwzorowanie kolorów, ostrość, przysłona też to nic, ale…
istnieje niuans o charakterze subiektywnym.
jakoś nie ma w tym zapału. brak takich cech obrazu, że jedni będą obrzydliwi, a inni sprawią, że się zakocha (to ostatnie zdarzyło mi się np. z obiektywami systemu Olympus pen-f na sony nex-6). Jowisz np. ma jakiś fajny rysunek, bardzo lubię zdjęcia z niego w plenerze, kiedy oczywiście podświetlenie się nie psuje.
a we wspomnianym stożku (a także w 50/1.7, 28/3.5 i 200/3.5 tego samego systemu, który mam) tej radości nie obserwuje się. podczas gdy soczewki wcale nie są złe. świetne soczewki. idealny do studia. A ich ceny są całkowicie demokratyczne. ale tutaj trzeba spróbować, jak wejdzie każdy konkretny użytkownik.
Jeszcze nie strzelałem do Jowisza, ale chciałbym. Jeśli znajdę dobry na sprzedaż, będę zainteresowany. Moim zdaniem ten obiektyw i Jowisz to dość podobne obiektywy na zdjęciu. Jowisz ma doskonalszą aperturę i to jest plus.
dzień dobry Aleksiej
musisz zrozumieć, że wszystko zostało nakręcone na otwartej przysłonie 2.8?
więc moim zdaniem technicznie wszystkie 135 są doskonałe
dzięki za recenzję
Nie, do tej recenzji nie wszystko zostało nakręcone w plenerze. Jednak większość portretów jest otwarta. Kieruj się wartością szybkości migawki na każdym zdjęciu. Obiektyw bez elektroniki trudno inaczej zrozumieć. Zmieniają się również bokeh i głębia ostrości.
„ale jest mała koma (aberracja asferyczna)”
Termin „aberracje asferyczne” nie istnieje. Od znanego kulistego ab. który wyróżnia się tym, że jest to zniekształcenie występowania nachylonych belek. Tych. w rzeczywistości jest to to samo, co SfA, ale dla belek ukośnych. Ale tylko jedną z opcji korekcji śpiączki jest użycie soczewek / luster asferycznych (zwykle parabolicznych luster teleskopów Newtona).
A jednak najprawdopodobniej Jowisz-37, zwłaszcza wersja MS, byłby lepszy pod względem optycznym, chociaż ciemniejszy. Ma mniej chromatyzmu (szkoda w recenzji, że w normalnych warunkach na kadrze prawie nie ma zdjęć - tam HA widać wybitnie, a ff czasami maskuje wady), a kontrast (ze względu na schemat 4/3) jest wyższy. Przynajmniej wszystkie 135 / 2.8 „made in Japan / Korea”, które miałem, nie były pod wrażeniem ani jakości optycznej, ani projektu.
Dzięki za wyjaśnienie, rzeczywiście nie było nic, o czym można by wspomnieć o śpiączce w recenzji. Komu obiektyw nie pokazuje i to dobrze. Ale nie wyobrażam sobie, jak pełna klatka maskuje aberracje asferyczne. Jeśli tak, to będą widoczne zarówno na pełnej klatce, jak i na aps-c przy 100% powiększeniu zdjęcia.
Do niczego
A co można powiedzieć o pentakonie 135 2.8 (15 płatków), w porównaniu z Jowiszem 37a, czy warto przepłacać (2 razy).
Jeśli przeczytasz recenzje obu soczewek, możesz wyrazić swoją opinię.
Wyglądał znacznie lepiej na telefonie
na kanonie, przy ogniskowaniu bez chipa, czy jest jakieś potwierdzenie ogniskowania? (jak zielona kropka na nikonie)
Dzięki za recenzję, szanuję stronę... mam sowiecki żel mojego ojca 85/1.5 (i 58/2) na speedboosterze i mikrofonie (a także bombę Panas 42,5/1.7), czy ma sens dodawać podobny obiektyw dla „piątki”? nie dla trybu portretowego, ale dla reportażu niesportowego, takiego jak koncerty/bary z daleka
Dobry wieczór, czy to pięć tysięcy rubli za piątkę? Jeśli tak, to trochę drogo jak na ten konkretny model. można znaleźć bardziej imponujący 135-ku. Na Twoim miejscu kupiłbym ten sam Żel 135 mm. Nie powinno być gorszej jakości.
Zastanawiam się jaki żel 135
Może Monsieur miał na myśli Telezenitar.
A jak można go dostosować do NIKON D5100 z ostrością do nieskończoności?
Jest taka produkcja Komine. Działa świetnie, ale osłona obiektywu nie pozostaje na swoim miejscu, czy ktoś wie, jak ją leczyć?
I wersja obiektywu Pentax – jak może zamknąć przysłonę dla Canona?
Obracając ręcznie pierścień na obiektywie.
jest Vivitar 135mm F 2.8 z oświeceniem od Komine porównywałem go bezpośrednio z Jupiterem 37A, jest ostrzejszy w całym zakresie, ale najważniejsze dla mnie jest to, że jego obraz jest ogólnie ciekawszy, ale generalnie bardzo zbliżony. Ale mechaniki i radosnego uczucia płynącego z obiektywu nie da się porównać, chociaż nie zawsze jest to możliwe. główne kryterium.