VEGA-M-1 2,8/35 z rzadkiego aparatu Narcissus. Recenzja Rodiona Eshmakova

Materiał zgodny z VEGA-M-1 2,8 / 35 specjalnie dla Radozhiva przygotowane Rodion Eshmakov (subskrybuj Instagram!)

Jednak stary pracownik DSLR nie wstaje od lustrzanek cyfrowych. Powiększ.

Obiektyw Vega-M-1 35/2.8 został zaprojektowany w 1960 roku w KMZ (G.I. Evseeva, M.D. Maltsev) i był przeznaczony do wąskofilmowej lustrzanki Narciss. Aparat został pomyślany do użytku medycznego i technicznego, ale w końcu stał się „elitarną sowiecką uprawą”, która nie zapuściła korzeni w swojej ojczyźnie ze względu na rzadki format, ale była dobrze eksportowana. Ponieważ w sumie wyprodukowano niewiele ponad 10 tysięcy egzemplarzy aparatów, Narcyz ma wartość kolekcjonerską.

Vega-M-1 był dostarczany jako standardowy obiektyw, ale kąt widzenia na kliszy 16 mm okazał się 40°, a nie 45° - podobno, jak w przypadku Helios-44, trzeba było wybrać ogniskowej tak, aby tylna ogniskowa długość obiektywu pozwalała na użycie go w lustrzance. Ważne: lustro „Narcyza” i lustro nawet nowoczesnej lustrzanki APS-C mają bardzo różne rozmiary, dlatego nawet w lustrzankach APS-C Vega-M-1 nie pozwala na ustawianie ostrości „do nieskończoności”!

Istniały dwie seryjne wersje obiektywu: w białym korpusie (rzadkim) i czarnym (najczęściej prezentowanym w tym artykule). Eksperymentalne soczewki wyprodukowane w 1960 roku nosiły nazwę „Vega” bez dodatkowych oznaczeń. Wczesne próbki seryjne - „Vega-1M” lub „Vega M-1”. Biorąc pod uwagę produkcję na małą skalę w KMZ kolejnego obiektywu Vega-1 50/2.8 (poprzednik Vega-3), nazwisko pracownika zajmującego się wąskofilmem wprowadziło spore zamieszanie.

Specyfikacje (źródło):
Konstrukcja optyczna - 5 soczewek, 4 grupy (Biometar / Vega);

Ogniskowa - 35 mm;
Otwór względny - 1:2.8;
Przysłona - 7 ostrzy, bez wstępnie ustawionego mechanizmu;
Kąt widzenia (w formacie natywnym) — 40°;
Format ramki - 14 * 21 mm;
Tylna ogniskowa - 26.5 mm;
Długość robocza - 28.8 mm;
Gwint montażowy do aparatu - M24 * 1;
Minimalna odległość ostrzenia - 0.5 m,
Współczynnik przepuszczalności światła - 0.8;
Waga - 37g.

Cechy konstrukcji i adaptacja soczewki

Miłą cechą Vega-M-1 jest odległość robocza FED/Zorkiy, zunifikowana z radzieckimi dalmierzami, równa 28.8 mm. Aby zainstalować obiektyw na nowoczesnym aparacie wystarczy wykonać pierścień adaptera M24 * 1-> M39 * 1. Pełnoprawne zastosowanie jest możliwe tylko w bezlusterkowcach ze względu na krótką tylną ogniskową obiektywu.

Vega-M-1 od strony trzonka, bez adaptera.

Nieprzyjemną cechą jest konstrukcja helikoidy. Jej skok zapewnia dość dużą odległość jak na obiektyw MDF 35 mm - aż 0.5 m. Dla porównania: MDF Mir-1A 37/2.8 to 0.24 m. Nieprzyjemne jest ustawianie ostrości obiektywem ze względu na wąski pierścień ostrości z karbem palce. Ten sam problem miałem z obiektywem. Vega-3. Aby wyeliminować te niedociągnięcia, jako przejściówkę zastosowałem makrohelikoidę 10-15 mm z cienkim pierścieniem M42-NEX. Skupienie się nie stało się dużo łatwiejsze, ale MDF zmniejszył się bardzo wyraźnie, nie tracąc ostrości do nieskończoności.

Vega-M-1 skupiając się na nieskończoności i na MDF.

Przesłona obiektywu składa się z 7 zaokrąglonych ciemnych, ale błyszczących płatków. Być może w tym przypadku inżynierowie wzięli za podstawę zespół membran z masowo produkowanego Industara-50-2. Membrana tworzy dziurę w postaci zniekształconego siedmiokąta, ale w rzeczywistości nierówna krawędź dysków w bokeh rzadko się objawia.
Vega-M-1 jest znacznie mniejszy niż większość obiektywów (nawet niż Industar-50!). W Sony A7 nos obiektywu ledwo wystaje poza uchwyt aparatu.

Vega-M-1 i Industar-26m

Optyka Vega-M-1 charakteryzuje się typowym dla wczesnych lat 60-tych jednowarstwowym oświeceniem fioletowymi odcieniami. W świetle soczewka jest nieco żółta.

Vega-M-1 i Industar-26m

Podsumowując, można zauważyć, że Vega-M-1 jest małym, ale niewygodnym obiektywem: nieuchwytny pierścień do ustawiania ostrości, duża płyta MDF mocno psują odbiór dotykowy. Jest jednak bardzo kompaktowy i łatwo dostosowuje się do nowoczesnych aparatów bezlusterkowych.

Właściwości optyczne

Wśród małoformatowych obiektywów Carl Zeiss pojawił się dość rzadki Biometrar 35/2.8 T http://alii.pub/6alpff" target="_blank" title="/lenses/item/c_4149.html do aparatów Contax z formatem ramki 36*24mm. Vega-M-1 wykorzystuje ten sam typ konstrukcji optycznej, co sugeruje możliwość pracy z aparatami pełnoklatkowymi. W rzeczywistości Vega-M-3 nie chowa pełnej klatki formatu 2:1, ale dobrze radzi sobie z pełną klatką formatu 4:3. Nie ma też problemów z czarnymi rogami podczas ustawiania ostrości na MDF nawet przy proporcjach 3:2. Na aparatach do upraw nie będzie oczywiście problemów z winietą.

Vega-M-1 tworzy ostry obraz w centrum z otwartą przysłoną. Krawędzie są oczywiście dalekie od ideału na APS-C, ale nie tak złe, jak na obiektywie Vega-3. Przy przysłonie do F/8 dla brzegów na APS-C nie można się już bać, przysłona do F/11 dobrze ściąga ostrość na pełnej klatce, choć rogi pozostają rozmyte (format 4:3). Widoczny w pełnej klatce aberracja chromatyczna na krawędziach ramy.

Tak zacięta walka o ogniskową podczas obliczeń Vega-M-1 najwyraźniej nie miała miejsca, w przeciwieństwie do obiektywu Vega-3: aberracje pola nie są tak duże, jak się spodziewałem.

Bokeh Vega-M-1 jest dość miękki, spokojny. Dyski nieostre są równomiernie oświetlone i nie mają jasnej krawędzi – oznaka dobrze skorygowanej aberracji sferycznej. To odróżnia obiektyw od niezgrabnego „heliosa”. Bliżej krawędzi kadru dyski zamieniają się w cytryny ze względu na silne winietowanie, a zmiany w podświetleniu dysków są ledwo zauważalne (w przeciwieństwie do Vega-3 czy Vega-11).

Oddawanie barw jest lekko przesunięte do ciepłego regionu. Obiektyw nie lubi podświetlenia – pojawia się zasłona. W normalnym świetle obraz jest kontrastowy, nasycony i wymaga niewielkiej lub żadnej poprawy w konwerterze RAW.

Poniżej przykładowe zdjęcia na Sony A7. Część zdjęcia została przycięta do proporcji 4:3.

odkrycia

Początkowo byłem nieufny do Vegi-M-1 po doświadczeniach z innymi obiektywami o podobnej konstrukcji optycznej, ale okazało się to całkiem przyjemne. Obiektyw szczególnie dobrze sprawdził się przy fotografowaniu małych obiektów ze względu na dużą głębię ostrości, wysoką ostrość i przyjemny wzór. Dużym plusem jest możliwość współpracy z aparatami pełnoklatkowymi (przynajmniej w 4:3) – Vega-M-1 może służyć jako ultrakompaktowy aparat o bliskiej szerokości. W przypadku aparatów do kadrowania oczywiście najbardziej preferowanym z tych starych obiektywów jest ten doskonały Pentakta 30/2.8, ale jest zauważalnie trudniejsza w adaptacji i trudno znaleźć gotową wersję ze stałą przysłoną.

Znajdziesz więcej recenzji od czytelników Radozhiva tutaj. Wszystkie recenzje Rodion w jednym miejscu tutaj.