Recenzja obiektywu Rodenstock Rodagon 1: 2.8 f = 50 mm specjalnie dla Radozhivy przygotowane Rodion Eshmakov.
Rodenstock Rodagon na aparacie Sony A7s. Powiększ.
Rodenstock jest znany nie tylko z modnych okularów. Niemiecka firma słynie z wysokiej jakości obiektywów technicznych i formatowych. Ten artykuł przedstawia jeden z bardziej popularnych małoformatowych obiektywów zmiennoogniskowych, starą wersję Rodagon 50/2.8.
Технические характеристики
Konstrukcja optyczna - 6 elementów w 6 (!) grupach (zobaczyć).
Ogniskowa - 50 mm;
Apertura względna - F/2.8;
Przysłona - 5 ostrzy, minimalna wartość F/16;
Odległość robocza - 43.5 mm (przy ustawianiu ostrości na nieskończoność);
Gwint montażowy - M39;
Gwint do filtrów - 40.5 mm;
Cechy: nie posiada mechanizmu ustawiania ostrości, optymalne powiększenie to 2-15x, praca z podświetleniem skali przysłony.
Zaskakująco i denerwująco, w firmowej broszurce jest literówka: zamiast wykresów MTF dla Rodagon 50/2.8 są wykresy dla Rogonara-S. Zobacz broszurę.
Cechy konstrukcji i zastosowania obiektywu
Optyka fotolupy nie ma własnego mechanizmu ustawiania ostrości ze względu na zakres zastosowania, ale nie oznacza to, że nie może być używana jako konwencjonalny obiektyw. O ile lustrzanki cyfrowe pozwalają na pełne wykorzystanie takich obiektywów o ogniskowej ponad 50 mm, o tyle aparaty bezlusterkowe mogą być również wyposażone w obiektywy o krótkim rzucie przy jednoczesnym zachowaniu możliwości ustawiania ostrości w nieskończoność. W szczególności użyłem makrohelikoidy 25-55 mm z mocowaniem M42-M42 i pierścieniami M39-M42, M42-Sony E (cienkimi) - w tym przypadku prawie nie ma przekroczenia poza nieskończoność.
Rodenstock Rodagon 50/2.8 i Macrohelicoid 25-55mm.
Skok helikoidalny wystarcza, aby zapewnić MDF około 30 centymetrów.
Rodagon 50 / 2.8 podczas skupiania się na nieskończoności.
Rodagon 50 / 2.8 podczas skupiania się na MDF.
Co ciekawe, ten obiektyw można zamontować również w aparatach Canon SLR crop, ale w tym przypadku wymagana jest bardziej skomplikowana procedura adaptacji. W pełnoklatkowych lustrzankach jednoobiektywowych nie będzie można zainstalować obiektywu z ustawianiem ostrości na nieskończoność ze względu na małą ogniskową tylną.
Widok z boku na Rodagon 50/2.8. Zwróć uwagę na tylną grupę soczewek.
Sam obiektyw jest bezpretensjonalny, ale wygodny: korpus z plastikowymi elementami ma „odwróconą” skalę przysłony (ze względu na inną orientację obiektywu w stosunku do użytkownika w przypadku korzystania z powiększalnika fotograficznego), nałożoną na szeroki gumowany pierścień . Zwykle wygląda jak pierścień do ustawiania ostrości, ale tutaj służy do ustawiania przysłony. Pierścień porusza się bardzo swobodnie, ustawiona wartość jest łatwo strącana.
Rodagon 50/2.8 ma matową, pięcioramienną membranę, która po zamknięciu do połowy, natychmiast tworzy pięciokątne „znaki jakości” w bokeh. Minimalna przysłona to f/16, co może zdenerwować miłośników makro. Z drugiej strony przysłona poza F/8 nie ma sensu przy nowoczesnych aparatach ze względu na dyfrakcję – aby zwiększyć głębię ostrości, należy zastosować przetwarzanie programowe – stacking.
Rodagon 50/2.8 przy zamkniętej aperturze.
Soczewki obiektywów są pokryte pojedynczą powłoką w odcieniach niebiesko-fioletowych. Obiektyw ma przesuniętą transmisję światła w obszar żółty.
Widok obiektywu przez obiektyw z zakrytą przysłoną.
Rodagon 50/2.8 wykorzystuje schemat sześcioobiektywowy - w przeciwieństwie do powszechnych na rynku wtórnym tessarów i trójek powiększania fotograficznego. Układ soczewek jest zwykle przedstawiany ze sklejonymi dwoma elementami, ale w rzeczywistości wygląda to tak, jakby obiektyw nie miał sklejonych soczewek. Przynajmniej tylna soczewka jest zdecydowanie dzielona, z cienką metalową przekładką między soczewkami. Jest to istotne, ponieważ zwiększenie granic szkło-powietrze nie jest przydatne w przypadku optyki z pojedynczą powłoką. Należy zauważyć, że zastosowana konstrukcja optyczna nie występuje wśród zwykłych obiektywów fotograficznych, ale jest szeroko stosowana wśród obiektywów reprodukcyjnych. Ten obiektyw to świetna okazja do zapoznania się z jej rysunkiem. Na Radożowie jest też n-kuzyn długoogniskowy”Starszy brat» tego obiektywu.
Właściwości optyczne
Rodenstock 50/2.8 nie jest zoptymalizowany do użytku w nieskończoności i ma najlepszą wydajność z bliskiej odległości. Przy otwartej aperturze obiektyw wykazuje bardzo przeciętną ostrość - na obraz silnie wpływają aberracje sferyczne. Widać też spory spadek rozdzielczości na brzegach kadru ze względu na zniekształcenia pola. Chromatyzm jest niewidoczny. Wady są najbardziej widoczne, gdy skupiamy się na nieskończoności.
Przymknięcie przysłony do f/4-f/5.6 powoduje radykalną poprawę właściwości optycznych – nawet w nieskończoności Rodagon ma dobre krawędzie na pełnej klatce przy f/5.6.
Ostrość obiektywu przy F/2.8.
Ostrość obiektywu przy F/4.
W bliskim polu Rodagon zachowuje się lepiej przy równych aperturach niż np. Jowisz-3. Niestety nie miałem bardziej odpowiedniego obiektywu do porównania.
Przytnij banknoty fotograficzne na Rodagonie, F / 4
Przytnij banknoty fotograficzne na Jowiszu-3, F / 4
Obiektyw ma dobry kontrast w normalnych warunkach, ale w podświetleniu często zachowuje się niezadowalająco.
Praca w podświetleniu przy F/2.8.
Praca w podświetleniu przy F/5.6.
Kiepskim żartem z obiektywem była możliwość zastosowania podświetlenia skali przysłony: ze względu na cechy konstrukcyjne obudowy światło może przez nią wnikać do aparatu i obserwuje się czerwone światło. Jest to istotna wada w konstrukcji obiektywu używanego jako obiektyw fotograficzny.
Czerwony odblask (po lewej) jest równoważony przez ochronę tubusu obiektywu przed wpadającym światłem słonecznym.
Czerwony odblask (po lewej) jest równoważony przez ochronę tubusu obiektywu przed wpadającym światłem słonecznym.
Ze względu na wyraźną aberrację sferyczną Rodagon 50/2.8 ma bardzo niezwykły efekt bokeh: okręgi rozmycia mają grube, jasne krawędzie. Po otworowaniu koła zamieniają się w wyraźnie określone pięciokąty.
Bokeh Rodagon 50/2.8 przy F/2.8
Bokeh Rodagon 50/2.8 przy ~F/5.6.
Poniżej zdjęcia na Rodagonie 50/2.8 i Sony A7. Fotografowanie przeprowadzono w formacie RAW, a następnie wywołano obrazy w Imaging Edge.
Czy ktoś rozpoznał na zdjęciu minerały i metale w ampułkach? :)
odkrycia
Lupa Rodenstock Rodagon 50/2.8 jest dość specyficzną soczewką i trudno ją polecić „na co dzień”: naostrzona do użytku przy krótkich odległościach ostrzenia, nie zapewnia odpowiedniej jakości podczas pracy w nieskończoności. Z drugiej strony obiektyw bardzo dobrze spisuje się w makrofotografii, a także może być interesujący ze względu na misterny efekt bokeh. A może tak jest lepiej Industar-50U?
Znajdziesz więcej recenzji od czytelników Radozhiva tutaj.
Cele "Rodenstock" i ich właściwości zaobserwowałem na minilabach "Noritsu" i San Marco. Były to obiektywy, które miały nieco inne właściwości niż te tutaj opisane. Nie pamiętam ogniskowej, ale były siedmioostrzowe i z doskonałym wielowarstwowym oświeceniem; bardzo solidny wygląd i prawie całkowicie metalowe ramy.
Recenzja prezentuje obiektyw od ~początku. 1980, należący do środkowego segmentu (dolny to trójka Rogonara i Rogonar-S tessar). Później pojawiło się wielowarstwowe oświecenie. Rodenstock ma też dużo droższą i wysokiej jakości optykę, na przykład Apo-Rodagon z serii N i D.
Osobiście tylko raz w życiu zetknąłem się z obiektywem Rodenstock, wiele lat temu na aparacie formatowym nie pamiętam ogniskowej tego obiektywu, ale coś z okolic 150mm, bliższe normalności. Pamiętam, że nim i innym obiektywem nakręciliśmy około 15 klatek, także do aparatów formatowych, ale od Nikona. Potem bardzo się zdziwiłem, że, jak się okazało, Nikon produkował obiektywy do aparatów formatowych. Pojawiły się więc oczekiwania, że niemiecki obiektyw będzie lepszy od Nikona, ale w rzeczywistości wszystko okazało się odwrotne. Obraz Nikona na kliszy pozytywowej wyglądał znacznie lepiej w całym kadrze. Od tego czasu może osobiście mam stronniczy stosunek do obiektywów Rodenstock, to znaczy nie mam co do nich specjalnych złudzeń, chociaż rozumiem, że błędem byłoby ocenianie wszystkich ich obiektywów po tym jednym obiektywie.
Warto więc spróbować El-Nikkora :)
Mam taki sam, ale ma za dużą liczbę obiektywów, a rodagon jest większy i inaczej wygląda
Co ciekawe, najbliższym sowieckim odpowiednikiem tego przedmiotu Vega-11U jest to, jak bliska jakość obrazu (z podobnymi adapterami).
Chociaż Vega ma tylko pięć obiektywów, a nie sześć.
Z ciekawostek testowałem kiedyś Vegę-11 w porównaniu z Vega-3: wtedy Vega-11 okazała się bardzo, bardzo gorsza na średnich odległościach pod względem ostrości zarówno w centrum, jak i na brzegu.
Jednym słowem, Vega-11 ma wyraźne aberracje sferyczne na otwartej aperturze w taki sam sposób, jak Rodenstock.
Kiedy próbowałem ponownie nakręcić film Vega-11U na Canonie 600D, zauważyłem w nim znaczny chromatyzm przy zakrytych aperturach. Rodenstock jest lepiej zamocowany: mówią nawet, że na 5.6 nie ma dużej różnicy między APO-Rodagon-N 50/2.8 a Rodagon 50/2.8.
Tak czy inaczej Vega-11U może być świetną alternatywą. Ale byłem zainteresowany wypróbowaniem tego konkretnego obiektywu ze względu na jego konstrukcję.
A jak pod względem ostrości w porównaniu z Tessarami? Na przykład Industar-96U na 600D z łatwością rozdzieli film, ziarno jest wyraźnie widoczne w całym kadrze przy aperturze 3,5. Film z końca lat 90., tani.
Tessary zdecydowanie bardziej utykają. Jak rozumiem, główne znaczenie Rodenstocka tkwi w jego prawie symetrycznym schemacie. Na zasłoniętej aperturze oszczędzono mu kuli i komy, ale jednocześnie dobrze radzi sobie także z geometrią i chromatyzmem. Ale o ile przemysłowiec pozbywa się komy i kuli, o tyle chromatyzm nadal się w nim manifestuje - według moich obserwacji.
Obywatele .... gdzie są źródła?