Zgodnie z dostarczonym obiektywem HD PENTAX-D FA* 1:1.4 50mm SDM AW DFA* wiele dzięki oficjalnej reprezentacji PENTAX na Ukrainie. Miałem szczęście pracować z obiektywem już następnego dnia po przybyciu na Ukrainę obiektywu HD PENTAX-D FA* 1:1.4 50mm SDM AW DFA*.
HD PENTAX-D FA* 1:1.4 50mm SDM AW DFA*
HD PENTAX-D FA* 1:1.4 50mm SDM AW DFA* będzie w tej recenzji określany skrótem „Pentax 50/1.4 DFA*”.
Pentax 50/1.4 DFA* był przedstawione 26.02.2018. Dwa dni później, a mianowicie 28.02.2018 r. było przedstawione bardzo podobny obiektyw Tokina Opera 50mm F1.4FF do lustrzanek jednoobiektywowych firmy Nikon i Canon. Według danych dostałem w rzeczywistości Pentax 50/1.4 DFA* i Tokina Opera 50mm F1.4FF to optycznie te same soczewki opracowane przez firmę PENTAX RICOH IMAGING COMPANY, LTD. i sprzedany firmie Kenko Tokina Co., Ltd.
Animacja GIF podobieństwa obwodów optycznych Tokina Opera 50mm F1.4FF i HD PENTAX-D FA* 1:1.4 50mm SDM AW DFA*
W sieci pojawiły się informacje, które twierdzą inaczej, ale z tego, co wiem, firma daje gwiazdkę tylko rodzimym obiektywom własnej konstrukcji. Dlatego nowy Pentax 50/1.4 DFA* i Pentax HD DFA* 70-200/2.8 ED DC AW jest gwiazda, ale nowa Pentax HD Pentax DFA 24-70/2.8 ED SDM WR nie ma gwiazdy, ponieważ najprawdopodobniej jest to wspólne rozwiązanie z Tamronem (spójrz na diagramy optyczne Pentax HD Pentax DFA 24-70/2.8 ED SDM WR и Tamron SP 24-70/2.8 Di VC USD G2 i wszystko stanie się jasne.
Kolejnym pośrednim potwierdzeniem, że Pentax 50/1.4 DFA* jest własnym projektem Pentaxa, jest napis na boku mocowania obiektywu „Made in VIETNAM”. Niezawodnie wiadomo, że główne zakłady produkcyjne do produkcji optyki Pentax znajdują się w Wietnamie. To samo Pentax HD Pentax DFA 24-70/2.8 ED SDM WR wyprodukowane w Japonii, najprawdopodobniej nie w fabrykach Pentax. Jestem pewien, że użytkownicy Pentaksa będą mogli dodać w komentarzach wiele przydatnych informacji.
W momencie pisania tego tekstu (koniec lata 2018) Tokina Opera 50mm F1.4FF jeszcze nie trafił do sprzedaży. Jeśli obiektyw trafi na sklepowe półki, to posiadacze Nikona i Canona będą mogli również cieszyć się kilkoma miłymi chwilami z nowym Pentaxem 50/1.4 DFA*. W każdym razie Pentax i Tokina często współpracują ze sobą, dokonując wspólnego lub kupując od siebie rozwój dużej liczby obiektywów, na przykład Tokina /Pentax 50-135/2.8, 12-24/4, 16-50/ 2.8, 10-17 /3.5-4.5, 35/2.8, 100/2.8 itd.
Pentax 50/1.4 DFA* jest jak dotąd jedynym obiektywem stałoogniskowym w nowej linii gwiezdnych DFA*. Najprawdopodobniej Pentax poczynił duże zakłady na ten obiektyw, nawet wyróżniony na oficjalnej stronie oddzielna pozycja menu w nawigacji strony, który szczegółowo opowiada o tym obiektywie.
Swoją drogą Pentax 50/1.4 DFA* stał się słuszny druga gwiazda obiektywu w linii profesjonalnych obiektywów pełnoklatkowych przeznaczonych do współpracy z aparatami cyfrowymi (Pentax DFA*). Pierwszym był Pentax HD DFA* 70-200mm f/2.8 ED DC AW, dlatego bardzo ważne jest, aby Pentax 50/1.4 DFA* był produktem najwyższej jakości.
Obiektywy gwiazdowe do aparatów cyfrowych
Seria DA*
Seria przeznaczona do lustrzanek cyfrowych z matrycą APS-C (do przycinania)
Soczewki stałe:
- SMC Pentaks-DA* 55 mm 1:1.4 SDM
- SMC Pentaks-DA* 200mm 1:2.8 ED [JEŚLI] SDM
- SMC Pentaks-DA* 300mm 1:4 ED [JEŚLI] SDM
Obiektywy zmiennoogniskowe:
- Pentaks HD-DA* 11-18 mm 1:2.8 ED DC AW
- SMC Pentaks-DA* 16-50mm 1:2.8 ED AL [JEŚLI] SDM
- Pentaks HD-DA* 16-50mm 1:2.8 ED PLM AW
- SMC Pentaks-DA* 50-135mm 1:2.8 ED [JEŚLI] SDM
- SMC Pentaks-DA* 60-250mm 1:4 ED [JEŚLI] SDM
Seria DFA* (dla pełnoklatkowych lustrzanek jednoobiektywowych):
Soczewki stałe:
Obiektywy zmiennoogniskowe:
HD PENTAX-D FA* 1:1.4 50mm SDM AW DFA*
Przykładowe zdjęcia
Wszystkie przykładowe zdjęcia zostały zrobione aparatem PENTAX K-1 Mark II, JPEG w aparacie, „Naturalny” lub „AUTO” Picture Control z domyślnymi (podstawowymi) ustawieniami. Kompensacja cieni: Auto, Korekcja obiektywu: Wł., Korekcja winietowania: Auto, Wszystko inne: Wył.
Archiwum z plikami źródłowymi pobierz z tego linku (78 plików JPEG, 1.2 GB).
HD PENTAX-D FA* 1:1.4 50mm SDM AW DFA*
ои впечатления
Miałem ten obiektyw od niedawna, więc nie podjąłem się robienia osobnej pełnej recenzji. Ale Pentax 50/1.4 DFA* też nie potrzebuje detali, wszystko jest z nim jasne od pierwszych ujęć. O stworzeniu Pentaxa 50/1.4 DFA* wypróbowany cóż, rezultatem jest świetny obiektyw.
Najprawdopodobniej twórcy poszli drogą takich „dużych” obiektywów premium Sony Planar T* FE 50mm f/1.4 ZA и Sigma 50mm 1:1.4 DG HSM art, które przy całym swoim wyglądzie, a zwłaszcza cenie, sprawiają, że szybko zrozumiesz, który obiektyw jest przed Tobą.
Użyłem Pentaxa 50/1.4 DFA* w połączeniu z zupełnie nowym PENTAX K-1 Mark IIna którym wygląda bardzo ekologicznie. Takie grono podczas fotografowania bardziej przypominało zestaw z pełnoklatkowym aparatem i czymś w rodzaju 24-70/2.8. Uwielbiam ciężkie obiektywy i nie uważam tego za istotną wadę. Pentax 50/1.4 DFA * swoją konstrukcją, wagą i wymiarami przypomina raczej jakiś średni format względny, według typu Pentax 90/2.8 DFA 645 Makro ED AW SRniż za zwykłą aperturę pięćdziesiąt dolarów.
Jeśli znajdziesz jak najwięcej błędów, to wytrwałość autofokusa podczas fotografowania z ręki może być lepsza, ale najprawdopodobniej jest to kwestia kilku PENTAX K-1 Mark II z tym obiektywem, a także umiejętności pracy z systemem ustawiania ostrości tego aparatu. Ilość błędów ogniskowania wystarczyła, abym zwrócił na to uwagę. Większość błędów, które zauważyłem podczas korzystania z AF.C.
Chciałbym zobaczyć Pentax 50/1.4 DFA * zmagania z manualem Carl Zeiss Milvus 1.4/50 (podobna cena) i Carl Zeiss Otus 1.4/55 (najlepsi z najlepszych). chociaż jestem pewien Carl Zeiss Otus 1.4/55 z łatwością przewyższy Pentax 50/1.4 DFA* w większości dyscyplin optycznych.
Podsumowując, Pentax 50/1.4 DFA* jest duży, piękny, ciężki i przyjemny. To świetny obiektyw do tego zadania.
Z jakiegoś powodu po ogłoszeniu Pentaxa 50/1.4 DFA* od razu sobie przypomniałem Super Takumar 1:1.4/50 (który jest „planarnym zabójcą”) i miałem nadzieję, że Pentax 50/1.4 DFA* będzie kolejnym „zabójcą” nowoczesnych pięćdziesięciu dolarów, zwłaszcza po niektórych recenzjach w sieci. Ale bardzo trudno będzie pokonać współczesnych zawodników wagi ciężkiej, którzy już często się rozwiedli.
Komentarze do tego posta nie wymagają rejestracji. Każdy może zostawić komentarz. Wiele różnych urządzeń fotograficznych można znaleźć na AliExpress.
HD PENTAX-D FA* 1:1.4 50mm SDM AW DFA*. Obiektyw pokazany na aparacie PENTAX K-1 Mark II
Wszystkie główne wersje tych Asahi Opt. Co., Takumar / Pentax:
1.2/50
- SMC PENTAX 1:1.2/50 ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (7/6, 20947, 1975-1984)
- SMC PENTAX 1:1.2/50 ASAHI OPCJA CO., JAPONIA”ZŁOTO' (7/6, 1981)
- SMC PENTAX-A 1:1.2 50mm (7/6, 20987, 1984-2004)
- SMC PENTAX-A 1:1.2 50mm Specjalny (7/6, 2000)
1.4 / 50 (wideo)
- Super Takumar 1:1.4/50 Asahi Opt. Co., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (8/6, 358, 1964-1966)
- Super Takumar 1:1.4/50 Asahi Opt. Współ. Obiektyw wyprodukowany w Japonii (7/6, 37800, 1965-1971, liczba F/2)
- Super Takumar 1:1.4/50 Asahi Opt. Współ. Obiektyw wyprodukowany w Japonii (7/6, 37801, 1965-1971, kropka F/2)
- Super Takumar 1:1.4/50 Asahi Opt. Co., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (7/6, 37802, 1965-1971, przecinek po „CO.”)
- Super wielopowłokowy TAKUMAR 1:1.4/50 ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (7/6, 37902, 1971-1972)
- SMC TAKUMAR 1:1.4/50 ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (7/6, 37908, 1972-1975)
- SMC PENTAX 1:1.4/50 ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (7/6, 20847, 1975-1977)
- SMC PENTAX-M 1:1.4 50mm ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (7/6, 20867, 1977-1984)
- SMC PENTAX-A 1:1.4 50mm (7/6, 20887, 1984-1989)
- SMC PENTAX-F 1:1.4 50mm (7/6, 20827, 1987-1991)
- SMC PENTAX-FA 1:1.4 50mm (7/6, 20817, 1991-2023)
- HD PENTAX-DFA* 1:1.4 50mm SDMAW (15, 9->)
- SMC PENTAX-FA 1:1.4 50mm Klasyczny (7->)
- HD PENTAX-FA 1:1.4 50mm (7->)
1.8 / 55 (wideo)
- Takumar 1:1.8 f=55 mm Asahi OPCJA CO., Japonia (6/5, 1958, zebra)
- Auto Takumar 1:1.8 f=55 mm Asahi OPCJA CO., Japonia (6/5, 1958-1960, zebra)
- Auto Takumar 1:1.8/55 ASAHI OPCJA CO., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, 1960, z „R”)
- Auto Takumar 1:1.8/55 ASAHI OPCJA CO., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, 1960-1962, brak „R”, ukośne linie głębi ostrości)
- Auto Takumar 1:1.8/55 ASAHI OPCJA CO., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, 1962, bez „R”, proste linie głębi ostrości)
- Super Takumar 1:1.8/55 Asahi Opt. Co., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, 1962, drobne żebra, F/1.8 po lewej)
- Super Takumar 1:1.8/55 Asahi Opt. Co., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, przed 1965 r., drobne żebra, F/1.8 po prawej)
- Super Takumar 1:1.8/55 Asahi Opt. Współ. Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, 37106, przed 1971, duże żebra)
- Super wielopowłokowy TAKUMAR 1:1.8/55 ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (6/5, 37104, 1971-1972)
- SMC TAKUMAR 1:1.8/55 ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (6/5, 37108, 1972-1975)
- SMC PENTAX 1:1.8/55 ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (6/5, 20747, 1975-1977)
2/55 (1.9/55)
- Auto Takumar 1:1.9 f=55mm Opcja Asahi Co., Japonia (6/5 1958-1959)
- Auto Takumar 1:2 f=55mm Opt. Asahi Co., Japonia (6/5, 1958-1959, zebra)
- Auto Takumar 1:2 f=55mm Opt. Asahi Co., Japonia (6/5, 34100, 1958-1959)
- Super Takumar 1:2/55 Asahi Opt. Co., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, małe płetwy, F/2 po lewej)
- Super Takumar 1:2/55 Asahi Opt. Co., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, małe żebra, F/2 po prawej)
- Super Takumar 1:2/55 Asahi Opt. Współ. Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, 37103, 1962-1973, duże żebra)
- Super Takumar 1:2/55 Asahi Opt. Współ. Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5, 37107, dodatkowe trzpienie membrany)
- SMC TAKUMAR 1:2/55 ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (6/5, 37109, 1973-1975)
- SMC PENTAX 1:2 55mm ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (6/5 1976-1977)
1.7/50
- SMC PENTAX-M 1:1.7 50mm ASAHI OPCJA. CO., JAPONIA (6/5, 20877, 1977-1984)
- SMC PENTAX-A 1:1.7 50mm (6/5, 20897, 1984-1989)
- SMC PENTAX-F 1:1.7 50mm (6/5, 20837, 1987-1991)
- SMC PENTAX-FA 1:1.7 50mm (6/5, 20907, 1991-2004)
2/50
- SMC PENTAX-M 1:2 50mm ASAHI OPTYCZNY CO. (5/5, 20677, 1979-1985)
- SMC PENTAX-A 1:2 50mm (5/5, 20697, 1985-1998)
2.2/55
- Takumar 1:2.2/55 Opcja Asahi CO., Japonia (6/5 1961-1963)
- Auto Takumar 1:2.2/55 ASAHI OPCJA CO., Obiektyw wyprodukowany w Japonii (6/5 1961-1963)
2/58
- Takumar 1:2 f=58 mm Opcja Asahi Co., Japonia (6/4 1957-1958)
- Takumar 1:2 f=58mm Opt. Asahi Co., Japonia (6/4, 1957-1958, oznaczone „R”)
DA (APS-C: 1.4/55 DA* + 1.8/50 DA)
- SMC PENTAX-DA* 1:1.4 55mm SDM (9, 8->)
- SMC PENTAX-DA 1:1.8 50mm (6, 5->)
Asahi-Kogaku (M37x1, 3.5/50 + 2.4/58 -> M42)
- Takumar 1:3,5 f=50mm Asahi-kogaku (4/3, 1952, M37×1)
- Takumar 1:3.5 f=50mm Asahi-kogaku (4/3, 1952, , M37×1, ustawienie wstępne)
- Takumar 1:2.4 f=58mm Asahi-kogaku (5/3, 1954, M37×1, srebrny)
- Takumar 1:2.4 f=58mm Opt. Asahi Co., Japonia (5/3, 1957-1958, M42)
Nazwy obiektywów w tym zestawieniu odpowiadają dokładnie napisowi z nazwą obiektywu na tubusie obiektywu (z wyjątkiem wskazania numeru seryjnego i/lub średnicy filtra).
Wyniki
Pentax 50/1.4 DFA* to naprawdę nowe podejście do optyki Pentax, zaprojektowane tak, aby maksymalnie zaspokoić potrzeby nowoczesnych pełnoklatkowych cyfrowych lustrzanek Pentax.
godność
- obiektyw premium, pierwszy obiektyw nowej generacji obiektywów stałoogniskowych Pentax DFA* z serii gwiazdowej
- ultradźwiękowy silnik do ustawiania ostrości typu pierścieniowego (specjalnie zaprojektowany dla tego obiektywu)
- Dość szybki autofokus. Szczerze mówiąc, powinienem zauważyć, że szybkość reakcji tego obiektywu nie jest błyskawiczna, a czas potrzebny do pełnego napędu soczewek podczas ustawiania ostrości z nieskończoności na MDF i z powrotem jest od półtora do dwóch razy dłuższy niż dla Obiektyw Canon EF 50 mm ultradźwiękowy 1:1.4 Wydanie z 1993 r
- cichy autofokus, ale i tak poziom hałasu jest wystarczający, aby w niektórych sytuacjach wpłynąć na ścieżkę dźwiękową, która jest nagrywana za pomocą mikrofonu wbudowanego w kamerę
- dobre działanie autofokusa w trybie Live View (w zależności od używanego aparatu)
- ciągła ręczna regulacja ostrości (obiektyw obsługuje funkcję Pentax Quick-Shift Focus, która umożliwia ręczne ustawianie ostrości nawet w pozycji auto [AF] przełącznika trybu ostrości)
- pierścień ostrości pozostaje nieruchomy podczas automatycznego ustawiania ostrości
- wygodne ręczne ustawianie ostrości, szeroki gumowany pierścień do ustawiania ostrości. Skok pierścienia ostrości wynosi około 135 stopni. Po osiągnięciu skrajnych pozycji pierścień ostrości nadal się obraca bez wpływu na ostrość
- Przełącznik trybu ostrości AF / MF (w starym Pentax SMC FA 50mm f/1.4 nie było takiego przełącznika.
- ogniskowanie wewnętrzne (podczas ogniskowania przednia soczewka pozostaje nieruchoma, ogniskowanie odbywa się w wyniku ruchu tylnej grupy soczewek)
- ochrona przed kurzem, ochrona przed każdą pogodą (ochrona przed wilgocią) korpusu obiektywu (w korpusie zastosowano 7 specjalnych wkładek chroniących przed kurzem i wilgocią)
- dobra jakość wykonania, metalowy bagnet, wygodny pierścień do ustawiania ostrości, plastikowa osłona bagnetowa z możliwością montażu w przeciwnym kierunku. Przednią osłonę można łatwo zapiąć z dołączonym kapturem
- okno z odległością ogniskowania w metrach i stopach
- specjalna powłoka chroniąca przed kurzem i wilgocią SP (Super Protect) przedniej soczewki
- przysłona z 9 zaokrąglonymi listkami, dość okrągły otwór przy przysłonach od f/1.4 do f/3.5 (w przybliżeniu)
- elektromagnetyczna kontrola przysłony (głównie bardzo przydatna podczas nagrywania wideo w celu płynnej kontroli przysłony)
- bez zmiany ostrości
- nowa specjalna powłoka optyki Aero Bright Coating II (stosowana w połączeniu z bardziej znaną powłoką Pentax HD)
- konstrukcja optyczna wykorzystuje element asferyczny, a także kilka elementów o nienormalnie niskiej dyspersji (analog elementów o niskiej dyspersji)
- mały MDF równy 40 cm (zwykle takie obiektywy mają MDF równy 45 lub 50 cm)
- Winietowanie nie jest wzmacniane przez zastosowanie odpowiednio grubego filtra (z wysokimi bokami)
- przy zastosowaniu w aparatach Pentax otrzymujemy zestaw ze stabilizatorem (bardziej zasługa systemu jako całości niż obiektywu). Z niewielkim wysiłkiem udało mi się zrobić zdjęcia z ręki. narażenie 1/6 sekundy, z pewnym wysiłkiem przez 1/4 sekundy, przy użyciu aparatu PENTAX K-1 Mark II. W momencie pisania tego tekstu systemy lustrzane Nikona, Canona i Sony nie miały oryginalnych pięćdziesięciu dolarów ze stabilizatorem, a jedynym takim rozwiązaniem dla nich było tylko Tamron SP 45mm F/1.8 Di VC USD F013
- osobliwy projekt obudowy od Pentaxa, przypominający coś z dobrych oldschoolowych obiektywów Pentax
- Pentax po prostu nie ma jeszcze nic lepszego, więc potencjalny właściciel może mieć pewność, że to naprawdę „najlepszy z najlepszych”
- najprawdopodobniej wkrótce pojawi się profil obiektywu do popularnych konwerterów RAW, np. firmy ADOBE, który pozwoli szybko i dokładnie skorygować niektóre zniekształcenia optyczne (zniekształcenie, winietowanie etc.)
- wbudowane funkcje PENTAX K-1 Mark II łatwo korygować winietowanie i dystorsję (bardziej zasługa aparatu, a nie obiektywu)
- dobre wyważenie z aparatem XNUMXkg PENTAX K-1 Mark II
- soczewka bardzo dobrze toleruje boczne i tylne światło
- na mocno zakrytych otworach można łatwo dostać Efekt gwiazdy 18-ray
- dobre, czasem doskonałe parametry optyczne. Niski lub średni poziom podstawowych zniekształceń optycznych
- raczej przyjemny bokeh (brak bulwiastych koncentrycznych okręgów, brak jasnych obwódek dysków rozmycia, a także brak efektu „rybiej łuski” z dobrze skompensowanym winietowaniem w strefie rozmycia). Przy F/1.4 na krawędziach i rogach obrazu krążki rozmycia zamieniają się w „cytryny”, a także pocięte „cytryny”. Przypomnę, że postrzeganie bokeh jest czynnikiem raczej subiektywnym i ten przedmiot łatwo może wpaść w "wady obiektywu"
Ograniczenia
- waga ciężka, 910 gramów (955 gramów z kapturem). Pentax 50/1.4 DFA* waży więcej niż wszystkie inne „ciężkie” autofokusy pięćdziesiąt dolarów z f/1.4
- duże rozmiary (jednocześnie średnica filtra to 72 mm zamiast klasycznego 77 mm, z którego korzysta wiele profesjonalnych obiektywów)
- brak skali głębi ostrości i oznaczeń do pracy w widmie podczerwieni (stary model) Pentax SMC FA 50mm f/1.4 dane tagu są dostępne)
- silny efekt „Focus Breathing” (zmiana kąta patrzenia podczas ustawiania ostrości). Podczas ustawiania ostrości w kierunku płyty MDF kąt widzenia maleje
- wysoka cena, około 1200 dolarów (jednocześnie, w trosce o uczciwość, warto zauważyć, że cena Sony Planar T* FE 50mm f/1.4 ZA wyżej)
- problemy z kompatybilnością [1]: niewiele kompatybilnych kamer ze względu na obecność przesłony elektromagnetycznej. Przy niekompatybilnych aparatach, ze względu na obecność przesłony elektromagnetycznej, obiektyw zawsze będzie działał tylko przy F/1.4. Niektóre aparaty wymagają aktualizacji oprogramowania, aby były kompatybilne z Pentax 50/1.4 DFA* w sterowaniu przysłoną
- problemy ze zgodnością [2]: ten obiektyw nie będzie działał ze starszymi aparatami, które nie obsługują obiektywów z wbudowanym silnikiem ustawiania ostrości. Niektóre aparaty wymagają aktualizacji oprogramowania, aby były zgodne z autofokusem w Pentax 50/1.4 DFA*
- pomimo zmniejszonego MDF, maksymalne powiększenie podczas makrofotografii to tylko 1:5.56
- maksymalny otwór względny F/1.4. Na przykład system Canona ma podobne rozwiązania autofokusa z przysłoną F/1.2 (Obiektyw Canon EF 50 mm 1:1.2 L USM), a nawet F/1.0 (Obiektyw Canon EF 50 mm 1:1.0 L USM). Chciałbym zobaczyć F/1.2 i więcej w tak masywnym i złożonym obiektywie
- dyski rozmycia na przysłonach od f/4 do f/16 mają kształt regularnych wielokątów
- pewne niedoskonałości optyczne. Na f/1.4 obraz mógłby być jeszcze lepszy, bo na f/2.0 wciąż widać poprawę rozdzielczości, szczególnie w rogach i krawędziach obrazu, a także spadek winietowania
- nie ma nowoczesnych alternatyw dla tego obiektywu (bardziej problem z systemem Pentax niż z tymi pięćdziesięcioma dolarami). Niestety nawet producenci zewnętrzni, tacy jak Sigma, Tamron, Tokina, Samyang, Yognuo itp. nie rób podobnych obiektywów z autofokusem do lustrzanek Pentax (być może jest to tymczasowa wada). Ze względu na brak alternatyw potencjalny użytkownik kupi Pentaxa 50/1.4 DFA* z dowolną ceną, którą teoretycznie można na nim zawiesić
- w strefie rozmycia widoczne są aberracje (friging lub podłużne aberracje, w których przejścia kontrastu w strefie rozmycia są koloru zielonego i fioletowego). Występuje również lekkie rozkwitanie (jasnofioletowe aureole wokół mocno kontrastujących detali w strefie ostrości). Od takiego obiektywu oczekiwano lepszej kontroli aberracji chromatycznej.
Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram
Jak nie ma alternatyw? A Sigma 50 1.4 ART również z autofokusem
Sigma 50/1.4 ART jest dostępna tylko dla Sigmy, Nikona, Canona, Sony A i Sony E i nie jest dostępna dla Pentaxa.
Recenzja Pentaxa K1-II czekaj?
Został już zrecenzowany przez wszystkich, którzy nie są leniwi. Dobra recenzja Dima tutajZgadzam się z jego wnioskami.
Ciekawie byłoby porównać ze starym SMC PENTAX FA 1: 1.4 50mm i tą samą starą instrukcją Carl Zeiss Planar 1,4/50 ZK T*
Widziałem to porównanie. tutaj.
W ogóle nie lubiłem tych pięćdziesięciu. Niby ostry, ale bokeh nie robi wrażenia. Architektura jest generalnie jego najsłabszą stroną. nawet sigma (nie sztuka) wygląda jeszcze lepiej.
Arkady, jak ci się podoba sam aparat?
Pentax obiecuje zastrzelić 300 tys. na poziomie D3s lub 1DS mk3.
Nawiasem mówiąc, miejscowy system Pentax AF jest często skarcony przez wielu, którzy trzymali w rękach ff Nikony.
Nakręciłem na nim 2000 klatek, po czym okazało się, że jest sprawny. Czy wytrzyma do 300.000 tys. - pokaże śledztwo.
Zaznaczam jednak, że 300.000 nigdy nie stanowiło problemu dla topowego Nikona i Canona z wyższej półki. Np. Nikon D3 z 2007 r. bez problemu mija 300.000 tys., ten sam Canon EOS 5D Mark II z 2008 r. spokojnie zabiera 500.000 tys. wskaźnik obiecał gwarantowane 2018 10 . Ale jeśli w rzeczywistości średni przebieg PENTAX K-5 Mark II osiągnie 300.000 1, będzie to godny wskaźnik. Jak dotąd dla PENTAX K-500.000 / K-1 Mark II nie ma wystarczającej ilości próbkowania, a biorąc pod uwagę, że aparat ma niską szybkość zdjęć seryjnych, mały rozmiar bufora i wolno zapisuje dane na kartach pamięci (tylko magistrala UHS-I jest obsługiwana), wtedy tak duże ujęcia będą gromadzić się dla wielu użytkowników na przestrzeni lat.
Aparat PENTAX K-1 Mark II jest jak aparat, jest wiele drobnych niuansów, może są konkretne pytania na ten temat, postaram się odpowiedzieć. Ocena aparatu w dwóch lub trzech słowach jest bardzo trudna.
Dzięki. Arkady, jakiego konwertera surowego użyłeś podczas obróbki zdjęć?
Na niektórych zdjęciach z K-1 na flickr zauważyłem podkreślenie koloru niebieskiego (w przybliżeniu jak D800 na zielonym). Z kolorem wszystko ok z BB-auto?
DD jak D800 / D810?
W recenzji stwierdzono, że wszystkie zdjęcia są w formacie JPEG aparatu.
DD +- jak D800/D810
Kolor zawsze można zrobić dobrze, jedyne pytanie to ilość czasu
Rozumiem. Dzięki.
Chciałem nieco wyjaśnić, co oznacza wskaźnik gwarantowanej wydajności migawki. Ma to niewiele wspólnego z liczbą zdjęć, które można zrobić bez zmiany migawki. Liczba 300 000 gwarantowanych zwolnień migawki wskazuje, że producent gwarantuje, że przy całej tej liczbie zwolnień migawki uzyskany zostanie minimalny czas otwarcia migawki określony w specyfikacjach aparatu. W przypadku Pentax K-1 i Pentax K-1 II czas otwarcia migawki 1/8000 s jest gwarantowany na 300 000 operacji. Jak długo migawka naprawdę działa, pokaże działanie aparatu. Z mojego doświadczenia spotkałem się na przykład średnioformatowymi zdjęciami Pentaxa 645D około 200 000, z gwarantowaną migawką 50 000. To jest 4-krotny nadmiar. Gwarantowany czas otwarcia migawki w Canon EOS 5D Mark II, a także w Canon EOS 5D Mark IV wynosi 150 000. W Nikonie D810 i Nikon D850 liczba ta wynosi 200 000. Oznacza to, że najlepsze aparaty obu producentów są gorsze w tym parametrze do Pentax
Musisz poczekać.
Pentax 645D i K1 to nie to samo. Gdy istnieją wiarygodne dane, że K1 może pracować 1.500.000, to będzie można porównać 645D i K1, mówiąc, że ich zakres pracy jest znacznie wyższy niż deklarowany. Ale znowu wymaga to dużej próbki. Moje doświadczenie pokazuje, że każda kamera może bezpiecznie osiągnąć oszałamiającą wydajność, nawet kamery klasy podstawowej. W odosobnionych przypadkach - równie szczęśliwy. Wielokrotnie spotykałem się też z tym, że poszczególne aparaty mogą zawieść, nie zdając sobie sprawy z deklarowanej liczby spustów migawki.
Jest jeszcze jedna pułapka – sama migawka jest zazwyczaj bardzo, bardzo wytrwała i z czasem nie pojawiają się w niej problemy. Klasycznym przykładem jest cierpliwy staruszek Nikon D700, w którym wszystkie trzy węzły migawki / lustra / przysłony są mocno połączone, a przy 150.000 1+ - jedyny ekscentryk odpowiedzialny za działanie lustra zawodzi ostatecznie na dobre , trzeba wymienić cały moduł lustrzanej migawki. W tym przypadku mówią również, że „migawka wyleciała”. Również w wielu innych aparatach jest sporo problemów z mechanizmem lustra. Dlatego zawsze jest obawa – migawka może działać na K1/K300.001-II i wypracować 1/8000 przy XNUMX klatek, ale co się stanie z innymi węzłami? I uwierz mi, jest ich dużo :).
Kolejne pytanie to konserwowalność. Jeśli nie będzie problemów z częściami zamiennymi do popularnych marek i ich naprawą, prawie każdy domorosły specjalista z najbliższego serwisu rozmontuje Nikona/Kenona, czy z Pentaxem K1/K1-ii będzie tak dobrze?
Dalej jest jeszcze trudniej - prędzej czy później aparat ulegnie awarii, skoro Pentax K1/K1-II to TOP aparaty, czy użytkownik może liczyć na szybką wymianę aparatu na inny, tak jak robi to serwis Nikona NPS, Canon NPS, czy coś podobnego w ogóle działa, na przykład w krajach byłej WNP.
Radzę w ogóle nie oszukiwać okiennicami, kręcić tyle klatek, ile wymaga sytuacja lub chęć. Myśl o czasie otwarcia migawki nie powinna w ogóle przeszkadzać fotografowi. Jeśli migawka zgaśnie lub aparat ulegnie awarii, fotograf musi być zawsze na to przygotowany i mieć dobrze opracowany plan działania. W końcu wymiana migawki nie jest taka trudna i droga. Jestem pewien, że profesjonalista, który pozwala sobie na zniszczenie okiennic, może spokojnie wydać trochę pieniędzy na ich wymianę.
Wow! Spojrzałem na linki do serwisu na Igrzyskach Olimpijskich! K1 jest dobry, a biorąc pod uwagę, że k5-2 działa dobrze, to na przesłonie k1 powinna być bomba
wykluczone! Rzeczywiście, mój K52 został podarowany koledze po 530000, ale K1 ma zupełnie inną migawkę, wydaje się być znacznie bardziej niezawodny.
Popieram, miałem dwa drażliwe nikony d700 z różnym przebiegiem i mechanizm podnoszenia lusterka wyleciał na obu (aparat działał jak włączałeś i wyłączałeś podgląd na żywo - ale było strasznie), potem pojawił się drugi problem - Sama lampa błyskowa w aparacie zaczęła dmuchać - przynajmniej sb-800, sb900, sb910, sb5000 - ten problem nie został rozwiązany. Musiałem rozstać się z obiema 700-tkami, ale wrażenia z d700 są niezapomniane. nie zawracaj sobie głowy zasobem migawki - strzelaj
Obsługa w Pentax nie jest szczególnie gorsza niż w N i K. Moskwie i Sankt Petersburgu - Müster i Zuma - off.dealers. Nawiasem mówiąc, teraz poprawili jakość usług. Jest bardzo mało skarg.
Mam 5D mark 2, zamek zamknął się gdy odpaliłem około 40 tysięcy.
Więc wszystkie te historie o „gwarantowanych” ilościach…
Jeśli weźmiemy średnią próbkę aparatami, to +- mieści się w gwarantowanej ilości, a w przypadku 5dm2 przekracza
D810 i D850 NIE są najlepszymi aparatami
Kurde, penthouse bym kiedyś wziął, ale jakoś minął mnie ich pełnoklatkowy aparat, tylko dla astroprzewodnika i wygodnego sterowania jestem gotów wybaczyć wszystko i wszystkim :-)
Szkło jest ciekawe, podobnie jak opcja pracy, jakość to niezawodność, ochrona przed warunkami atmosferycznymi - dla wszelkiego rodzaju różnych partii - ogień.
Wygląda na to, że wszystko jest w porządku, obiektyw przyzwoity, ale coś nie łapie...
PS. Dziewczyna z gołębiem to świetne zdjęcie :)
Jak w ogóle go złapała?)) O_o
Ciągle je jakoś łapią. Dzieci :) oto kolejny.
)))
Ja też byłam dzieckiem i dokładnie pamiętam, że próba złapania gołębia była całkowicie bezużytecznym przedsięwzięciem :)
są ludzie, którzy nawet nie muszą ich łapać: https://ibb.co/g7zW0z
Ucieszył mnie brak podłużnego XA, ale bokeh jest jakoś nierówny ;) A cena i waga w ogóle się nie podobały.
fajny obrazek przy szkle))) taki Nikon byłby przykręcony z pełną kompatybilnością i bez zgrzytów
Podobały mi się kolory, jednolitość i plastyczność rozmycia, jak reskin w całym kadrze. Bokeh w ogóle nie poszedł, niektóre proste ...
faktem jest, że rozmiar mocowania K nie pozwala na zrobienie obiektywu z autofokusem na 1.2, tylko ręcznym. istnieje - A50/1.2. Został wycofany z produkcji zaledwie kilka lat temu.
po drugie składnik ekonomiczny - kto kupi optykę za 1.2? tanio nie będzie. Rico wypuszcza to, co może sprzedać, a ludzie mogą kupić. stąd limity cenowe. FF do 2000 dolarów. a optyka premium nie jest droższa niż inne marki, jeśli nie tańsza. podział zdjęć jest niewielki – potrzebne są optymalne rozwiązania, aby przetrwać. a przede wszystkim opłacalne.
po trzecie, różnica w głębi ostrości między 1.2 a 1.4 jest znikoma, żeby zawracać sobie głowę rozwojem takiego obiektywu.
producenci bezlusterkowców potrafią to zrobić, a jak na starego Canona 50/1.2 obiektyw jest drogi i optycznie nie wybitny na otwartych.
1. Odbiorca końcowy nie powinien martwić się o to, czy mocowanie pozwala lub nie pozwala na jego wdrożenie, zależy mu tylko na jednym – system Canona ma 50/1.2, 50/1.0 (od września 1989!) i dwie sztuki 85 / 1.2 i cały autofokus. W tym przypadku jest to wskaźnik, że system już gdzieś się zatrzymuje i w jakiś sposób lepiej.
2. Na przykład kupiłbym optykę z 1.2 i rzeczywiście ten sam Canon 50/1.2 sprzedaje się dobrze. Ogólnie rzecz biorąc, nie jest dla mnie jasne, skąd bierze się uprzedzenie, że nikt nie kupuje optyki z 1.2? Jednocześnie cena Canona 50/1.2 nie jest szczególnie wyższa i wynosi średnio 1400 USD w porównaniu z 1200 USD za Pentax 50/1.4 DFA*. Często też 50/1.2 można kupić nowe znacznie taniej, na przykład teraz przez 1300. Jeśli nadal mówimy o cenach, to mam kontr pytanie, czy Sigma wypuściła swój 50/1.4 ART pod Pentaxem – kto kupiłby Pentaxa 50/1.4 DFA*, jeśli jest dwa razy droższy od Sigma?
3. F/1.2 to nie tylko DOF, właściwie osobiście kupując 50/1.2 myślałbym o DOF jako o ostatniej rzeczy. Chciałbym również zwrócić uwagę na fakt, że Canon 50/1.2 jest całkiem odpowiedni do praktycznego wykorzystania w szeregu zadań fotograficznych przy F/1.2, natomiast jego niedoskonałości optyczne w niektórych sytuacjach mogą działać na jego korzyść, przede wszystkim w strzelanie artystyczne. W tym samym kierunku fotografia nie wymaga takiej rozdzielczości w plenerze, jak w przypadku Pentaxa 50/1.4 DFA*.
Oczywiście rozumiem, że są to złożone pytania filozoficzne dotyczące systemu, cen i potrzeb, bo tak naprawdę jest wiele czynników. Poczekajmy i zobaczmy, jak system będzie się dalej rozwijał, nadchodzi Pentax 85/1.4 DFA*.
1. Oczywiście konsument nie powinien się martwić. Ale istnieją ograniczenia techniczne, których nie można ominąć.
Miałem kilka pięćdziesiąt dolarów 1.4 i miałem A50 / 1.2 - nie znajduję nic specjalnego w obecności 1.2 kontra 1.4. Ponadto sprzedałem 1.2.
2. Dlaczego wymyślać? Stoiska Sigma https://www.bhphotovideo.com/c/product/1045458-REG/sigma_311101_50mm_f_1_4_dg_hsm.html 950 USD. A DFA*50/1.4 – 1197 USD (jest to cena wywoławcza, po chwili będzie trochę niższa). Różnica w cenie wynosi 247 USD. Dlaczego dwa razy????
Cóż, Pentax zrobił tę Sigmę – to fakt.
https://youtu.be/6aqlA5UWzAM
Z tego samego powodu Nikon nie ma autofokusa 1.2. Canon ma różne opcje mocowania.
3. Miałem też inne bez autofokusa 1.2 pięćdziesiąt dolarów. Obie Zuyki mają 50 i 55 lat. I nie widziałem w nich nic specjalnego. To jakiś fetyszyzm. Jeśli ktoś ma fotofetyszyzm, nie ma problemu ze znalezieniem A50/1.2.
Nie, ten sam system Canona – 50/1.2L nie jest fetyszyzmem, po prostu nie ma innych nowoczesnych pięćdziesięciu dolarów z serii L (coś w tym przypadku zbliżone do gwiezdnych obiektywów). Nikon ma ten sam problem – poza 58/1.4 ze złotą obwódką, nie ma nic przyzwoitego z autofokusa za pięćdziesiąt dolarów. Nawiasem mówiąc, uważa się, że autofokus w Nikonie 50/1.2 również nie jest wykonywany ze względu na mocowanie. Temat ten był wielokrotnie poruszany przez Pentaxa i Nikona, ale nadal uważam, że nie zrobili autofokusa 1.2 z innych powodów. Nikon wymyśla coś z kategorii 58/1.2 lub nawet 58/1.0 lub nawet 58/0.95 z autofokusem do swoich nowych bezlusterkowców (przypuszczalnie pewnego dnia zostanie pokazany).
Jeśli chodzi o cenę Sigmy, to naprawdę popełniłem mały błąd. Ale nadal, nawet teraz 250 dolarów to już namacalna różnica.
Jeśli chodzi o sigma „zrobione” Pentaxa, „CameraVille” tak dobrze tonie we wszystkich teledyskach do Pentaxa. Musimy poczekać na jeszcze kilka potwierdzeń.
Ze względu na średnicę bagnetu ani Nikon, ani Pentax nie potrafią zrobić obiektywu z autofokusem o aperturze 1.2. A Canon zmienił w tym celu mocowanie w 1987 roku. Jak wiadomo, mocowanie EF nie jest zgodne ze starszym standardem Canon FD.
Mocowanie EOS ma średnicę 54 mm, jest specjalnie wykonane, abyś mógł:
produkują optykę refleksyjną z autofokusem z przysłoną od f1.0.
Jest to nawet wskazane w opisie technicznym na stronie internetowej firmy Canon.
A średnica mocowania K i F to tylko 44 mm. Średnica bagnetu większa o 1 cm.
Średnica bagnetu Canona jest większa od średnioformatowej Mamiya 7 – 49 mm i jest bliska Bronikowi S2A – 57 mm.
Canon miał obiektywy z autofokusem z przysłoną 1.0 - EF50mm f/1.0L USM
Nie rozumiesz, że do 10 litrowego wiadra nie można wlać 11 litrów wody?
Dziwię się, że trzeba mówić utarte prawdy...
W powyższym komentarzu nie widziałem wspólnych prawd, czy mógłbyś wyjaśnić, co miałeś na myśli.
Jeśli chodzi o możliwość i niemożność wykonania optyki 1.2 do bagnetu Nikona, odpowiedź jest tylko jedna słuszna - dla niektórych obiektywów (pod względem ogniskowych) jest to możliwe.
Kiedyś poważnie badałem ten problem, a zatem konkretne przemyślenia i/lub fakty:
1. Jednym z problemów tworzenia 50/55/58 z F/1.2 dla systemu Nikon jest problem lokalizacji podkładki kontaktowej dla mikroprocesora. W zasadzie nie jest to duży problem, wystarczy spojrzeć na tego samego Canona 50/1.0 w którym platforma wisi w powietrzu za tylnym obiektywem i nawet wpływa na bokeh. Jako dobry kontrprzykład, do ręcznego Nikona 50/1.2 AIS, rzemieślnicy osadzają Jaskra Lusznikowa, który jest również chipem do potwierdzania ostrości (imitacja pseudo-autofokusa, z którą system Pentax nie ma problemów), a także do automatycznego pomiaru ekspozycji na młodszych modelach Nikona DX (znowu Pentax nie ma takich problemów), a także możliwość korzystania z tego obiektywu w dowolnych trybach schematu dostępnych w aparatach, od klasycznego P, A, S (Pentax TV), M do zwykłego” zielony tryb”. Tak to się robi i nie ma problemu.
2. Jednym z problemów jest instalacja systemu ogniskowania. Jest na to kilka rozwiązań. Najprościej jest zrobić ogniskowanie wewnętrzne (dokładnie wewnętrzne, a nie za pomocą tylnej grupy soczewek, na którą jest naprawdę mało miejsca na silnik). W tym przypadku obiektyw będzie zewnętrznie przypominał tego samego Canona 50/1.0 - pogrubienie korpusu od bagnetu w kierunku przedniego obiektywu. Silnik jest umieszczony na środkowych grupach soczewek i wszystko działa dobrze. Możesz także zrobić zwykły wkrętak z autofokusem, który okaże się w przybliżeniu taki sam jak Nikon 85 / 1.4D, który ma ogniskowanie z powodu tyłu. Podobny problem napotkano przy tworzeniu Nikona 105/1.4, w wyniku czego zamiast dużego silnika pierścieniowego umieszczono mikroskopijny konwencjonalny kompaktowy silnik pierścieniowy z paznokciem.
3. Czytając „1000 i jedna noc” Nikona natknąłem się na opinię inżyniera firmy Nikon, że stworzenie optyki autofokusa jest technicznie możliwe, ale Nikon nie robi ich z powodów komercyjnych, ponieważ dotychczasowe rozwiązania nie są korzystne dla system. Dobrym tego przykładem jest fakt, że Canon przestał produkować 50/1,0 i zastąpił go 50/1,2 ze względów ekonomicznych. Częściowo to samo dotyczy 85/1.2 USM i jego aktualizacji do 85/1.4 USM. Nie jest łatwo zrobić 1.2, zwłaszcza jeśli obiektyw nie jest gorszy optycznie od analogów z 1.4. Przy przejściu z 1.2 do 1.4 apertura zwiększa się tylko o jedną trzecią stopu, a waga i wymiary rosną nieproporcjonalnie szybko. To samo dotyczy metki z ceną.
4. Również 1.2 nie powstaje ze względu na pewne problemy z nowoczesnymi matrycami, które nie są w stanie zaabsorbować wszystkich promieni pochodzących z soczewki. Ale jest to również dość złożony temat, który można rozwinąć w jednym komentarzu.
Najprawdopodobniej to samo dotyczy systemu Pentax.
Podsumowując i podsumowując: optykę autofokusa z 1.2, przynajmniej dla Nikona, można zrobić, nie ma fundamentalnych fizycznych zakazów, a komponent techniczny jest całkiem wykonalny. Sama optyka nie jest produkowana, ponieważ nie jest ekonomicznie opłacalna. Rozmiar bagnetu w tym przypadku odgrywa rolę jedynie czynnika obciążającego.
czy znasz przynajmniej jeden obiektyw z autofokusem o średnicy bagnetu 44 mm i dużej odległości roboczej? ja nie.
Pentax i Nikon mają zasadniczo taką samą długość roboczą i taką samą średnicę bagnetu.
więc nasza dyskusja jest oczywiście ciekawa, ale Nikon zaimplementuje swoje jasne obiektywy na bagnecie Z. I to już niedługo. :) chociaż myślę, że będzie drogo.
więc myślę, że wszystko jest takie samo, jeśli chodzi o ograniczenia techniczne.
Nie wiem, czy to prawda.
Nowe mocowanie Z firmy Nikon ma średnicę 55 mm i pozwala zaprojektować optykę ze współczynnikiem przysłony 0.95.
najprawdopodobniej nowy bezlusterkowiec będzie miał krótką długość roboczą i dużą średnicę mocowania. dzięki temu wykonają dowolną optykę, jakiej potrzebują. Myślę, że nawet obiektywy SHU z 1.2 będą prawdziwe.
oznacza to, że dzięki temu systemowi ominą ograniczenia mocowania F, które w rzeczywistości jest przestarzałe, jak K.
ogłoszenie już wkrótce - 26 sierpnia.
Stało się - pięćdziesiąt dolarów od Nikona za 1.2 https://radojuva.com/2020/09/anons-nikon-nikkor-z-50mm-11-2-s/
A jaka jest przewaga f/1,2 nad f/1,4? Czy to tylko 1/3 stopnia (a nie „całego stopnia”) więcej przysłony? Założę się, że żaden fotograf na świecie nie będzie w stanie odróżnić 1,2 lub 1,4 ze zdjęcia, z wyjątkiem exif. Na przejściu różnica nie zawsze jest dostrzegalna, ale tutaj jest to tylko jedna trzecia (i to pomimo tego, że winietowanie przy tak jasnych obiektywach zawsze ciągnie się o więcej niż dwa stopnie).
Czy możesz wymienić przypadek z prawdziwego życia, kiedy coś można było nakręcić przy 1,2, ale nie wyszło przy 1,4 właśnie dlatego, że było 1,4?
Z tą logiką okazuje się, że F/1.4 też nie jest potrzebny, bo jest F/1.7, a w pobliżu jest już F/1.8, a F/2.0 też nie tak daleko, przecież mało kto będzie wyróżnić.
Pytanie skierowane do mnie jest oczywiście podstępne. Odpowiedź jest oczywista i negatywna. Mam dodatkowe pytanie i to tylko czy warto się starać i jaki będzie efekt.
Tak więc, jeśli chodzi o 1.2 i jedną trzecią przesłony – skoro teraz ISO mierzone jest w milionach, to już nikogo nie zaskoczy bezszumowy obraz przy wysokich ISO, to różnica w jednej trzeciej przesłony jest naprawdę znikoma. Ale kiedy mój pułap ISO był w okolicach 800 (czasy lampowych aparatów ssdshnye), a obniżenie go do ISO 640 było już wielkim osiągnięciem, tak, wtedy bardzo wyraźnie odczułem te trzecie zatrzymania, zarówno podczas fotografowania, jak i podczas rozwój wszędzie . Nawet elementarne przejście z 2.8 na 1.8 było ogromnym skokiem, a przejście z 1.8 na 1.4 było w niektórych sytuacjach bardzo mocno odczuwalne. Jeśli fakty są, to przy 1.8 trudno było strzelać w pomieszczeniu na starszej pani d40, ale w niektórych miejscach można było strzelać z 1.4 bez lampy błyskowej (przejście-dodanie z 35 / 1.8 do 50 / 1.4). Nadal jest na mojej stronie to strzał w takich warunkach na d40 i 50/1.4.
Oczywiście teraz powtarzam - to drobiazg. Ale nawet teraz nie zrezygnuję z 1.2, praktyka nauczyła mnie, że 1.2 to nie tylko przysłona, głębia ostrości czy jakieś inne rzeczy. Krótko mówiąc, 1.2 jest bardzo jasnym i niezawodnym wskaźnikiem optyki premium i zawsze wygodniej jest z nim pracować w drobiazgach. To po prostu fani nie widzą małych rzeczy z bliskiej odległości :)
Oczywiście podstępne, taka była kalkulacja >:]
Chodzi nie tylko i nie tyle w ISO i IPIG. Prawa fizyki, że wraz ze wzrostem apertury trudniej jest (a w rezultacie drożej) wyprodukować taki obiektyw. Tu i wzrost rozmiarów „okularów” oraz zwiększone wymagania dotyczące dokładności montażu, wyrównania i zapewnienia zachowania określonych parametrów w czasie i w innym środowisku. I komplikacja w ustawianiu ostrości ze względu na cieńszą głębię ostrości.
Kto potrzebuje hipotetycznego, powiedzmy 50/1,0 w cenie 3000 USD, który skupi się przez 10 sekund (w tym samym czasie wyjście odpowiednich zdjęć będzie 1 na 20-30 klatek), ma 3 przystanki winietowania i dzika śpiączka na otwartej przestrzeni, a gdy przypadkiem zrzucisz ją z wysokości sofy na miękki dywan - trzeba ją zanieść do serwisu w celu wyrównania, bo okazało się, że ciężkie soczewki wygięły duraluminiową obudowę o kilka mikrometrów podczas spadania (a to już jest krytyczne)?
Pentax ma starego (1991 !!!!) FA50/1.4 - nadal jest w produkcji. Bardzo ładnie wyglądający obiektyw. Bardzo mały i bardzo lekki. Najbardziej kompaktowy. Ale… jego rozdzielczość będzie oczywiście wyraźnie niższa na otwartych. Tak, a na osłoniętych myślę, że tylko na f8 może być blisko nowego na całym polu kadru.
Istnieje również DA * 55 / 1.4, również zmotoryzowany i z pełną ochroną przed warunkami atmosferycznymi. Dobra soczewka do upraw. Pokrywa pełną klatkę ALE… jest porównanie na pentaxforum z nowym DFA*50 - jeśli nowy jest już ostry w centrum od 1.4, to ten obiektyw został opracowany na matrycy APS-C i tak naprawdę tylko ciągnie do f8, gdzie może konkurować. W centrum nie jest źle w FF z 2.8, ale nie może konkurować z nowym.
Tak, stare 50/1.4 są ładne w konstrukcji, ponieważ są to głównie „ciepłorurowe” planary 7/6. Ale oczywiście daleko im do wyżyn współczesnej optyki. Jednocześnie jestem pewien, że w niektórych sytuacjach na F/5.6-F/11 trudno będzie je odróżnić od 50/1.4 DFA*.
na pokryte - może. musisz obejrzeć. a może inna sytuacja.
faktem jest, że DFA * 50 został opóźniony wraz z wydaniem, ponieważ musiał zostać sfinalizowany do pracy z czujnikami o rozdzielczości wyższej niż 36 MP na FF. zostało to nawet oficjalnie ogłoszone.
ale jeszcze nic do sprawdzenia. poza tym, że Tokina wypuści swój obiektyw i spojrzy na niego w 50-megapikselowym Canonie…
lub z przejściówką dla Canona na Sony A7RIII.
nie jest jednak faktem, że w prawdziwej bitwie Tokina Opera będzie zupełnie identyczna z Pentaxem. ciekawie byłoby zobaczyć, czy dostaniesz Nikona - po prostu ma 36-megapikselowy aparat, powiedz nam w recenzji. ale o ile obiektyw nie jest w sprzedaży i nie jest bardzo jasne, kiedy zacznie się sprzedawać ... wiadomość była taka, że latem. ale lato dobiega końca.
http://www.slrclub.com/v/common_review/9979
Koreański przegląd i porównanie z DA*55/1.4 - wielu używa DA* na FF.
kolejna nowość pięknie rysuje wieczorami i nocami :)))
Arkady, czy możesz nam opowiedzieć o działaniu stabilizatora w aparacie? Czy mogę strzelać za pięćdziesiąt dolarów, na przykład z czasem otwarcia migawki 1/15s bez smarowania?
Odgałęzienie działa dobrze, w recenzji wskazałem, że można go usunąć z 1/6 z pięćdziesięciu dolarów.
Fajny! Oznacza to, że przeczytałem linię))))
Z recenzji L. Evtifieeva:
„..wyraźne jest, że obiektyw (HD PENTAX-D FA*1:1.4 50mm SDM AW DFA) jest na granicy rozdzielczości matrycy 36 megapikseli (Pentax K-1), ponieważ widoczne są niewielkie ślady artefaktów debayeryzacji. Ale ZEISS Milvus 50/1.4 pracuje w bardziej komfortowych warunkach, 50-megapikselowa matryca Canon 5DsR jest do tego wystarczająca i na obrazie nie ma w ogóle żadnych artefaktów.
... ..
„..Mora, którą widzimy w centrum celu na obiektywie HD PENTAX-D FA ★ 50 mm F1.4 SDM AW, mówi nam, że proces debayeryzacji nie zdołał prawidłowo przywrócić sygnału w tych obszarach. Dzieje się tak, gdy rozdzielczość optyki przekracza rozdzielczość czujnika. Biorąc pod uwagę, że widzimy ten efekt przy aperturze 1.4, możemy stwierdzić, że obiektyw jest doskonały i mógłby wykorzystać aparat o wyższej rozdzielczości, aby w pełni wykorzystać swój potencjał”.
Wstępny wynik — rozdzielczość obiektywu HD PENTAX-D FA ★ 50 mm F1.4 SDM AW zależy od rozdzielczości jego aparatu.”
Tak... Pięćdziesiąt dolarów przy średnicy filtra 72 robi wrażenie! Czy to A50 / 1.7 i kilka innych artykułów z 49!