Pisząc artykułPrzysłona i wideo w Nikonie CZK' Spotkałem się z nietypowym zachowaniem przysłony w różnych obiektywach z różnymi aparatami. Poniżej opiszę moje doświadczenia, ale poproszę czytelników o przesyłanie swoich przypuszczeń i obserwacji wskazujących aparat i obiektyw w komentarzach do tego wpisu.
Zamykanie przysłony w aparatach Nikon
Wiązka Nikon D80 / Nikon D5300 z obiektywem Nikon DX AF-S Nikkor 35 mm 1: 1.8G SWM Asferyczny:
Jeśli fotografujesz przy całkowicie otwartej przysłonie (F/1.8 dla tego obiektywu), możesz zobaczyć, jak po zakończeniu ekspozycja listki przysłony otwierają się i zamykają natychmiast. Przypuszczalnie płatki w ogóle nie powinny się poruszać, ponieważ zdjęcie jest robione przy całkowicie otwartej przysłonie. Płatki zamykają się bardzo mocno, ale nie do końca. Dokładnie ten sam efekt obserwujemy w Nikon D80 podczas korzystania z funkcji wzmacniacza apertury.
Pytanie po co? I dlaczego nie ma takiego efektu w innych aparatach. A także dlaczego Nikon D5300 włączanie i wyłączanie podglądu na żywo działa bardziej przewidywalnie — zamyka tylko przysłonę do określonej wartości i otwiera ją ponownie po wyjściu z podglądu na żywo.
Oto wizualna demonstracja Nikon D80:
tutaj jest link do oryginalnego filmu с Nikon D80 i 35/1.8G+ link do oryginalnego filmu Nikon D80 i Nikkor AF Nikkor 35-70mm 1: 3.3-4.5 + link do oryginalnego filmu с Nikon D5300 i 35/1.8G+ link do oryginalnego filmu с Nikon D5300 oraz Nikkor AF Nikkor 35-70mm 1: 3.3-4.5. Więcej ciekawych filmów można obejrzeć na mój kanał na youtube.
Wiązka Nikon D700 z obiektywem Nikon DX AF-S Nikkor 35 mm 1: 1.8G SWM Asferyczny:
- Jeśli fotografujesz przy całkowicie otwartej przysłonie (F/1.8 dla tego obiektywu), to nie nastąpi zamknięcie/otwarcie przysłony (przypuszczalnie tak powinno być).
- Jeśli kręcisz na zakrytej przysłonie (wideo używa F / 2.0 i F / 2.2), to listki przysłony najpierw zbliżają się do ustawionej wartości, po czym zamykają się znacznie mocniej (przypuszczalnie nie do końca) i otwierają się ponownie.
- Jeśli fotografujesz przy całkowicie zamkniętej przysłonie (f/22 pokazanej na filmie), możesz zobaczyć, że płatki zamykają się całkowicie.
Dokładnie ten sam efekt obserwujemy przy korzystaniu z funkcji wzmacniaka przysłony oraz przy włączaniu/wyłączaniu podglądu na żywo.
Oto wizualna demonstracja Nikon D700:
Przy tych samych aparatach pozostałe obiektywy, które były na wyciągnięcie ręki zachowują się dokładnie w ten sam sposób, a mianowicie:
Nikon DX AF-S Nikkor 18-200mm 1: 3.5-5.6GII ED SWM VR IF asferyczny, Nikon AF Nikkor 28-105mm 1: 3.5-4.5D, Nikon ED AF Nikkor 80-200mm 1: 2.8D oraz Nikkor AF Nikkor 35-70mm 1: 3.3-4.5. Podczas obserwacji używam trybu „M”, ale to samo dzieje się w trybie „A”. Przed rozpoczęciem nadzoru resetuję kamery do ustawień fabrycznych.
Nie sądzę, żeby kamery miały jakieś problemy, ponieważ Nikon D5300 przyszedł do mojej recenzji zupełnie nowy i Nikon D80 и D700 zostały niedawno zdiagnozowane. Nie sądzę też, że problemy tkwią w obiektywach, ponieważ różne typy i modele obiektywów (D, G, AF, NON-D, NON-G) zachowują się tak samo na tym samym aparacie.
Wypisujemy się w komentarzach. Dziękuję za uwagę. Arkady Shapoval.
Nikon D600 + 35-70 2.8D Przy f2.8 nie obserwuje się domykania przysłony, warto zacząć dokręcać, efekt od razu zaczyna być obserwowany, jak opisano w artykule, im więcej kryjesz, tym bardziej zaczyna zakrywać się podczas fotografowania.
Siergiej 02, cześć. Chet, że źle cię zrozumiałeś.
„Im więcej zakrywasz, tym bardziej zaczynasz zakrywać” – to jasne.
Interesuje się zachowaniem przysłony po zakończeniu ekspozycji.
Czy masz natychmiastowe zamknięcie przysłony od ustawionej wartości, przypuszczalnie nie do końca, a następnie natychmiastowe otwarcie po zakończeniu naświetlania?
Czy po zakończeniu ekspozycji masz natychmiastowe zamknięcie przysłony od ustawionej wartości, przypuszczalnie nie do końca, a potem natychmiastowe otwarcie?
Och, tak lepiej...
Chodziło mi o to, że 2.8 stoi nieruchomo podczas naświetlania, potem na pozostałych wartościach przysłony następuje chwilowe zamknięcie przysłony, nie do końca, i jest chwila. otwarcie po zakończeniu ekspozycji.
Wyraźnie widać natychmiastowe zaciemnienie w JVI po zwolnieniu przycisku podglądu głębi ostrości (przeskok od ustawionej wartości do zamknięcia i z powrotem)...
Postaram się założyć, że takie zachowanie zworki przysłony jest związane jedynie z mechaniczną implementacją w samym aparacie, która w żaden sposób nie jest związana z obiektywem. Być może w aparatach, w których obserwuje się taki efekt, krzywka popychająca dźwignię skoku aparatu nie dociska jej do końca, ale do pozycji żądanej przysłony, wtedy otwierają się przesłony, a potem obracają, wypychając przysłonę do maksimum w kierunek jazdy i powrót do pierwotnej pozycji do następnego zdjęcia? A w kamerach, w których nie ma efektu, urządzenie dźwigni skakanki jest inne.
Myślę, że wszystko jest o wiele prostsze, w ślady montuje się łopatkę, do której dociera popychacz membrany, następnie zdejmuje się ramkę, ściąga się łopatkę, reguluje się sprężynę i wszystko razem ze sprężyną śrubową wraca do silnika.
d3200 + 35 1.8g na otwartej przestrzeni drga o 1-1.5 mm w momencie strzelania.
Jeszcze jeden punkt ciekawostki... szybki program stone daje we właściwościach zdjęć na otwartej przestrzeni 1.74 a nie 1.8 (może drganie przesłon i jest kompensacja za mocowanie f1.8...)
Nikon D5200 Nikkor AF-S 35\1.8G - chyba nie znalazł żadnych dodatkowych ruchów...
d610 + 24-70 - podczas fotografowania w dowolnym otworze nie ma ruchu z zewnątrz.
35 1.8 dx jest też zakrywane do ustawionego na dowolnych przysłonach i to wszystko. (Na otwartym ruchu nie jest obserwowany)
Sprawdziłem to na s5pro i 85 1.8AF - wszystko jest w porządku, nie ma dodatkowych ruchów, zarówno podczas fotografowania, jak i podczas oglądania głębi ostrości. Nie ma ruchu na pełnym otwarciu. Aby poznać prawdę, potrzebujesz zestawu z dodatkowymi ruchami i zestawu bez nich w jednej ręce :).
Przedstawię swoją opinię, która nie ma nic wspólnego z powyższym. Kiedyś natknąłem się na opis takiego algorytmu dodatkowej redukcji szumów przy wysokich ISO/wolnych czasach otwarcia migawki w aparatach z samą migawką elektroniczną. Po wykonaniu zdjęcia aparat, nie mając pełnoprawnej migawki, maksymalnie zakrywał przysłonę, odejmując z obrazu niektóre „ciemne” sygnały. Wyglądało dokładnie tak, jak opisuje Arkady. Mogła też dojść do sytuacji, gdy na otwartym - tylko zdjęcie, ale na lekko zasłoniętym (aparat uzna, że jest już trochę ciemno i czas zastosować "funkcję") - najpierw chowa się do pożądanej wartości i następnie całkowicie przez krótki okres czasu.
Nie wiem, jak to mogło się wślizgnąć do tego aparatu (jeśli w ogóle), może usterki niektórych wersji oprogramowania, ale zachowanie jest podobne.
D200 + 35 1.8G ma pewne drgania opisane powyżej. Na f/2 domyka się do ~2,8.
W połączeniu z Nikkorem-Q 135 f/2.8 nie widać.
IMHO, odpowiedział sobie Arkady)
/Jeżeli używamy obiektywu z mikroprocesorem, to aparat wie, o ile obniżyć „popychacz”, aby przysłona zbliżyła się do żądanej wartości (wartość ustawia się w menu aparatu). Jeśli używamy obiektywu manualnego (bez mikroprocesora), to kamera opuszcza „popychacz” do oporu. W tym przypadku wartość przysłony jest kontrolowana za pomocą pierścienia przysłony, który umożliwia zamknięcie listków przysłony tylko do ustawionej wartości (ale nie więcej)./
Drganie może być związane z działaniem mechanizmu.
Siłownik otwiera membranę za pomocą sprężyny (gdy dźwignia znajduje się u góry).
Zamyka się ruchem w dół. Dlatego możliwe jest, że gdy obiektyw już rzuca przysłoną od ustawionej wartości, aparat (czytaj - mechanizm za pomocą sprężyny) nie zdąży go podnieść z odpowiednią prędkością (możesz się dowiedzieć bezwładność napędu płatkowego i napędu dźwigniowego w Japonii, Tokio, siedzibie Nikona :)
Dlatego funkcja = aparat + konkretny obiektyw (zwykle nie ręczny).
Kosztem osłony, nawet na otwartej - może to twoje 1.8 a nie 1.8)) Wiele razy widziałem exifa z większą aperturą.
Wszystkie założenia IMHO. Jak to się właściwie dzieje – wie tylko producent.
Bez obiektywu aparat zawsze otwiera się całkowicie. Dlatego musisz sprawdzić na przykład dmuchawce)) Lub smycz przeponową, która nie osiągnęła dużego wyniku.
Jestem na 99.9% pewien, że aparat ZAWSZE dociska dźwignię na maksymalną wartość, a raczej stara się wcisnąć tak daleko jak dźwignia pozwala, wtedy przysłona jest ograniczona w napędzie samego obiektywu. Opisana sytuacja na niektórych kamerach ma miejsce ze względu na to, że algorytm działania to (IMHO):
1. Wartość ustawionej przysłony jest przekazywana do obiektywu.
2. Obiektyw ustawia napęd przysłony w taki sposób, że przymyka się on tylko do ustawionej wartości (na obiektywach mechanicznych istnieje fizyczne ograniczenie stopnia zamknięcia przysłony po przekręceniu pierścienia, na obiektywach procesorowych odpowiednio napęd ograniczający musi znajdować się w samym obiektywie).
3. Popychacz przysłony w aparacie uruchamia się, aby ZAMKNĄĆ przysłonę.
4. Ponadto do obiektywu jest przesyłane, że ramka została zrobiona, ograniczenie można usunąć. I teoretycznie w tym samym czasie aparat cofa popychacz, ale ze względu na konstrukcję aparatu i pozornie powolny napęd membrany udaje mu się zamknąć.
Ruch popychacza jest bardzo mały i problematyczne było dla nich dokładne dozowanie membrany, ponieważ. połączenie najprawdopodobniej nie jest liniowe na różnych soczewkach. Możesz to sprawdzić, rozmontowując obiektyw i zobaczyć, czy przy przysłonie jest jakaś elektronika i napędy.
Alexander, wszystkie opisane powyżej obiektywy Nikona nie mają elektroniki w napędzie przysłony - wyjątkowej mechaniki, od wielu dziesięcioleci. Napęd jest tylko w nowym https://radojuva.com.ua/2014/05/nikon-e/ seria, która nie została tutaj omówiona.
Zapytałem mojego przyjaciela.
Membrana uderzeniowa działa na zasadzie podobnej do działania mechanizmu broni automatycznej.
Uderz, przeładuj, uderz ponownie.
W momencie doładowania, gdy mechanizm powraca do pozycji wyjściowej, można obserwować pokrywę membrany. Następnie dźwignia napina się, strzela do żądanej wartości, którą ogranicza elektromagnes w napędzie dźwigni na samym aparacie. Pożądaną wartość położenia dźwigni ustawia enkoder (rodzaj optycznego czujnika położenia dźwigni). Następnie cykl się powtarza.
W obiektywie nie ma kontroli przysłony, ponieważ. skakanka została wynaleziona jeszcze przed tymi waszymi soczewkami mikroprocesorowymi. Rozwiązanie czysto mechaniczne.
Witam kompatybilność wsteczną.
Z kolei Nikon piłuje cały napęd elektromagnetyczny membrany tak, aby nadążała za nowoczesnymi czasami otwarcia migawki.
Mam nadzieję, że sekret się wyszedł.
Teoretycznie należałoby przetestować więcej różnych obiektywów.
Na dowolnym filmie pokazującym „szybkostrzelność” Nikona można zobaczyć, jak „pedał” na korpusie obniża się synchronicznie, co klatkę, więc nie ma przeładowania
więc optyka: sigma 24-70HSM, nikkor 50/1.8D, 18-35D, 24-70 (nie vr) - nie widziałem tego na wszystkich tych okularach na d200, teraz nie widzę tego na d700 albo (przebieg 180 tys, to jeśli pytanie nosić)
Skokowa przysłona to pewien sposób, w jaki niektóre modele Nikona radzą sobie z niedokładnymi obliczeniami ekspozycji. Przysłona zamyka się do maksimum i jaśniej o jeden stop. Wygląda na to, że skacze. To są inżynierowie po zgłoszeniu skarg użytkowników.