mechaniczna żaluzja

Ten artykuł jest kontynuacją serii artykułów dotyczących zagadnień poruszonych wcześniej w artykułach „dźwięk migawki' I 'Wady nowoczesnych lustrzanek cyfrowych".

mechaniczna żaluzja

Zastosowanie nowoczesnych aparatów cyfrowych kurtynowo-szczelinowe ogniskowe z pionowymi przesłonami. Oznacza to, że taka migawka znajduje się bezpośrednio przed matrycą aparatu, składa się z kurtyn, które poruszają się w pionie (najczęściej od góry do dołu iz tyłu).

Poniżej znajduje się wizualna reprezentacja wyzwalania migawki:

Wideo 1.

Zwróć uwagę ile potrząsa lustrem po jego powstaniu i powrocie, a także jak zasłony żaluzji drżą potwornie. Na filmie widać, że kurtyny okiennic składają się z kilku części (tzw. listew lub „żaluzji”).

Wideo 2.

Na tym filmie widać lukę, która powstaje podczas ruchu zasłon migawki.

Wideo 3.

Aparat pełnoklatkowy i przycięty aparat.

Wideo 4.

Potrząsa nie tylko lustrem i migawkami, ale także listwami przysłony.

I trochę rozumowania na temat migawki na przykładzie aparatu Nikon D80.

Fragment Synchronizacja tego aparatu wynosi 1/200 sekundy. Oznacza to, że dokładnie tyle czasu potrzebują kurtyny migawki na pokonanie odległości równej wysokości czujnika.

Jeśli chcesz robić zdjęcia z czasem otwarcia migawki dłuższym lub równym narażenie synchronizacji, migawka będzie działać w następujący sposób:

1. Otwiera się pierwsza kurtyna, zajmuje to 1/200 sekundy.
2. Trzymane ekspozycja, podczas gdy matryca pozostaje w pełni otwarta. Jako przykład weźmy czas otwarcia migawki 1/60 sekundy. Druga kurtyna zacznie się poruszać o 1/60 sekundy po rozpoczęciu ruchu pierwszej kurtyny.
3. Zamyka się druga kurtyna, zajmuje to 1/200 sekundy.
4. Zasłony unoszą się razem do pozycji wyjściowej.

Przy tych czasach otwarcia migawki łatwo jest zsynchronizować lampę błyskową i migawkę. Zazwyczaj lampa błyskowa jest wyzwalana po pierwszej kurtynie (jak tylko migawka całkowicie otworzy czujnik) lub przed rozpoczęciem ruchu drugiej kurtyny (przed zamknięciem migawki). Na przykład puls mojej lampy błyskowej Nikona SB-910 ma czas trwania od 1\800 s do 1\40.000 s, w zależności od mocy. W momencie odpalenia flesza matryca aparatu jest w pełni otwarta i nie ma problemów z synchronizacją.

Jeśli chcesz robić zdjęcia z krótszymi czasami otwarcia migawki fragmenty synchronizacji, migawka będzie działać w następujący sposób:

1. Otwiera się pierwsza kurtyna.
2. Druga kurtyna nie czeka na pełne otwarcie matrycy i zaczyna swój ruch po pierwszej. Opóźnienie drugiej kurtyny po prostu określa czas ekspozycja. Weźmy jako przykład najkrótszy dozwolony czas otwarcia migawki Nikon D80 - 1/4000 s. W tym przypadku druga kurtyna zaczyna się poruszać o 1/4000 s po rozpoczęciu ruchu pierwszej kurtyny, a zatem dwie kurtyny poruszają się razem, tworząc ruchomą szczelinę, która wytwarza ekspozycję.
3. Zasłony unoszą się razem do pozycji wyjściowej.

Przy takich czasach otwarcia migawki trudno jest zsynchronizować działanie lampy błyskowej z migawką. Jeśli lampa błyskowa wystrzeli tylko w określonym momencie, to na zdjęciu dostaniemy pasek, który tworzy szczelina migawki. Aby obejść to ograniczenie, stosuje się szybkie synchronizujące lampy błyskowe, które „świecą” przez cały czas ruchu obu zasłon, aby uniknąć powstawania pasków.

Co ciekawe, jeśli fotografujemy z prędkością 1/60 sekundy, to tak naprawdę migawka potrzebuje znacznie więcej czasu, aby wykonać swoje zadanie. Opuszczenie pierwszej kurtyny zajmuje więc 1/60 s i czekanie na drugą, 1/200 s na przesunięcie drugiej kurtyny i co najmniej kolejne 1/200 s na podniesienie obu kurtyn do pierwotnego położenia (idealny przypadekw rzeczywistości potrzeba więcej czasu). Razem 1/60 + 1/200 + 1/200 = 2/75 s. Jeśli usuniesz ograniczenia dotyczące działania lustra, przysłony i procesora aparatu, to w ciągu jednej sekundy w idealnych warunkach możliwe będzie zrobienie nie więcej niż 38 klatek, a to jest mechaniczne ograniczenie strzelania ciągłego.

Jednocześnie aparaty wykorzystujące migawkę elektroniczną, która nie musi tracić czasu na ruch zasłon, już teraz mogą bez problemu fotografować z prędkością 60 klatek na sekundę w trybie fotograficznym (dla przykładu spójrz na Nikon 1 J1). Wyobraź sobie, jak użyteczne byłoby dla fotoreporterów i fotografów sportowych fotografowanie niektórych wydarzeń z tak ogromną szybkością. Na przykład najszybsza lustrzanka cyfrowa na rok 2014, Canon 1DX, rejestruje maksymalnie 14 klatek na sekundę, czyli 4 razy mniej niż 60 kl./s niektórych aparatów bezlusterkowych z elektroniczną migawką. Jedynym problemem jest to, że nowoczesne aparaty z elektroniczną migawką mają swoje wady, na przykład cierpią na „rolowaną migawkę” itp. a na razie można tylko pomarzyć o elektronicznej migawce, która ma pozytywne cechy migawki mechanicznej i ogromną szybkość fotografowania.

Nawiasem mówiąc, „prawdziwy” czas otwarcia migawki jest łatwy do obliczenia. Matryca wysokości Nikon D80 wynosi 15,8 mm, kurtyna pokonuje tę odległość w 1/200 sekundy, a jej prędkość to 3,16 m/s czyli 11,38 km/h, czyli całkiem sporo :)

Dziękuję za uwagę. Arkady Shapoval.