To proste – pierścienie makro do Canona EF/EFS są znacznie tańsze niż te do Nikona F. Powód jest prosty – Canon EF nie potrzebuje przekładni do regulacji przysłony i ustawiania ostrości do obiektywów takich jak Nikon AF. Pierścienie makro dla Canona EF, mówiąc bardzo z grubsza, to po prostu kawałek rury z ścieżkami dla mikroprocesora.
Po raz milionowy jestem przekonany, jak odważnym i doskonałym posunięciem było przejście z Canona FD na Canona EF. Do tej pory ten bagnet pozwalał znacznie uprościć życie fotografom.
Komentarze do tego posta nie wymagają rejestracji. Każdy może zostawić komentarz. Wiele różnych urządzeń fotograficznych można znaleźć na AliExpress.
Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram
A odległość robocza pozwala zainstalować starą optykę innych systemów
Śmieszne - inni, ale nie twój stary FD
Myślę, że faktem jest, że FD miała zbyt małą odległość roboczą dla lustrzanki cyfrowej, nawet zmniejszenie długości w nowym systemie spowodowałoby zbyt wiele niepotrzebnych problemów dla projektantów aparatów, nie można nigdzie wyjąć lustra z lustrzanki, więc postanowiliśmy przekazać starą optykę. No plus, trzeba sprzedawać nowe okulary z autofokusem.
Cóż, nie żeby darowali - były adaptery, choć ze szkłem. Ale jakoś używano ich niezbyt chętnie, nie było na nie największego popytu. Kto chciał, został na PD (natrafiłem na zdjęcia z igrzysk olimpijskich z 88., moim zdaniem, roku), ale główna część szybko przeskoczyła na nową technikę autofokusa, do której szły kolejne okulary. Rynek w znacznie większym stopniu niż obecnie był zorientowany na segment profesjonalnych fotografów. I wraca do niej po boomie lat 2000.
Biorąc pod uwagę, jak szybko wypuścili flotę doskonałej optyki dla EF, potrzeba FD zniknęła sama.
Co więcej, w wielu przypadkach były to po prostu stare wersje w plastikowej obudowie iz autofokusem bez jakiejkolwiek konwersji lub lekko przerobione.
Coś w moim (tak, niezbyt rozbudowanym) gronie fotografów-amatorów, nie pamiętam choćby jednego, który byłby bardzo zestresowany problemami makrofotografii… I tak – tak, problem pierścieni makro jest bardzo bolesny i pilne, nie mogę spać, nie mogę jeść...
Dokładnie tak. Makropierścienie, polaryzator, a nawet statyw to grzech i herezja, od których należy trzymać się jak najdalej. Najważniejsze to znaleźć wspaniały aparat z KOLORAMI i najlepszym obiektywem, a wtedy wszystko pójdzie jak w zegarku. Ponieważ z najlepszym obiektywem LOOK WHAT MACRO *pokazuje trzmiela na kwiatku pośrodku kadru* i zobacz, jaki bokeh *pokazuje krzak ostu rozmazany w śmietnik z dwoma kwiatami w ostrości*. A także skinton *pokazuje model z zielonym refleksem na liściach*. Jedynym problemem jest strzelanie na tle listowia, ale jeśli zakryjesz do 4-8, dobrze jest sfilmować scenę, a zwłaszcza jednostki łączące pociągi!
Tak tak! Dzięki makro-pierścieniom łączniki pociągu będą wyglądały szczególnie przydatne do trenowania! :)
Nie możecie się wszyscy uspokoić po świetnym makro Arkadego na d40 i jakimś zgniłym Tamronie z pierścieniami? Arkady dobrze wam tam odpowiedział na temat loggii i sklepów. A wtedy można już tylko nie machać rękami, ale pokazywać makra na profesjonalnym sprzęcie kolejowym, najlepiej nie starszym niż 1-2 lata :)
Nie wszystkim się to podoba, w porządku. Tak i mam specyficzny styl, ten.
Nei, spokojnie, nikt tutaj nie natknął się na D40 w ogóle, a Arkady w szczególności, Roman po prostu sarkastycznie żartuje o „zbieraczach chwil, ale nie rzeczy” ©
Twoja czapka.
Podejrzewam, że mylisz mnie z kimś innym.
Zasadniczo nie chodzi o ciebie.
Masz wiele logicznych sprzeczności. Jeśli Tamron jest zepsuty i coś w nim jest, to skąd biorą się uprzedzenia wobec nowej technologii? Jeśli z pierścieniami, to po co uprzedzenie do profesjonalnego sprzętu?
Od wielu lat konsekwentnie bronię tego samego stanowiska. Większość cyfrowych lustrzanek jednoobiektywowych ma co najmniej 10 lat, a w niektórych przypadkach jest nawet starsza i może produkować dobre zdjęcia, jeśli są w dobrym stanie. Większość obiektywów ma co najmniej 15 lat, a w niektórych przypadkach nawet z połowy ubiegłego wieku, jeśli są w dobrym stanie z minimalną obróbką, mogą dawać dobre zdjęcia. Umiejętność jest na pierwszym miejscu, potem natura (przedmiot lub model) i światło. Dzięki umiejętnościom technologia schodzi na dalszy plan. Ale jednocześnie ważne są wszelkie środki techniczne, które nie są związane z aparatami i obiektywami, a które pozwalają rozwiązać pewne problemy. Pierścienie makro i nasadki makro, polaryzator, statyw, lampa błyskowa lub studyjna, reflektory, specjalne filtry – to wszystko można uzyskać w cenie nieprzekraczającej ceny najtańszego obiektywu z autofokusem. Naucz się przetwarzania końcowego. I po prostu strzelaj dla własnej przyjemności, wyznaczając sobie zadania i rozwiązując je.
Zdjęcia Arkadego to doświadczenie i zrozumienie działania światła. I cierpliwość. Otóż pierścienie makro z polaryzatorem. Nie ghul i nie D40. Nie ostrość cegieł w rogach i piksele aberracji chromatycznej. Ale większość spojrzy na nich, pomyśli, że powinni kupić coś innego – pierwszą piątkę lub średni format. Usuń sofę. Zdejmij stojak. Wynajmę pobliski wieżowiec. Porównaj wyniki z poprzednim aparatem i obiektywem. Mierzy papugi. I to wszystko, jutro możesz sprzedać. Lub udostępnij swoją pracę.
Gdzie jest podobny przycisk?
Niedługo będę śniła o tej otomanie na 645z
Ideał jest nieosiągalny w swojej zwięzłości.
Zbanowany, nie pisał tak przez 2 lata, może dłużej. Ale drogi Arkady, nagle bez powodu usunąłem zakaz i wysyła mi swoje linki na maila. Dlaczego to się stało? Być może stało się nudne bez sporów i debat. Tak więc pierścienie makro i inne bzdury pochodzą od złego, podobnie jak ogólnie samo makro. Ale pokusa jest wielka i czasami naprawdę chcesz zrobić to właśnie makro, po prostu nie masz cierpliwości, ale jeśli fotografujesz obiektywem makro.Z mojego doświadczenia pierścienie to kompletna bzdura, to słusznie zostało powiedziane w poście” fajki” jaki efekt może wywołać kawałek rury. Kiedyś Arkady sfilmował przez ruszt z maszynki do mięsa, idąc za jego przykładem. Teraz patrzę na te zdjęcia i nie rozumiem, jak ktoś może lubić taką nędza, ale oko przyciąga, stąd konkluzja to wielka pokusa od złego.
Czy możesz trochę wyjaśnić sytuację, co ci wysyłam i dokąd?
Każdy nowy post wysyłany jest na pocztę. 😉 Wcześniej się nie pojawiał.
Jeśli chcesz - po prostu wypisz się, nie jest to zabronione. I chcę zwrócić waszą uwagę na to, że jest to wysyłane przez usługę abonamentową, ale nie przeze mnie osobiście. Tak, i wysyła tylko z jednego powodu - zapisałeś się, a nawet potwierdziłeś subskrypcję. Aby się wypisać, poszukaj linku „wypisz się teraz” w liście (wypisz się teraz)
Pisz w dziwnym dialekcie języka rosyjskiego - nic nie jest jasne.
Czy znasz dialekty? Świetnie, jest zachęta do uczenia się nowych rzeczy😉.
10 dolarów różnicy?
Nie wiem, jak było wcześniej, ale teraz zajrzałem na ebay – ceny za najprostsze pierścienie makro firmy Meike to 30-40 euro, niezależnie od tego, czy są do Canona, czy do Nikona.
Chciałem, żeby nie było śrubokręta ani dźwigni membrany.
Nie machaj. 30 USD na pierścienie Ali meike ze śrubokrętem i w pełni elektronicznym baldachimem. Kupiłem go osobiście, używam od ponad półtora roku.
Na Ali za 35 USD z autofokusem, co dla Nikona, co dla Canona
Tak, wzięłam je właśnie pod wynajem u Ali - dla poszerzenia swoich horyzontów uważnie przeczytałam artykuł i spór o segmenty, otomany, światło, filtry i nie rozumiem - w imię czego tak wiele zostało napisane... Od sprzedawcy z Ali, skąd wziąłem w ogóle, jak pamiętam cena była jedna za każdą. Czy naprawdę warto się kłócić lub marnować nerwy na siebie i innych z powodu 5-10 dolców?
Meike ma plastikowe i metalowe. Do prawie wszystkich aparatów, z autofokusem i bez autofokusa (bez podkładek tranzytowych). Specjalnie do Nikona (i moim zdaniem Sony) z uchwytem na śrubokręt i dźwignią przysłony lub bez. W przypadku zastosowania pierścieni makro działają one tylko na krótkich ogniskowych, ponieważ wraz ze wzrostem ogniskowych (gdzieś od 80 mm wzwyż) ich efekt staje się coraz mniej zauważalny. Sytuacja jest odwrotna w przypadku makroobiektywów-nasadek makro. Bardzo pożądane jest, aby to wszystko wiedzieć przed zakupem, aby nie wziąć tego na zmianę, cierpieć, schować do szafy i wtedy powiedzieć - po co im te makropierścienie.
Ważne jest, aby fotografować i nie umierać z góry z powodu lub bez powodu, przekazując po drodze mózg innym.
I dlaczego kilka pierścieni makro jest złych, i powiedzmy 135 meczów?
http://onfoto.info/makrofiltry-i-makrokolca-v-makrofotografii/ - spójrz chociaż tutaj, jakie powiększenie dają pierścienie makro i obiektywy makro przy różnych ogniskowych.
Kupiłem KP-2N z napędem membranowym za 2000 rubli. Jak ci się to podoba, Canon?
Radziecki „Adaptall”
Nie, KP-2N to makro pierścień / telekonwerter w jednej butelce i jest przeznaczony do mocowania Nikon F.
Adaptal to chwyt KP-A/N.
Kwestia optyki to poważna porażka Nikona. Jeśli spojrzeć na aparaty tej firmy, prawie zawsze były lepsze od Kenona, ale wiele wad obiektywów sprawiło, że ogromna liczba osób zwraca uwagę na te ostatnie.
1. Osławiony śrubokręt sam w sobie nie jest zbyt dobrym rozwiązaniem, ale umieszczanie go tylko w drogich aparatach jest kompletnym idiotyzmem. Kupuję taki aparat w przystępnej cenie, ale proszę bardzo, weź obiektywy tylko z drogiej linii, aby wykorzystać maksimum funkcjonalności.
2. Linia optyki do modelu uprawowego - absolutnie wszystko bezużyteczne gówno, z wyjątkiem dx 35mm, miałem też natywny 17-55, to samo wiadro co reszta zoomów uprawowych z nieakceptowalnymi kątami kadrowania.
3. Brak śrubokręta w adapterze do Z. Dlaczego jest tam potrzebny? Przynajmniej dlatego, że Sony ma go na podobnym adapterze.
4. Aha, a także niemożność normalnego użycia nekrozy na m42.
W rezultacie, jeśli nadal możesz wybrać linijkę i park optyki na pełną klatkę, to po prostu nie nadaje się do przycinania, jeśli chcesz naprawić 24 mm, kup go na swoim d3200 24 1.8G na 60k :) :)
„Jeśli spojrzysz na aparaty tej firmy, prawie zawsze były lepsze od Kenona, ale wiele wad obiektywów sprawiło, że ogromna liczba osób zwraca uwagę na te drugie”
Wydaje mi się, że wziąłeś za podstawę zły powód.
„Słynny śrubokręt sam w sobie nie jest dobrym rozwiązaniem”
Kto to powiedział? Doskonałe rozwiązanie, które pozwala wykonać tańszy obiektyw i zaoszczędzić na jego naprawie. Ale producenci nie muszą tego robić, więc śrubokręt dziś zmarł.
„ale umieszczenie jej tylko w drogich celach jest kompletnym idiotyzmem”
To nie głupota, to marketing.
„Kupuję taki aparat w przystępnej cenie, ale proszę bardzo, weź obiektywy tylko z drogiej linii, aby wykorzystać maksimum funkcjonalności”
Na niedrogi aparat, niedrogie obiektywy, prawda? D90, d80, d7000 i tym podobne to te same niedrogie aparaty, ale ze śrubokrętem.
„Linia optyki do modelu upraw - absolutnie całe bezużyteczne gówno, z wyjątkiem dx 35 mm, miałem też natywny 17-55, to samo wiadro, co reszta zoomów upraw z niedopuszczalnymi kątami kadru”
Jaki rodzaj gry? Dlaczego 17-55 jest zły? Dlaczego 12-24 jest zły? Co jest nie tak z nowymi zoomami kadrowania z silnikiem af-p?
„W rezultacie, jeśli nadal możesz wybrać linijkę i zestaw optyki na pełną klatkę, to po prostu nie nadaje się do kadrowania, jeśli chcesz naprawić 24 mm, kup go na swoim d3200 24 1.8G na 60k: ) :)”
Na początek starsze modele upraw mają śrubokręt. Po drugie, co Nikon ma we własnym tanim 24mm ze śrubokrętem? 24/2.8? Dlaczego jest na uprawie, czy możesz jasno wyjaśnić? (nie ma mowy o pełnej klatce, widać dlaczego)
Bez śrubokręta? Jest znakomita sigma 18-35/1.8. Nie znowu?
-D7000 te same przystępne cenowo aparaty, marketing i tak dalej, wszystko to mówi się na korzyść ubogich, co na realnym rynku konsumenckim tylko zmotywuje ich do rozważenia aparatów innych producentów.
- Już pisałam co jest złe o 17-55, co jest złe o 12-24 nie wiem, nie miałam.
-Dlaczego potrzebujesz crop 24/2.8, lepiej zapytać kenonistów, którzy mają takiego naleśnika za 10 tyś, ostrego na całym obszarze kadru
-Sigma produkuje dobrą optykę, ale to zasługa Sigmy, a nie Nikona
Z Nikonem jestem od 15 lat, nadal mam do dyspozycji 3 aparaty tego producenta, a zaprzeczanie obiektywnym problemom tego producenta jest tylko pogłębieniem problemu. Zwłaszcza marketing, o którym wspomniałeś powyżej, dzięki swojej genialnej pracy, ten sam Z6 (o wiele ciekawszy aparat niż Kenon R i A73) jest teraz sprzedawany za darmo na Avito.
>> D7000 te same przystępne cenowo aparaty, marketing i tak dalej, to wszystko to rozmowa na korzyść biednych, co na realnym rynku konsumenta tylko zmotywuje ich do rozważenia aparatów innych producentów
Cóż, nikt ich w tym nie ogranicza, prawda? Po co cierpieć, cierpieć na brak czegoś i dalej siedzieć na Nikonie?
>> Co jest nie tak z 17-55 już pisałem.
Cóż, na przykład but 17-55 jest pod tym względem jeszcze gorszy. Co nie przeszkadza kanonistom w dalszym kochaniu go))
>> Dlaczego potrzebujesz 24/2.8 na przycinanie, lepiej zapytać kenonistów, którzy mają takiego naleśnika za 10 tysięcy, ostrego na całej powierzchni kadru
O to bym ich poprosił. Nie potrzebuję takiego naleśnika (zresztą nie podoba mi się kategorycznie jego projekt, ale to już fobie osobiste)
A jednak, ze względu na 1,6 rzutu eteru na 24. naleśniku, kanon nie różni się aż tak bardzo od 30mm sigma na Nikonie, który nie jest tak drogi, a w razie potrzeby nawet kilka stopni lżejszy.
>> Sigma produkuje dobrą optykę, ale to zasługa Sigmy, a nie Nikona
Czy jednak w SYSTEMIE jest dobra optyka? Wysokiej jakości tusze własnymi słowami, wysokiej jakości optyka od sigma?)))
Nie mogę nic powiedzieć o nowych aparatach Z, nie interesują mnie jako klasa, uważam je wyłącznie za wygodne korpusy F dostępne na rynku wtórnym i dobrą optykę stamtąd.
Cóż, lubię 17-55 na Canonie, zabieram go do „odpowiedzialnego strzelania”, kiedy ma przenosić wynik na inne osoby. Nie mogę tego porównać bezpośrednio z Nikonem, poza obecnością lub brakiem odgałęzienia, nie widzę dużej różnicy. Ale z drugiej strony, w przeciwieństwie do Nikona, nie wepchnęli go do klasy premium (a tam w rzeczywistości są tylko dwie szklanki - 17-55 i 15-85).
Ale lubię też 24/2.8 w naleśnikowej obudowie, a także 40/2.8 dla pełnej klatki. Pełnoklatkowy 24/2.8, nawet pomimo kikuta mi się nie chce. 35/2.0 używam na dwóch aparatach, a wszystko co szersze (oprócz rybiego oka) jest tylko na pełnej klatce jeśli nie jest przeznaczone do cropa. Dużo patrzę na Voigtlandera 20/3.5, który jest tej samej wielkości, pełnoklatkowym ultrawide.
Problemem jest pozycjonowanie. Prawie wszystko musi znaleźć swoją niszę i nie brać tego, czego nie wiesz, gdzie użyć. Z drugiej strony Nikon zbiera owoce wielu błędów, które popełnił kilkadziesiąt lat temu, ale trudno go za to winić.
Canon w kadrze (obiektywy Canon EFS) nie ma obiektywów L. Pod Nikona uważa się, że jest ich kilka: 10.5/2.8G, 17-55/2.8G, 12-24/4G i 16-80/2.8-4E (ze złotymi pierścieniami, jak rozwiązanie pro, część była na NPS lista usług pro).
Dużo robiłem w zeszłym roku Canonem 17-55 z 7d mark II (jest to aparat jednego z moich klientów, kiedy z nim pracuję, co robię jako drugi aparat, 4 razy w roku po 1-2 tys. klatek ), bardzo dobry grono, bardzo ładny kolor, wytrwałe af, wystarczy 2.8 z głową. Nikon 17-55 wydaje mi się, że szybciej ustawia ostrość i lepiej się czuje, ale 55 2.8 jest gorszy, ale nie krytyczny.
Canon zdecydował się nie konkurować ze sobą, segmentując rynek profesjonalny i amatorski, choć musiałem wczołgać się do semi-pro z 7D i jeszcze bardziej udanym 7D2, a od strony pełnej klatki z 6D i budżetowymi obiektywami, ale seria L była pozostawiono wyłącznie na pełną klatkę, tak . Ale ujmijmy to w ten sposób, jeśli na zewnątrz 15-85, a zwłaszcza 17-55 nie mają zwykłej plastikowej i elektrycznej ochrony przed wilgocią, to optycznie można je przypisać do tego segmentu. 15-85 ma 3 soczewki asferyczne i 1 soczewkę UD (podobnie jak 24-105 pierwszej wersji), 17-55 ma 3 soczewki asferyczne i aż 2 soczewki UD. Cóż, obraz mówi sam za siebie.
Nie powiedziałem więc, że w systemie nie ma obiektywów, powiedziałem, że produkty wytwarzane pod uprawą samego Nikona pozostawiają wiele do życzenia. 18-35 to dobry obiektyw, nawet wyjątkowy pod pewnymi względami, ale też wart niezłe pieniądze, ale jakiś tamron 17-50 za sztukę złota jest całkiem odpowiedni dla niektórych 3100/3200/5100.
Mam teraz na uprawie: micro 40/2.8, 35/1,8 DX, 55-300 DX, 70-300 DX. Wziąłem też Sigmę 40-10 na D20, ale nie ma autofokusa na nowych korpusach, tu jest problem. Bardziej denerwują mnie ograniczenia w pracy z lampami błyskowymi na młodszych modelach, ale tutaj to wycisnęli. Ale z soczewkami do przycinania coś jest z tobą nie tak. Oczywiście wiedzą, jak kraść pieniądze, ale coś, w co nie mogę uwierzyć, że Canon jest organizacją charytatywną.
Oczywiście nie charytatywne, ale lojalność wobec konsumenta ostatecznie wyznaczyła Kenonowi pozycję lidera, mimo że ich aparaty prawie zawsze dawały obraz gorszy od Nikona.
Zastanawiam się, skąd wiedziałeś, kto jest przywódcą? Od farszu marketingowego? Nikt nigdy nie ujawni Ci danych o rzeczywistej sprzedaży, a także o pozycji firmy na rynku. Można się tego dowiedzieć dopiero, gdy firma zbankrutuje, gdy sępy zaczną ją rozrywać. Jednocześnie wcale nie jest jasne, co to u diabła jest dla końcowego konsumenta, który tu i teraz kupuje sobie aparat?
Czuję się tak, jakbym przypadkiem trafił na forum (lub sabat?) upartych strzelców… Albo na finał konkursu „Kto bardziej sra na Nikona”…
Używam Nikona i Fujifilm, stwierdzając, że obiektywne problemy firmy nie należą do właścicieli aparatów Kenon.
Czytając pseudonaukowe spory teoretyczne na temat życia i śmierci systemów pod notką o makropierścieniach, postanowiłem dodać praktyki w swoim poście. Mam pierścienie do autofokusa do nikona od meike. Przy użyciu całego zestawu pierścieni, środek obrazu miał pasożytniczy zamglony rozbłysk, występowało jakieś „miękkie” winietowanie. Utwardzony bardzo prosto i bez kosztów. Musiałem zrobić coś w rodzaju „otworu przeponowego” z poczerniałego kartonu i włożyć go w środek tuby pierścieni.
To jest dla osób, które kupują pierścionki i robią zdjęcia)
Twoje pierścionki mają słabe wyczernienie wewnętrzne, błyszczą. Zapal świecę od środka lub pomaluj z puszki ze sprayem, aby nie zmniejszyć i tak już zmniejszonego współczynnika apertury. To propozycja dla osób, które nie mają możliwości zakupu oryginalnych pierścionków.
W artykule zdjęcie tytułowe pierścieni Meike, jeśli w ogóle. Najwyraźniej osoba ta chciała zostawić komuś przynajmniej kilka przydatnych informacji. Chociaż oczywiście można porównać ze sobą pierścienie makro Nikona i Canona, powiedzmy na korpusie Sony, i przekonać się, że Canon jest znacznie lepszy ze względu na, powiedzmy, brak śrubokrętu i wszechobecność silnika krokowego z elektroniczna membrana.
„Jeśli przeczytasz napis „bawół” na klatce słonia, nie wierz własnym oczom. Jeśli coś kupi się na Ali, to nie jest faktem, że będzie to Meike, a nie fałszywy Meike ze słabym wyczernieniem. A w przypadku Nikona tylko prawdziwy Meike ma dwa komplety pierścieni do autofokusa – wykonane z plastiku i metalu, nie licząc bardzo starych okropnych, ale bardzo tanich modeli – i każdy z nich będzie miał swoje wady i zalety. A normalne czernienie, a jeszcze lepiej - zrozumienie tego, co bierzesz i jakie niuanse mogą być podczas korzystania z niego - to całkiem przydatna informacja, aby nie sprzeciwiać się żałosnym praktykom i teoretykom. Jeśli komentator chce normalnego powiększenia na swoim teleobiektywze, to dostanie je z przystawką makro typu Raynox lub prostszym obiektywem makro, zamiast robić kanapkę z trzema pierścieniami i szaleńczo tracić przysłonę.
Ale ogólnie rzecz biorąc, notatka dotyczy nie tyle makropierścieni, co niektórych decyzji architektów fotosystemów, które wracają do życia po latach. Oraz niedawną notkę o elektronicznej membranie. Wrzucamy do Was skakankę mechaniczną i styki - zaoszczędziliśmy na materiale samych kółek, aby nie było takiego rozrzutu cen pomiędzy różnymi modelami.
To jest to dla Jego Oczu, a nie kogoś innego. Nigdy nie wiesz, co piszesz, piszesz w oparciu o to, co przekazały Ci Twoje oczy, a raczej nie Twoje oczy, ale cały kompleks różnych typów pamięci pomnożonych przez doświadczenia Twojego mózgu, które razem pozwalają oddzielić niepotrzebne od konieczne. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę, że jest to konieczne dla każdej osoby. A to najłatwiejszy przypadek, jeśli piszesz z „czystym sercem” i bez „powrotów myśli”. Obawiam się, że nawet moje małe dzieci nie uwierzą w to drugie.