Szczęśliwy

Przegląd obiektywu INDUSTAR-22 1: 3.5 F = 50 mm Moskwa (KMZ) specjalnie dla Radozhiva przygotowane Rodion Eszmakow (instagram).

Industar-22 „cała twarz”. Powiększ.

Industar-22 to jeden z pierwszych obiektywów fotograficznych, którego produkcja została uruchomiona w zakładzie w Krasnogorsku. Obiektyw wykorzystuje konstrukcję optyczną Tessar (4 soczewki w 3 grupach) i został obliczony w 1945 roku. Produkowany masowo od 1948 roku jako standard dla aparatów Zorki.

Lista głównych modyfikacji:

• Industar-22 1:3.5 F=50mm. Moskwa (KMZ, 1948) – ten artykuł.
• Industar-22 1:3,5 F=50mm P (KMZ, 1952)
• Industar-22 1:3,5 F=50mm P (KMZ, 1953), przerobiony na lustrzanki
• Industar-22 1:3,5 F=5cm P (KMZ, 1954), wersja do aparatów Zenith, ze smyczą
• Industar-22 1:3,5 F=5cm P (KMZ), wersja do aparatów Zenith, bez smyczy.
• Industar-22 1:3,5 F=5cm P (KMZ), dalmierz w sztywnej walizce, ze smyczą.
• I-22U 1:3,5 F=50mm P (KOMZ, 1960), lupa fotograficzna
• Industar 22U-1 1:3,5 F=50mm P, lupa do zdjęć

Технические характеристики

Konstrukcja optyczna - 4 soczewki w 3 grupach, „Tessar”;
Ogniskowa - 51,39 mm;
Apertura względna - 1:3.5;
Kąt widzenia – 46°;
Współczynnik przepuszczalności światła - 0.8;
Przysłona - 10 płatków;
Zapięcie - gwint M39 o długości roboczej 28.8 mm.

Cechy konstrukcyjne

Industar-22 odziedziczył główne parametry i konstrukcję korpusu po niemieckim Leitz Elmar 50/3.5, główną różnicą jest położenie przysłony: w niemieckim obiektywie jest ona instalowana między pierwszą a drugą soczewką, a nie między drugą a trzecią . Dość często na aukcjach pojawiają się podróbki Elmarów, wykonane na bazie radzieckich soczewek składanych.

Industar-22 w formie gotowej do strzału.

Przedstawiona w artykule modyfikacja obiektywu jest najwyraźniej najstarszą z seryjnych: po pojawieniu się logo fabryki („trumny”) można stwierdzić, że obiektyw został wyprodukowany wcześniej niż w 1949 roku. Dlatego odkąd rozpoczęto masową produkcję w 1948 roku, jest to obiektyw pierwszego roku.

Na obiektywie nie ma numeru seryjnego, ale jest napis: „Moskwa”. Zewnętrznie podobne soczewki (Industar-10, aka FED 50 / 3.5) były również produkowane w Charkowie w fabryce FED - być może wskazano miasto produkcji w Industar-22, aby odróżnić soczewkę od Charkowa. Ciekawe jest również to, że optyka Industar-22 pokryta jest jasną powłoką, ale na soczewce nie ma litery „P”.

Widok z boku na Industar-22.

Jak wszystkie składane radzieckie pięćdziesiąt dolarów, Industar-22 jest wykonany z niklowanego mosiądzu - korpus jest ciężki i piękny. Na tak małym obiektywie pasują do skali odległości i głębi ostrości, które nie są zbyt wygodne w użyciu. Industar-22 ma blokadę ostrości na nieskończoność, która jest prawie zużyta po wielu latach użytkowania, ale nadal działa. Ogniskowanie odbywa się poprzez obracanie całego bloku obiektywu. Zwykle po tym zwyczajowo pisze się, że trudno jest zastosować filtry polaryzacyjne, ale Industar-22 w ogóle nie ma do nich wątku.

Początkowo obiektyw ma minimalną odległość ogniskowania 1 m, jednak jeśli jeden z blokad helikoidalnych zostanie odkręcony i zamiast drugiego zostanie zamontowana dłuższa śruba, blok obiektywu będzie mógł wykonać pełny obrót i MDF zmniejszy się do ~0.5 m. Operacja w ogóle nie uszkadza obiektywu, zmiany można anulować w mniej niż minutę. Inne soczewki składane można modyfikować w ten sam sposób.

Składany Industar-22 od strony gwintu mocującego.

Spośród wszystkich modyfikacji Industara-22 ta ma największą liczbę listków przysłony - jest ich aż 10. Otwór jednak czasami nadal ma kształt, który nie jest okrągły, ze względu na słabą jakość mechanizmu membrany. Niezwykle niewygodne jest sterowanie membraną - cienki cienki pierścień do tego trzeba podważyć i poprowadzić paznokciem. Cóż, jeśli mechanizm nie jest co jakiś czas tępy – w moim przypadku wymagane było czyszczenie.

Ciekawe, że pod nazwą „Industar-22” kryją się właściwie dwa obiektywy: oryginalny Industar-22 i Industar-22m. Zmodernizowana wersja zaczęła być produkowana od ~ 1950 (źródło), wyróżniała się najlepszymi właściwościami produkcyjnymi i optycznymi. Soczewki tych dwóch soczewek nie są wymienne. Zatem obiektywy opisane wcześniej na stronie to Industar-22m, a obiektywy prezentowane w tym artykule to oryginalny Industar-22.

Właściwości optyczne Industar-22

Obiektyw służył jako niedrogi staffer i nawet nie udaje gwiazd z nieba. Wiadomo jednak, że np. później Industar 50-2 działa dobrze nawet z 50-megapikselowym aparatem Canon 5Dsr - może „dwudziesta sekunda” nie jest gorsza?

Nie miałem pod ręką Industar-50 do porównania, ale nie ma dużo mniej znanego, a w dodatku bardziej „zaawansowanego” Industar-26m. Obie soczewki zostały obliczone mniej więcej w tym samym czasie - w 1945 (I-22) i 1946 (I-26).

Poniżej znajdują się zdjęcia wykonane w jednakowych warunkach aparatami Industar-22 i Industar-26m z jednakowymi aperturami. W przypadku Industar-26m zastosowano również otwartą aperturę.

Jak widać, Industar-22 ma słaby ogólny kontrast obrazu i wyblakłe kolory. Najwyraźniej oświecenie końca lat 40. nie radzi sobie ze swoimi funkcjami. Słabej jakości (lub z czasem zdegradowane?) wyczernienie, charakterystyczne dla optyki radzieckiej, również może mieć swój wkład. Ponadto Industar-22 ma mniej aberracji pola niż I-26m: w tym ostatnim jakość obrazu w polu została poświęcona współczynnikowi przysłony.

Kadrowanie środka kadru (górny rząd) i krawędzi obrazu (dolny rząd) dla pierwszej serii zdjęć na Industar-22 i Industar-26m.

W centrum kadru, nawet na otwartym I-26m jest lepszy niż Industar-22. Staje się to szczególnie widoczne w przypadku zdjęć wykonanych w bliskim polu.

Wykadrowanie środka kadru do trzeciej serii strzałów na I-22 i I-26m.

Na przysłonie zamkniętej do F / 8 jakość obrazu tworzonego przez I-22 jest znacznie gorsza od I-26m - zarówno pod względem ostrości, jak i kontrastu. Industar-22 w ogóle nie toleruje podświetlenia: obecność słońca na półkuli praktycznie gwarantuje pojawienie się „deszczu słonecznego” i gęstej zasłony.

Kadrowanie środka kadru (górny rząd) i krawędzi obrazu (dolny rząd) dla piątej serii zdjęć na Industar-22 i Industar-26m.

Być może najlepiej, jak ten obiektyw pokazuje się w makro. Obiektyw stosowałem w połączeniu z adapterami M39/M42+M42/EF+EF/NEX, natomiast po złożeniu można było ustawiać ostrość na nieskończoność, a po rozłożeniu osiągnięto odległość ogniskowania około 25-30 cm.Ale nawet przy Z tego powodu obraz bardzo cierpi na zniekształcenia: wyraźny chromatyzm (czerwone i niebieskie obramowania wskazują na raczej słabą korekcję), aberracje sferyczne.
Generalnie wydawało mi się, że ten Industar-22 jest bardzo słabym obiektywem optycznym, nawet w porównaniu z jego późniejszymi wersjami (Industar-22m), co nie wzbudzało u mnie szczególnych narzekań. Jakość obrazu jest trudna do poprawy nawet przez przysłonę.

Poniżej zdjęcia wykonane pełnoklatkowym aparatem Sony A7s (fotografowanie w RAW, obróbka w Imaging Edge).

odkrycia

Industar-22 pierwszego roku produkcji - małoformatowy debiut krasnogorskiego zakładu - był prawdopodobnie wystarczająco dobry w swoim czasie. Dziś obiektyw bardziej interesuje kolekcjonerów, ponieważ ma przeciętne właściwości. Później składane Industar-22 i Industar-50 wyglądają nie gorzej, czasami kosztują mniej, ale dają znacznie lepszy obraz.

Znajdziesz więcej recenzji od czytelników Radozhiva tutaj.