ZEROJPEG
Ze względu na niesamowity sukces sieci neuronowych, sztucznej inteligencji, „inteligentnych” programów przetwarzających i generowanie obrazów i zdjęć, wpadłem na pomysł stworzenia kierunku w fotografii, który nazwałemZEROJPEG".
„Zero” jest tłumaczone z angielskiego jako „zero/zero”, tj. zdjęcia w formacie jpeg (i inne formaty inne niż RAW) bez dodatkowej obróbki.
Zasady ZERO JPEG (v0.0.4):
- Zdjęcia cyfrowe muszą być wykonane w formacie innym niż RAW, tj. w formacie gotowym do przeglądania/drukowania/publikowania. Formaty te nie powinny wymagać specjalistycznego oprogramowania do prawidłowego „wywołania” obrazu cyfrowego. Do takich formatów należą na przykład JPEG/JPG/TIFF/HEIC/BMP/DNG. Odpowiedni jest dowolny format przechowywania obrazu, który pozwala uzyskać jednoznaczny / identyczny wynik obrazu podczas dekodowania danych.
- Zdjęcia w formacie RAW, czyli w formie „surowej” należy przekonwertować do jednego z formatów innych niż RAW bez dokonywania dodatkowych ustawień w programie konwertera w celu „poprawienia/zmiany” obrazu (tzw. głupia” konwersja).
- Możesz użyć wszystkich akceptowalnych metod kontroli jakości obrazu wbudowanych w aparat, aparat lub dowolne urządzenie, które umożliwia wykonanie zdjęcia cyfrowego. Takie ustawienia obejmują korektę poziomu kontroli jasności, nasycenia, ostrości, wyrazistości, tonacji itp., a także korzystanie z wbudowanych trybów Wielokrotne narażenie, HDR, panoramy itp.
- Dozwolone jest stosowanie programów do zmiany rozdzielczości zdjęć z zachowaniem proporcji kadru, a także programów do ustawiania prawidłowej orientacji zdjęć (poziomej lub pionowej).
- Możliwe jest umieszczenie na obrazie danych w formacie tekstowym, takich jak prawa autorskie, data, godzina i miejsce wykonania, kierunek „ZERO JPEG” itp.
Główną ideą - uzyskać natychmiastowe rezultaty. Rezultat jest bez głębokiej obróbki końcowej. Szczery, nagi, a jednocześnie „wysokiej jakości” obraz źródłowy. ZERO JPEG może przypominać trochę fotografię filmową, która w zasadzie od razu daje „efekt końcowy”. Chociaż fotografia filmowa ma wiele luk w manipulacji obrazem.
Wydaje mi się, że takie podejście skupi się bardziej na samej rzeczywistości tego, co się dzieje, na procesie fotografowania, na poszukiwaniu i tworzeniu „pięknego”, a nie na procesie post-processingu i/lub generowania.
Do tej pory naszkicowałem zasady w ogólnych pociągnięciach, sugeruj swoje pomysły na ich ulepszenie w komentarzach.
Komentarze do tego posta nie wymagają rejestracji. Każdy może zostawić komentarz. Wiele różnych urządzeń fotograficznych można znaleźć na AliExpress.
Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram
Czy sądzisz, że sieci neuronowe zabiją fotografię jako zasoby sztuki i fotografii? Fajne, ale jednocześnie trochę smutne...
Film podczas wywoływania ma wiele luk, niewywołany film jest tylko analogowy w formacie RAW.
Już zabity
Jest jeszcze za wcześnie, by powiedzieć. Zobaczymy za 5 lat.
No cóż, minął niecały rok, a już ludzie nie potrafią odróżnić 5 z 8 wygenerowanych form od rzeczywistości
Oto jak jeść jpeg takim, jakim jest. Komora 1dm3 i sigma 15-30.
Fotografia stanie się bardziej popularna w szerszym świecie dzięki procesowi, a nie wynikowi.
Jednocześnie wszystko jest zorientowane na wynik i tylko niewielka część duszy nie jest zbytnio przejęta przez wynik, ale w większym świecie jest złapana w proces.
Większość ludzi nie jest nastawiona na wywoływanie (konwertowanie RAW na jpg), ważne jest, aby robić zdjęcia w jpg lub RAW + jpg. W sferze zawodowej wystąpi silny brak czasu, zdjęcia reportażowe będą mniej dotknięte, najlepiej zorientowane są zapasy, tematyka itp. Ale nie sądzę, że neurony będą napędzać przemysł fotograficzny. Kiedy sami tak mówili o tych płytach, które zostały ubite na winylach.. i co właściwie? yakby wszystko było takie proste, że ludzie nie kupowali fujifilm instax, tylko robili zdjęcia iPhone'ami. iw mgnieniu oka w kolejnych vipadkivach w aparacie można skutecznie dostosować profil do jpg i wyjąć wynik odbioru z pudełka. Tak pracuję.
Niestety połączenie kamery i monitora nie pozwala na przekazanie tego, co ludzkie oko widzi na żywo. Dlatego musimy rozszerzyć zakres dynamiczny, aby jakoś zbliżyć się do rzeczywistości…
dziwne, i co, teraz wszystko jest w HDR, aby strzelać?
To zależy od tego, dlaczego strzelasz! Jeśli kręcisz reportaż - możesz przynajmniej jakoś i przynajmniej za cokolwiek. Ale jeśli spróbujesz zbliżyć obraz do tego, który widzi dana osoba, będziesz musiał majstrować.
Człowiek w zasadzie „widzi i czuje” moment życia zupełnie inaczej niż kamera. Czasami nawet patrzysz przez wizjer i widzisz - TUTAJ JEST! Robisz kilka ujęć, ale na nich wcale nie jest tak samo ... Najwyraźniej mikrodynamika zdarzenia trwającego 0,5 - 1 sekundy, które osoba postrzega jako „natychmiastową”, daje taki efekt. A aparat nie może tego uchwycić.
Sam HDR nie stworzy realistycznego zdjęcia. Pokaże tylko to, co jest w światłach i cieniach. A ostateczny obraz zbuduje mózg...
i po co strzelać tak, jak widzi osoba?
To jest po prostu odpowiedź zen! Dzięki Arkady.))
Samo pojęcie „fotografii” implikuje tworzenie obrazu tak, jak widzi go osoba. Tak, i nie mamy innych standardów widzenia świata… W kontekście Waszej filozofii ZERO JPEG, jak rozumiem, nie chcemy upiększać oryginalnego obrazu. Ale zdjęcie zrobione bezpośrednio z aparatu bez obróbki nie jest odzwierciedleniem rzeczywistości. W tej formie po prostu nie odpowiada rzeczywistości.
Tak, to wcale nie jest konieczne, myśl bardzo wąsko.
kto powiedział, że fotografia jest odbiciem rzeczywistości? ten pomysł nie dotyczy ZERO JPEG
Od kilku lat, choć nieświadomie, podążam tą drogą. Trzeba było tylko znaleźć aparat, który podoba mi się w 100% z jego efektem końcowym, zarówno w kolorach, półtonach i całej reszcie. Została Fuji X-Pro1. Drobne korekty kontrastu i nasycenia w samym aparacie i śmiało, strzelaj jeepem.
Punkt 3 budzi kontrowersje.
Kontrolowanie krzywej jasności umożliwia transformację obrazu nie do poznania.
Kontrola ostrości i przejrzystości obejmuje klarowność i teksturę, które znacznie przekształcają obraz. Na przykład za ich pomocą możesz dodać dramatyzm lub dodać efekt miękki. Co więcej, dodanie oprogramowania znalazło się także w niektórych cyfrowych kompleksach cyfrowych „wewnątrz”, takich jak samo Casio.
Zszywanie panoram to coś, co... Jeśli ktoś nie jest obeznany, może w Google wpisać frazę „mała planeta”.
Dlatego chciałbym być tutaj bardziej szczegółowy. Na przykład:
1) Kontrolę ekspozycji można stosować bez ograniczeń. Poziom czerni można regulować w zakresie 0,33 EV. Prześwietlenie można przywrócić w zakresie 0,33 EV.
2) Panoramy można łączyć, ale tak, aby ostateczny kąt widzenia nie przekraczał pierwotnego więcej niż półtora raza.
3) Konwertując z RAW można zastosować standardowe ustawienia maskowania nieostrego lub niższe (z wyjątkiem tych negatywnych, czyli związanych z dodaniem rozmycia).
4) Możesz użyć profili kolorów do symulacji standardowego filmu, w tym czarno-białego. Naśladowanie procesów krzyżowych jest zabronione. Można stosować standardowe profile kolorów producentów.
5) Możesz użyć profilu obiektywu, aby wyeliminować CA i winietowanie. Jeśli to możliwe, możesz wyregulować tubus lub poduszkę soczewki prostoliniowej.
6) Winietowanie można dodać do 3,5 EV w stosunku do obrazu w pełni skorygowanego lub więcej, jeśli nieskorygowany obiektyw ma więcej.
To tylko przykład oparty na moich osobistych przemyśleniach, więc nie nalegam.
To jest po prostu świetne, możesz to zrobić od razu - ale o to właśnie chodzi
Pacjent zero, heh))).
Ogólnie rzecz biorąc, jest to całkiem interesujące, Arkady! ma do tego prawo). Chociaż podoba mi się inne podejście - to odwrotność, niezwykle agresywna obróbka, w której z oryginalnego zdjęcia niewiele zostaje. Te. Źródło postrzegam jedynie jako półprodukt, nienadający się do użytku i poddawany obróbce, aby ostatecznie uzyskać coś na kształt „jak widzę”. Jestem „trochę jak artysta”, hahaha. ))). Podejście to przypomina proces apercepcji egzystencjalnej. Oznacza to, że nie obchodzi mnie, jak to naprawdę było, najważniejsze jest to, jak to postrzegam.
Fotografia jako całość nigdy nie była całkowicie bezstronnym odzwierciedleniem rzeczywistości. Nawet gdy mamy do czynienia z reportażem, pomiędzy rzeczywistością a jej odbiciem, zawsze istnieje pośrednik w postaci fotografa, który a priori nie może być neutralny i obiektywny. Fotograf stawia przynajmniej akcenty. A co najwyżej... Ogólnie rzecz biorąc, wszystko, co się dzieje, można zniekształcić, aż do całkowitego odwrócenia. Współczesnym mediom się to udało...
O czym więc mówię? Kto wie, jak realistyczne jest zdjęcie i jak dokładne jest odwzorowanie kolorów. Najważniejsze, że było pięknie :).
Swoją drogą, neurony i fotografia obliczeniowa naprawdę mnie fascynują.
Państwo tutaj.