Wszystko jest bardzo proste. Wiele pełnoklatkowych obiektywów (wąski format, czujnik/rozmiar kliszy 36 x 24 mm) dobrze pokrywa czujniki średniego formatu z współczynnik upraw Kf=0.79X.
ręczny 40/0.75
najbardziej lubię proste i przejrzyste aparaty średnioformatowe od FUJIFILM, a mianowicie serii FUJIFILM GFX. Pod tymi aparatami można bardzo łatwo znaleźć adaptery autofokusa do korzystania z pełnoklatkowych obiektywów SLR.
Hasselblada X1D и Hasselblad X1DII Nie uważam ich, są skomplikowane, ponieważ muszą używać obiektywów z centralną migawką płatkową, co utrudnia korzystanie z nieoryginalnych obiektywów pełnoklatkowych innych firm.
Inne lustrzanki średnioformatowe (Pentaks 645Z, Leiki S3 itp.) i średnioformatowe systemy modułowe (Phase One, itp.) nie są odpowiednie, ponieważ nie pozwalają na łatwą i prostą obsługę z pełnoklatkową optyką refleksyjną ze względu na różnicę w długościach roboczych.
Czujniki FUJIFILM GFX mają współczynnik upraw Kf=0.79X, dzięki czemu równoważna ogniskowa (EGF) и równoważna apertura w obliczeniach głębi ostrości może pokazać niesamowite kombinacje:
- 85/1.2 –> 67/0.95, autofokus Obiektyw Canon EF 85mm 1:1.2 L i Canon EF 85mm 1:1.2 L II
- 105/1.4 –> 83/1.1, autofokus Sigma 105mm 1:1.4 DG art pod Canon EF czy Nikon F
- 105/1.4 –> 83/1.1, autofokus Nikon N AF-S Nikkor 105mm 1:1.4E ED pod Nikon F
- 50/1 –> 40/0.8, autofokus Obiektyw Canon EF 50mm 1:1.0L
- 50/1.2 –> 40/0.95, autofokus Obiektyw Canon EF 50 mm 1:1.2 L
Uzyskanie autofokusa z obiektywami Canon EF może być bardzo łatwe przy pomocy odpowiednich przejściówek/adapterów np. Viltrox EF->GFX, FotoDiox EF->GFX, TechArt EF->GFX, Stalowy pierścień EF->GFX, Jintu EF->GFX и Lepszy Nikon F->GFX. Być może w FUJIFILM GFX są adaptery autofokusa do innych systemów pełnoklatkowych lustrzanek jednoobiektywowych (Pentax, Sony), ale system Canon EF pozostaje najciekawszy do takich eksperymentów, tyle że ma pełnoklatkowe obiektywy lustrzanek z przysłoną F/1.2 i F/ 1.0.
Ekskluzywnie i za stosunkowo niewielkie pieniądze wciąż możesz otrzymać unikalny zestaw FUJIFILM GFX50R (około 4000 USD), ZHONGYI Speedmaster EF 0.95/50mm (około 800 USD) i prosty adapter K&F Concept EOS-GFX (około 40 USD), które będą miały EGF i odpowiednik IPIG 40/0.75. Przypomnę, że ZHONGYI Speedmaster EF 0.95/50mm to najszybszy obiektyw pełnoklatkowy do lustrzanek jednoobiektywowych. A jeśli nie chcesz zawracać sobie głowy przejściówkami, możesz spojrzeć na najszybszy obiektyw do aparatów średnioformatowych - Mitakon 85mm f/1.2, który od razu trafia pod mocowanie FUJIFILM GFX i daje ekwiwalent 67 / 0.95.
To jest ważne: niektórzy czytelnicy nadal nie rozumieli, że nie o to chodzi jasność (T-stopy), ale o przeliczeniu ekwiwalentnej przysłony pod względem głębi ostrości. To samo dotyczy ekwiwalentnej ogniskowej (EGF). Współczynnik przysłony (T-stopy) i ogniskowa (czyli fizyczna ogniskowa obiektywu) nie zmieniają się podczas korzystania z adapterów.
Więcej powiązanych materiałów
- Pełnoklatkowe systemy bezlusterkowe. Dyskusja, wybór, rekomendacje.
- Przycięte systemy bezlusterkowe. Dyskusja, wybór, rekomendacje.
- Przycięte systemy bezlusterkowe, które zatrzymały się lub kończą swój rozwój
- Cyfrowe systemy lustrzane, które zatrzymały się lub kończą swój rozwój
- JVI lub EVI (ważny artykuł, który odpowiada na pytanie 'lustro lub bez lustra')
- O bateriach bezlusterkowych
- Prosty i przejrzysty średni format
- Szczególnie szybkie rozwiązania chińskich marek
- Wszystkie najszybsze obiektywy zmiennoogniskowe z autofokusem
- Wszystkie najszybsze obiektywy stałoogniskowe z autofokusem
- Lustrzana pełna klatka na bezlusterkowym średnim formacie
- Wspomagacze prędkości autofokusa
- Jeden obiektyw, by rządzić światem
- Wpływ smartfonów na rynek fotograficzny
- Co dalej (przewaga smartfonów)?
- Wszystkie zapowiedzi i nowości obiektywów i aparatów
Komentarze do tego posta nie wymagają rejestracji. Każdy może zostawić komentarz. Wiele różnych urządzeń fotograficznych można znaleźć na AliExpress.
Przygotowany materiał Arkady Shapoval. Szkolenia/Konsultacje | youtube | Facebook | Instagram | Twitter | Telegram
Nie jestem pewien, czy warto przeliczyć IPIG. Rzeczywista przysłona pozostanie bez zmian, a głębia ostrości będzie odpowiadać ogniskowej. Można by mówić o komplikacji skupienia się na JVI z powodu oddalenia. A na ekranie to w ogóle nie ma znaczenia.
Ciekawostką jest też to, że sowiecki średni format, w którym tylny obiektyw nie jest zagłębiony w korpus, zasłania ramkę 9x12. Nawet Zodiak obejmuje okrąg o długości 13 cm. To prawda, bez płatków wieczka. Są w kadrze. Gdybyś mógł znaleźć kompaktową migawkę z otworem większym niż w swoim rodzimym komputerze, mógłbyś zrobić Photocor z wymiennymi obiektywami).
Obecnie często wskazuje się zarówno EGF, jak i równoważną przesłonę pod względem głębi ostrości, jest to już normą. Oczywiście współczynnik przysłony (T-stopy) będzie taki sam.
Kiedy średni format stanie się tańszy, stary sowiecki średni format zyska drugie życie. Na przykład interesuje mnie Jupiter 250/3,5 w średnim formacie.
W tym przypadku matryca SF z obiektywem 50/1.2 na jednostkę czasu naświetlania otrzyma tyle samo światła z tej samej sceny, co pełnoklatkowa matryca małoformatowa z obiektywem 40/1. To nie tylko ekwiwalent głębi ostrości, ale także rzeczywisty czas otwarcia migawki czy prawdziwe ISO. To oczywiste :)
Czy chcesz powiedzieć, że po zainstalowaniu obiektywu pełnoklatkowego na SF czas otwarcia migawki przy tym samym ISO (powiedzmy 100) będzie krótszy?
Tak, sytuacja jest taka sama jak w przypadku crop/pełnej klatki. Tylko pełna / jeszcze bardziej pełna klatka.
Tak to prawda. Współczynniki konwersji po prostu spadają poniżej jednego. W przypadku upraw - powyżej jednego
>> Od dawna widziałem osobny miernik naświetlenia, jeśli istnieje kalkulator czasu otwarcia migawki do aparatów filmowych, to należy wziąć pod uwagę rozmiar klatki, po prostu zawsze jest taki sam. - Czyli jeśli mam Iskrę, Zorki-4 i Czajkę, to potrzebuję trzech specjalnych mierników naświetlenia?
Wiele pełnoklatkowych lustrzanek jednoobiektywowych bez problemu pokrywa średni format Fujifilm GFX.
- Nie zakrywają tego, Olegas przetestował dwa wiaderka różnych obiektywów Kenona, Zeiss i tak dalej i żaden nie pokazał obrazu identycznego jak okulary średnioformatowe.
Np. ten sam Canon 85/1.2L (z przypisu) cudownie sprawdza się na średnim formacie Fujifilm GFX.Oczywiście będzie smutno w rogach i na krawędziach: winieta, koma, chromatyzm. Ale na przykład w przypadku kreatywnego fotografowania na tym samym Canonie 85 / 1.2L nie odgrywa to żadnej roli.
-Warto zauważyć, że ta Elka kosztuje 150 tysięcy rubli, co średnio jest w przybliżeniu ceną obiektywu GF, plus adapter też kosztuje, taki zestaw może być uzasadniony tylko wtedy, gdy masz już Elkę i jest to po prostu interesujące umieść go na GFX.
Fujifilm GFX nie jest tak naprawdę średnim formatem, można go nazwać „przycinaniem średniego formatu” ze współczynnikiem przycięcia wynoszącym zaledwie 0.79 X. Oznacza to, że pod względem obszaru ramki jest tylko 1.67 razy większy niż klatka 36 x 24.
-To nie "wszystko" - jeśli spojrzysz na te macierze obok siebie, staje się jasne, że różnica między nimi jest bardzo duża, co ostatecznie uwidacznia się na zdjęciu.
Dzięki
Jeśli tańczysz z kliszy 127, która zawsze była uważana za średnioformatową, to klatki 30x45 (S3) lub 33x44 (GFX) są średnioformatowe, bo są nawet nieco większe od najmniejszej klatki kliszy 127 - 30x40.
Jeśli obiektyw pokryje SF.
Wiele pełnoklatkowych lustrzanek jednoobiektywowych bez problemu pokrywa średni format Fujifilm GFX. Dla przykładu, ten sam Canon 85/1.2L (z przypisu) świetnie sprawdza się na średnim formacie Fujifilm GFX. Jest tu mała sztuczka, a mianowicie, że Fujifilm GFX w rzeczywistości nie jest średnim formatem, można go nazwać „przycinaniem średniego formatu” ze współczynnikiem przycięcia wynoszącym zaledwie 0.79 X. Oznacza to, że pod względem obszaru kadru jest to tylko 1.67 razy większa niż klatka 36 X 24. (Na przykład Full Frame z APS-C różni się obszarem 2.25-2.6 razy). Tym samym wymiary liniowe matrycy (a nie jej powierzchnia) Fujifilm GFX nie odbiegają tak bardzo od pełnej klatki i są zakrywane przez dużą liczbę pełnoklatkowych obiektywów do lustrzanek. Z tego korzystają niektórzy fotografowie. Oczywiście w rogach i na krawędziach będzie smutno: winieta, koma, chromatyzm. Ale na przykład w przypadku kreatywnego fotografowania na tym samym Canonie 85 / 1.2L nie odgrywa to żadnej roli. Wystarczy poszukać w Internecie konkretnej pracy, na przykład z Canonem 85/1.2L i Fuji 50r. To właśnie zdjęcia tej pary przyczyniły się do napisania tego artykułu.
Tak, różnica powierzchni przy pełnej klatce nie jest duża i można spodziewać się całkiem przyzwoitych osiągów obiektywów pełnoklatkowych. A obiektywy pełnoklatkowe są tańsze. Może kiedyś będę mógł go użyć :)
2Aleksey: to nie jest „tak, jak mi się podoba”, ale tak, jak będzie w praktyce. To jak udowodnienie, że 2x2=5, a kiedy jesteś proszony o liczenie, drażliwe jest rzucanie „jak chcesz, 4, więc 4”))
Ogólnie ekspozycja nie powinna być inna. A dlaczego jest inaczej? Oczywiście natężenie światła na jednostkę powierzchni będzie takie samo.
Obszar czujnika jest większy.
2 Alexey: i co z tego? Ekspozycja pozostanie taka sama.
Możesz to sam postawić i sprawdzić, czy ten sam obiektyw jest włączony: SF, ff i podwójne przycięcie.
Jak chcesz.
Typowe błędne przekonanie: „większy czujnik gromadzi więcej światła”. Czyli opalenizna w Viev będzie mocniejsza niż w Browarach, bo Kijów jest większy :D
O czym gadamy :)
Przysłona, dokładnie ta wartość, która wpływa na czas otwarcia migawki lub ISO, nie zależy od formatu. Przysłona pozostanie taka sama, ale tylko w idealnym przypadku, jeśli obiektyw równomiernie i równomiernie (pod względem winietowania) pokryje zarówno SF, jak i kadr. Ale jeśli jest szorstki, czasy otwarcia migawki i / lub ISO będą takie same.
Po raz kolejny: czas otwarcia migawki i ISO z obiektywem np. Mitakon 85mm F/1.2 na średnim formacie Fuji, na pełnej klatce, na APS-C, na Mikro 4/3 a nawet na Nikonie 1 i Pentaxie Q będą takie same z tymi samymi wartościami liczby F.
(to kolejny Aleksiej :) )
To pytanie jest zadawane tak często, że mam już dość odpowiadania na nie. jako odpowiedź, jeśli jestem pytany IRL, to pokazuję proste doświadczenie. Na statywie stawiam dwa aparaty, crop i pełną klatkę, na każdym nakładam te same 50 1.4 i w trybie M fotografuję klatkę z tymi samymi ustawieniami. potem pokazuję co się stało, pokazuję histogram i nawet w trybie LV używając ML pokazuję rzeczywistą wartość jasności/RGB w różnych częściach kadru. i wszystko jest dokładnie takie samo. ale nawet po tym są niewierzący :)
Weźmy jakieś płaskie źródło promieniowania monochromatycznego (płaszczyzna nieskończona). Niech to źródło daje czujnikowi oświetlenie o natężeniu 1 luksa. Jak dotąd nie ma obiektywu. Lux to jeden lumen (jednostka strumienia świetlnego) na metr kwadratowy. Możesz przejść od lumenów do mocy energii promieniowania (W). Są one powiązane bezwymiarowymi współczynnikami. Dalej W = J / s. Znamy (obliczamy) energię (w J) jednego kwantu światła. Stąd dochodzimy do tego, że stałe oświetlenie daje n kwantów na sekundę na metr kwadratowy. Jest to jednak dość intuicyjne. Dla długości fali 0.55 µm oświetlenie 1 luksa daje w przybliżeniu n = 4e15 kwantów na sekundę na metr kwadratowy.
Miejmy czujniki o różnych rozmiarach, ale o tej samej idealnej czułości (liczy się każdy przychodzący foton). Umieszczamy obiektyw, który zakrywa dowolny sensor.
Liczba kwantów N spadających ze źródła do czujnika (dla danego oświetlenia czujnika, teraz związanego z aperturą obiektywu) w ciągu jednej sekundy jest równa iloczynowi powierzchni czujnika S (w m2) przez czas (w sekundach) . Jeśli policzymy i zsumujemy wszystkie kwanty światła, to otrzymana suma kwantów za ten sam czas będzie wprost proporcjonalna do powierzchni sensora z tą samą soczewką. Przy tej samej czułości sensorów większą ilość uzyskamy z większego sensora w jednym czasie naświetlania. Albo licznik fotonów po większym czujniku będzie akumulował ten sam sygnał co po mniejszym, ale w krótszym czasie (naświetlenie). Na razie po prostu wystrzeliliśmy jednokolorowy, jednolicie świecący cel za pomocą różnych czujników z tym samym obiektywem.
Jeśli weźmiemy pod uwagę rzeczywistą scenę, to dla tego samego kąta widzenia dla różnych sensorów wymagane będą różne ogniskowe. Naklejmy obiektyw o ogniskowej 50 mm na SF i 15 mm na Nikonie 1. Kadr został wypełniony, jeśli to możliwe, równie dobrze oświetloną sceną. W takim przypadku oświetlenie czujnika będzie zależeć od apertury obiektywu. Niech znowu ta sama czułość czujników. Niech soczewka na SF będzie wynosić 50 / 1.2. W ciągu jednej sekundy ekspozycji z naszej sceny na SF z obiektywem 50/1.2 otrzymaliśmy kwanty N (nie rozłożymy ich przestrzennie na scenie).
Zadanie polega na tym, jak w ciągu jednej sekundy uzyskać taką samą liczbę fotonów z matrycy Nikona 1 z obiektywem 15 mm (taki sam czas otwarcia migawki)? Obszar czujnika jest 13 razy mniejszy. Jeśli oświetlenie czujnika jest takie samo, to nie ma sposobu, aby go uzyskać. Będziesz musiał zwiększyć czas otwarcia migawki 13 razy.
Inną opcją jest 13-krotne zwiększenie oświetlenia matrycy Nikona 1 w stosunku do matrycy SF, a raczej strumienia świetlnego. Konieczne będzie albo zwiększenie oświetlenia sceny, albo zebranie wszystkiego do ostatniego odbitego kwantu za pomocą jakiegoś abstrakcyjnego obiektywu 15 / 0.45 (jeśli jest coś do zebrania).
To wszystko jest oczywiste. W tym celu robią duże sensory, nie tylko ze względu na małą głębię ostrości.
Ale niektórzy w to uwierzą. A jeśli na SF czas otwarcia migawki powinien wynosić 1/1200, to na Nikonie 1 będzie już 1/100 :). Cóż, to nie tak
Aleksiej, wiesz, co to są luksy i lumeny, ale mylisz całkowe i różniczkowe wielkości fizyczne… Czujnik składa się z wielu pikseli i nie jest pojedynczym pikselem.
Prowadzi to do zbytniego teoretyzowania. Przecież na początku specjalnie zadałem konkretne pytanie - czy czas otwarcia migawki będzie inny przy tym samym iso.
Dużo bardziej konkretnie :-)
>Zwycięzca
czas otwarcia migawki nie ulegnie zmianie (można pominąć drobne błędy związane z winietowaniem [ekspozycja na obrzeżach kadru] i kadrowaniem [inna odległość ostrzenia, a co za tym idzie, inna efektywna ogniskowa dla niektórych typów obiektywów])
Nie, Rodion, nic fundamentalnie się nie zmieni, jeśli weźmiemy detektor z jednego piksela (fotokatodę) lub zaczniemy go dzielić. Pozostali uczestnicy dyskusji nie mają argumentów. Niech ich wszechświat będzie taki, jak im się podoba.
Od dawna widziałem osobny miernik naświetlenia, jeśli jest kalkulator czasu otwarcia migawki do aparatów filmowych, to jest rozliczanie rozmiaru klatki, po prostu zawsze jest tak samo :)
Dobra Alex, dobrze. Nie kłócą się z heretykami - palą się.
Boże, co za herezja. Alexey, soczewka umieszczona w tej samej odległości od matrycy tworzy ten sam okrąg o tym samym obszarze, rozpraszając na nim (warunkowo i średnio) taką samą energię fotonów. Mała matryca „wygryza” tylko centralny obszar tego samego obrazu, duży, ale wciąż w uformowanym okręgu, duży.
Dobra, weźmy przykład. Nie masz jednego czujnika 36x24, ale czujnik składający się z dwóch połówek 18x24, które można dowolnie włączać i wyłączać. Spróbujmy najpierw zrobić zdjęcie włączając dwie połówki sensora, a potem ten sam obraz uzyskamy włączając tylko jedną połówkę. Następnie odcinamy połowę pierwszego przechwyconego obrazu (tak, aby pokrywał się z drugą, początkowo połową). Zgodnie z Twoją logiką, pierwszy obraz będzie dwa razy ciemniejszy lub będzie wymagał podwójnej ekspozycji. Ale jest oczywiste, że tak nie jest.
Cóż, lub jeśli przykleisz do połowy czujnik pełnoklatkowy taśmą, będzie to wymagało dwukrotnie dłuższych czasów otwarcia migawki. To też nie działa. Zmniejszenie rozmiaru czujnika na tym samym obiektywie jest jak przycinanie w Photoshopie.
Jeszcze prościej: czy ktoś widział światłomierz, który ustawia rozmiar ramki?
(to kolejny Aleksiej)
o! co za wspaniały pomysł na nowy start-up. zachwycona będzie sekta świadków św. Lumena, łaska za pomysł)))
Jeśli światłomierz mierzy oświetlenie, nie zależy to od rozmiaru kadru.
(to kolejny Aleksiej)
„Zastrzeżenia pozostałych uczestników dyskusji nie mają argumentów. Niech ich wszechświat będzie taki, jak im się podoba”.
ten nonsens również jest trudny do skomentowania.
Podałem opis najprostszego doświadczenia, którego nikt nigdy nie był w stanie obalić.
W zasadzie nie chcę wchodzić w teorię, bo zajmie to bardzo dużo czasu.
i tak, opracowałem też swoje aparaty na specjalne zamówienie. aplikacje, więc praktycznie wiem jak to wszystko powinno działać.
Myślę, że Alexey, który jest „oryginalny”))) po prostu próbuje powiedzieć coś własnego, ale nikt go nie rozumie.
(to kolejny Aleksiej)
Często spotykałem i spotykam, nawet wśród profesjonalnych programistów, ludzi, którzy mocno wierzą w swoje złudzenia.
i to doświadczenie, z dwoma kamerami, było pokazywane wiele razy, w tym adeptom „Holy Lumen” i „Full Frame Magic”. widzieli wynik, ale wszystko, co mogli wycisnąć z siebie, to - „to nie może być, bo nigdy nie może być”, mówią, schrzaniłem coś w kamerach.
A jaki z tego wynik?) Kwestia ff dotyczy przede wszystkim komfortu pracy, obecności okularów i bardziej plastycznego obrazu podczas obróbki. Ostateczny wynik można dostosować do dowolnego.
Lub możesz spróbować innego eksperymentu: FF-kamera, która ma tryb przycinania kamery)) I wszystko układa się na swoim miejscu: ekspozycja nie zmienia się od „przycinania” kadru
Jupiter 36 z konwerterem na uprawie do fotografii używany przez całą wiosnę. 300mm Tair jest mały, a f/9 z przetwornikiem jest ciemny i kiepskiej jakości. Wszystko inne było nieopłacalne.
I kosztem nienatywnego formatu dla obiektywów: 40/4.5 z przesunięciem, a pentacon 135/2.8, wymagają od aparatu ustawienia przysłony odpowiednio na 2.8 i 2.2. Aby ekspozycja była normalna. Może z powodu spadku oświetlenia w kierunku krawędzi na natywnym formacie.
Otóż obiektyw z FF na średnim formacie da odwrotny efekt.
Najwyraźniej masz bardzo dobry okaz Jowisza. Mój był zbyt mydlany i bez konwertera... Ich montaż jest kiepski - dlatego cierpi na tym jakość.
Sam obiektyw jest niewygodny, poza tym pierścień do ustawiania ostrości znajduje się zbyt blisko aparatu. Masa jest rozprowadzana bez powodzenia.
Prawdopodobnie miał szczęście. Jest również z inw. numer napisany farbą i teoretycznie powinien zostać poluzowany z powodu aktywnego użytkowania, ale nie. Rozkład mas nie przeszkadza w żaden sposób, środek prawie pada na pierścień m42-88. Jeśli z konwerterem, to na nim. Może lepiej dla leworęcznych.
GFX 50R jest już dostępny za 2700 USD, czyli nawet mniej niż niektóre nowsze aparaty pełnoklatkowe, a także… Wcześniej nikt nie śmiał marzyć o takiej cenie za aparat z większą matrycą. Dla portrecistów i fotografów studyjnych jest to prawdziwe odkrycie.
Pentaxa 645D teraz i za 2000 można znaleźć. Średni format dla mas!
Oczywiście warto, jeśli obiektyw obejmuje obszar większy niż 36x24 mi
Tutaj na przykład Temka, gdzie pan Mironov i kilku innych panów. bawią się nie tylko rodzimą optyką: https://fujiclub.pro/forum/threads/sf-fujifilm-gfx-50s-50r-i-100.4248/
Arkady, w tytule artykułu – „czujniki z współczynnikiem upraw” – brakowało mi litery K.
Stały
a jednak zaraz po obrazku - „Lubię przede wszystkim proste i zrozumiałe...” - like
ustalony
IPIG tu się nie zmieni, nie trzeba wprowadzać ludzi w błąd
IPIG nie zmieni się w żaden sposób, nie wprowadzaj ludzi w błąd
Arkady i ja nie raz kłóciliśmy się na ten temat. DOF oczywiście się nie zmieni, jeśli strzelasz z tej samej odległości.
ale o zmianie głębi ostrości Arkady miał na myśli, że jeśli fotografujesz ten sam obiekt tym samym obiektywem przy tej samej pozycji przysłony, na pełną klatkę i do kadrowania, to aby uzyskać ten sam kadr na aparacie do kadrowania, musisz będzie musiała odsunąć czynnik plonów dalej, co oczywiście doprowadzi do zwiększenia głębi ostrości.
Oczywiście wszystko to jest bardzo naciągane, ale ma swoją własną logikę (z czym się nie zgadzam).
Następnie niech Pavel Helios przedstawi to twierdzenie wielu dużym witrynom poświęconym sprzętowi fotograficznemu, które przeliczają przysłonę pod względem głębi ostrości w zależności od rozmiaru kadru (odpowiednik liczby F). To tylko powszechna metoda, ale nie tak powszechna jak EGF. W ten sam sposób argumentują, że RF się nie zmienia, myląc EFG z RF.
Czy masz jakieś materiały dotyczące odwrotnej sytuacji - używania obiektywów średnioformatowych w aparatach pełnoklatkowych?
Jaki w ogóle w tym problem?